บันทึก Mr.Covid 💪
ช่วงที่ผ่านมาที่หายหน้าหายตาไปนานไม่ใช่อะไรหรอกนะ ก็คือว่า "ติดเชื้อโควิด"
ใช่ๆ เป็นโควิด (Covid-19) เว้ย ปังมากไม่ไหว 😂
หลายๆคนสงสัยเป็นไงมาไงถึงติดเชื้อได้ ก็ต้องบอกว่าเรื่องนี้ไม่โทษใครเลย เพราะคนที่ติดก็ไม่อยากจะให้ใครติด เราเองก็คิดว่าระวังตัวมากเเล้ว เเต่ก็อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ วัคซีนก็ได้รับครบ (วัคซีนไม่ได้เป็นตัวการันตีว่าจะไม่ติดเชื้อ เเต่คิดว่าน่าจะมีส่วนช่วยที่ทำให้อาการไม่รุนเเรงมากเท่ากับที่ไม่ได้รับ) ไปทำงานอยู่สถานกักกันโรคแห่งรัฐซึ่งน่าจะเสี่ยงโควิดมาตั้งนาน SWAB จนโพรงจมูกแทบจะทะลุก็ไม่ติดเชื้อซักที ดันมาติดเอาตอนอยู่บ้านเฉยๆ (ตลกมาก) 😂
ช่วงก่อนจะติดเชื้อคือเราต้องกักตัวเองมาก่อนเเล้วประมาณ 6 - 7 วัน (เนื่องจากเสี่ยงสัมผัสผู้ติดเชื้อ) เเละด้วยความที่ก่อนหน้านั้นก็เป็นคนบ้าตรวจ ATK มากๆ จะต้องตรวจตัวเองอาทิตย์ละ 1 ครั้งมาตลอด เเต่ก็ไม่เคยพบเชื้อใดๆ (ดังนั้นคนที่คิดว่าเสี่ยงจะติดจากเราก็สบายใจได้ เพราะไม่ได้เจอใครเเละไม่มีใครเสี่ยง) จนตอนกักมาตัวเเล้วรู้สึกตัวเองว่ามีอาการผิดปกติ มีอาการไอขึ้นมา รู้สึกเจ็บคอนิดหน่อย ร้อนๆหนาวๆเหมือนเป็นไข้ กินอะไรไม่อร่อย เลยตัดสินใจไปตรวจที่จุดบริการตรวจหาเชื้อเชิงรุกเเถวๆบ้าน ผลเบื้องต้นพบว่าว่าติดเชื้อ เจ้าหน้าที่ก็พยายามประสานให้ไปอยู่ศูนย์พักคอย คือเตรียมใจไว้เเล้วว่าน่าจะพบเชื้อ เพราะอาการมันฟ้อง เเต่ก็งงๆ ตื้อๆไปเลย คิดอะไรไม่ออก เเต่ตอนนั้นกำลังใจดีมากๆ ไม่เครียดเลย ห่วงเเค่คนที่บ้าน ยังโชคดีที่เอาเด็กๆไปไว้ที่อื่นก่อนเเล้ว วันที่พบว่าติดเชื้อเลยปรึกษาทั้งเพื่อน พี่ ผู้ใหญ่หลายๆคนว่าไม่อยาก Hi อยู่บ้าน เเละก็ไม่อยากเข้าโรงบาลสนามหรือศูนย์พักคอยที่รัฐจัดให้ (เพราะรู้ตัวว่าอยู่ไม่ได้) ทุกคนก็ช่วยประสานให้จนท้ายที่สุดก็ได้พี่ๆเพื่อนๆที่สนิทกันช่วยจนได้มารักษาตัวที่ Hospitel ได้รับการดูแลอย่างดีมากตั้งเเต่ Refer จนเข้ามาถึงที่พัก (โชคดีอีกคือมาเจอเพื่อนที่เป็นหมอที่ดูแลอาการที่นี่พอดี เพื่อนก็คอยโทรถามอาการตลอด) ได้รับยาต้านไวรัสเร็ว เข้าสู่กระบวนการรักษาเร็ว ตรวจ X-ray เเล้วเชื้อไม่ลงปอด อาการทั่วไปคือดีมากๆ นอกนั้นคือจมูกไม่ได้กลิ่น กับมีอาการเบื่อๆอาหาร
ความปังอีกข