Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ในห้วงนิทรา
•
ติดตาม
31 ส.ค. 2021 เวลา 06:28
Sleep well? (เสียงในความฝัน)
ค่ำคืนแห่งความมืดเวียนมาอีกครั้ง!
ด้วยความเพลีย ฉันจึงเผลอหลับไป
กับหน้าจอโทรศัพท์ที่เปิดค้าง
แน่นอน! ค่ำคืนนี้ฉันไม่ได้สวดมนต์ก่อนนอน
หลังม่านตาที่ปิดสนิท...
ฉันยืนอยู่ในท่ามกลางความมืด
หมอกจางๆ ยังคงปรากฏเหมือนทุกครั้ง
ภาพตรงหน้า....
ฉันมองเห็นบ้านหลังหนึ่ง
อยู่ตรงนั้น ครานี้มันเป็นบ้านปูนอย่างดี
ราวบ้านในหนังฝรั่งที่อยู่กลางป่าสน
แถมด้านหลังเป็นภูเขา
อากาศรอบตัวบอกฉันว่า...
อาการคืนนี้ช่างหนาวเหน็บ
คงต้องวิ่งไปหลบในบ้านหลังนั้น
ฉันวิ่งเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านไม่มีใคร
แต่มีเฟอร์นิเจอร์ มากมายตั้งอยู่
ฉันเดินสำรวจรอบห้อง
ภาพในห้องราว ภาพในเกมส์ ปริศนา หาคำศัพท์
ฉันเหลือบมองไปเห็น แผ่นเครื่องเสียงรุ่นเก่าตั้งอยู่เสียงเพลงยังคงบรรเลง ทั้งๆ ที่ห้องทั้งห้องไม่มีคน
แล้วเครื่องมันเล่นได้อย่างไร?
ฉันทำใจกล้าเดินไปที่เครื่องเล่น อันนั้น
แผ่นซีดียังคงหมุน มันหมุนเวียนไปมา
กับบทเพลงที่ดังราวเพลงอะไรสักอย่าง
ที่ชวนหลอน ฉันพยายามเงี่ยหูฟัง
แต่แล้ว!!!!
เพล้ง!
แผ่นเสียงแตกกระจาย ทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไร
ด้วยความตกใจ ฉันรีบถอยจากตรงนั้น
ฉันหันมองรอบห้องตรงข้างกำแพง
มีบรรไดทางขึ้น และฉันได้ยินเสียง
อึก! อึก! เหมือนใครกำลังดื่มน้ำ
ฉันเดินไปใต้บันไดนั่น
แล้วเหงนหน้ามองไปด้านบน
อาจจะมีคนอยู่บนนั่น
แต่แล้ว...
โครม! 🧸
ฉันสะดุ้ง
ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ หล่นลงมาตรงหน้าฉัน
ฉันเอื้อมมือจะไปคว้า
แต่เจ้าตุ๊กตากับเคลื่อนไหวราวมีชีวิต
"นี่มันบ้าอะไรเนี่ย"
ฉันตกใจถอยหลังกรูไปชิดตู้เสื้อผ้าซึ่งเป็นตู้ไม้
กระนั้น ตู้ไม้ก็ยังคงสั่นไหว
เสียงของมัน ดัง ปั้ง! ปั้ง!
ฉันเหลียวมองตู้ไม้ ไม่มีอะไรอยู่ที่ตู้ตรงนี้
ที่เห็นมีเพียงเงาของตัวเองในกระจก
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
เสียงยังคงดังมาจากตู้ ใจของฉันสั่นระรัว
จนฉันหายใจไม่ทั่วท้อง
มันต้องมีบางสิ่งอยู่ในตู้นี้
แต่มันคืออะไร?
ตึกๆ ตึก ๆ ตึกๆ
เสียงหัวใจสั่นระรัว
จวบจนกระทั้ง
👀ฉันลืมตา ในความเป็นจริง
03.46 ทุกอย่างแค่ฝัน
แต่....ในชีวิตจริง
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
เสียงในฝันยังคงชัดเจน
และดังอยู่ในความเป็นจริง
ฉันหันมองรอบห้องที่มืดสนิท
เสียงมันดังมาจากตรงนั้น
.....ตรงตู้ไม้!!
ฉันตัดสินใจ คว้าโทรศัพท์ที่ยังคงเปิดหน้าจอเกมส์ทิ้งไว้ แล้วเปิดไฟฉายส่องเข้าไปในความมืด ตรงมุมตู้
เสียงของตู้ไม้สงบลงเมื่อฉันส่องไฟ
ฉันจึงวางโทรศัพท์ลง แต่แล้ว....
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
เสียงของตู้ไม้ดังขึ้นอีกครั้ง
แต่เมื่อฉันส่องไฟฉายไปที่ตู้กลับไม่มีอะไร
เมื่อฉันลดไฟฉายลง มันกับดังขึ้นอีก
"เป็นไงเป็นกัน"
ฉันลุกไปเปิดไฟในห้องให้สว่าง
จวบจนเสียงที่ตู้ไม้เงียบลง
ฉันสำรวจรอบตู้ก็ไม่มีสิ่งใด
ก็ไม่มีอะไรที่ตู้แล้วเสียงมาจากไหน
ฉันจึงปิดไฟนอนต่อ
แต่ไม่ทันได้ล้มตัวลงนอน
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
"เสียงอะไรอีกแล้ว"
"ฉันไม่ไหวแล้ว"
ฉันตัดสินใจเปิดไฟในห้องอีกครั้ง
แล้วเดินไปที่ตู้ไม้
มันคงมีพลังงานบางอย่างซ่อนอยู่
ภายหลังตู้ไม้แห่งนี้
เอี๊ยด! อ๊าด!
เสียงเสียดสีของตู้ไม้กับพื้นดังขึ้น
เมื่อฉันเลื่อนตู้ออก
1
เป็นไปอย่างที่คิด!!!!!
หลังตู้ไม้ฉันจึงพบบางสิ่ง กำลังเคลื่อนไหว
ดวงตาของมันจ้องมองมาที่ฉัน
"มึงนี่เองไอจิ้งจก 🦎
มาฟาดหางอะไรตอนนี้
กูจะนอน"
ฉันหงุดหงิดอารมณ์เสียและไล่มันไป
แต่แล้วมันก็ยังดังอยู่มุมอื่น
ฉันจะนอนต่อได้ยังไงแบบนี้
อารมณ์เสีย!!!
🐊ฟาดหางไม่หงุดหงิดรำคาญเท่า 🦎ฟาดหางตอนกูกำลังนอน
ฉันลุกไปปิดไฟ แล้วเปิดทีวีไว้ด้วยเสียงเบา
ฉันทำใจดูทีวีเพื่อทำใจให้สงบไม่ทะเลาะกับจิ้งจก และกว่าจะได้นอนอีกทีก็เกือบสว่าง
และคราเมื่อฉันหลับตาอีกครั้ง! ไม่น่าเชื่อ!!!!!
ฉันกลับมาในความฝัน กลับมาบ้านหลังเดิม
และตอนนี้ฉันยืนอยู่ชั้นบนของบ้าน
ห้องทั้งห้องตอนนี้ว่างเปล่า
กระนั้นเสียงจากนอกหน้าต่างดังขึ้น
"ออกมาเร็วๆ หนี"
ฉันชะเง้อมองออกไปนอกหน้าต่าง
ผู้หญิงคนหนึ่งยืนตะโกนอยู่ด้านล่างหน้าต่าง
และฉันอยู่ชั้นบนของบ้าน
ภาพที่ฉันเห็นคือเด็กมากมาย
วิ่งกรูออกมาจากบ้านหลังนี้
เดี๋ยวก่อน! เด็กพวกนั่นมาจากไหน!!!!
ฉันเข้าบ้านมาไม่เจอใครในบ้าน
ฉันจึงวิ่งกลับลงไปด้านล่าง
แต่ทว่าประตูบ้านปิดสนิท
แล้วเด็กๆ ออกไปได้ยังไง
"ช่วยด้วย" ฉันตะโกนออกไปนอกหน้าต่างบ้าน
ชั้นล่าง แต่เธอคนนั้นไม่ได้ยินเสียงฉัน
ฉันวิ่งไปรอบบ้าน จวบจนเจอประตูด้านหลังบ้าน มันคงมีทางออก
แต่แล้วเสียงที่ดังอยู่หลังประตูบานนั้น
เอี๊ยด! อ๊าดดด!
เอี๊ยด! อ๊าดดด!
ฉึก! ฉึก! ฉึก!
สองมือของฉันที่กำลังจะเปิดประตูสั่นระริก
เบื้องหลังประตูมีอะไร!!!!
ไม่ทันได้ตัดสินใจทำอะไร
คำตอบก็มาพร้อมของเหลวสีแดงข้น
ที่ไหลมาหลังบานประตู บานนั้น
ฉันถอยหลังกรูอีกครั้ง
วิ่งไปหน้าบ้านจะเปิดประตู
แต่เปิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก ทำยังไงดี!
หรือฉันต้องไปบนบ้าน
ฉันตัดสินใจวิ่งขึ้นไปชั้นบนอีกครั้ง
บรรยากาศชั้นบนหนาวเหน็บทั้งที่ห้องถูกปิดตาย
กระนั้นเสียงที่ฉันได้ยินหลังประตูก็ยังคงชัดเจนและดังขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่า มันตามขึ้นมาบนชั้นสองของบ้าน
เอี๊ยด! อ๊าดดดด!
เอี๊ยด! อ๊าดดด!
ฉึก!ฉึก!ฉึก!ฉึก
เสียงของมันดังใกล้ ใกล้จนอยู่หน้าห้อง
ฉันเขยิบตัวไปชิดติดกับแพง
หัวใจเต้นแรง ราวจะหลุดออกมา
ระหว่างนั้น ฉันเผลอไปพิงผนังห้อง
แต่ข้างฝาที่ฉันพิงกับมีรอยร้าว
โป๊ะ! เสียงร้าวของข้างฝาดังและแตกขึ้นเรื่อยๆ
เอี๊ยด! อ๊าด!
เอี๊ยด! อ๊าด!
เอี๊ยด! อ๊าด!
ฉึกๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเลื่อยอะไรสักอย่าง
ตามด้วยเสียงเหมือนกำลังเจาะสว่าน
กำลังดังอยู่หน้าห้อง
"อย่าบอกนะว่ามันกำลัง จะเจาะประตูเข้ามา"
"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"
ฉันตะโกนร้องแต่ไม่มีใครได้ยิน
แป๊ะ!
ฉันมองไปที่บานประตู
ใครบางคนหลังประตูนั่น
สามารถเจาะประตูออกจนมันเป็นรูโบ๋
ฉันเหลียวมองรูนั่น ด้วยใจที่เต้นระรัว
คงจะมีใครสักคนมองรอดรูนั้นมา
แต่เปล่าเลย...
สิ่งที่เห็นคือ ปลายกระบอกปืน ที่ส่องมาตรงรูนั้น
"ปั้ง!" เสียงปืนดังลั่น ฉันเอี้ยวตัวหลบ
ปั้ง! เสียงปืนดังอีกครั้งและฉันก็ยังหลบได้
แต่ดูท่าคนร้ายจะไม่ยอมหยุด
1
ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง!ปั้ง! ปั้งๆๆๆๆ
เสียงกระสุนปืนดังลั่นรอบห้องแตกกระจาย
โอ้ย!
ฉันล้มลงความความเจ็บที่หน้าท้อง
ความรู้สึกบอกว่า ฉันโดนยิง
ฉันเจ็บ เจ็บ จนฉันลุกไม่ไหว
จวบจนร่างของใครบางคนเดินเข้ามา
บรรยากาศในห้องหนาวเหน็บ
ฉันขนลุกซู่ หายใจริบรี่
ไม่ทันได้เงยหน้ามอง
ก็เห็นเพียงปลายกระบอกปืนขนาดใหญ่
กำลังเพ็งมาตรงหน้าฉัน
ปั้ง!
ปั้ง! เสียงปืนดังขึ้น
ฉันสะดุ้งตื่นในความเป็นจริง
หัวใจสั่นระรัว ขนลุกซู่
"โอ้ย! ฉันปวดท้อง ปวดจนจะขาดใจอยู่แล้ว"
ฉันรีบวิ่งไปที่ประตูห้อง
นาฬิกาเรือนใหญ่บอกเวลา 8โมงกว่าๆ
ฉันเปิดบานประตูออก ใส่รองเท้าหน้าห้อง
แล้วชะเง้อออกไปริมระเบียงห้อง
ที่อยู่ชั้นสองของหอพัก
"บ้าจริง!"
กรรมของการเป็นพนักงานโรงแรม
และอยู่หอพักพนักงานที่ติดกับห้องช่าง
"เลื่อยไม้ ตอกตะปู เจาะสว่านอะไรกันแต่เช้าเนี่ย คนจะนอนไม่ได้นอนดี เสียงดังเข้าไปในฝันแล้ว"
ฉันบ่นอยู่หน้าห้องและพวกช่างคงไม่ได้ยิน
"โอ้ย!" ฉันกุมหน้าท้องตัวเองไว้
ละสายตาจากช่าง แล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ
ที่อยู่นอกห้องพัก
เสร็จสิ้นภาระกิจในตอนเช้า!🚽
อย่าหาสาระจากความฝันนี้🤣
ยามเราหลับตา แต่หูของเรายังได้ยิน
ร่างกายของเรายังคงรู้สึก
ปฏิกิริยาร่างกายยังคงตอบสนอง
นี่คือหนึ่งในความฝัน
ฝันที่เกิดจากสภาพแวดล้อมรอบกาย
ชักนำไปให้เพ้อฝัน
ในห้วงนิทรา อะไรก็เกิดขึ้นได้
แล้วแต่อดีตชาติ
จิตใต้สำนึก
บรรยากาศนำพา
ผีบอกลาง
เทพชี้ทาง
หรือจิตนำพา
ภายใต้ห้วงนิทรา ขอให้ทุกคนฝันดี
ทุกครั้งยามหลับตา sleep well
แล้วอย่าเพ้อฝันแบบนี้นะคะ😂🤣
3 บันทึก
1
9
3
1
9
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย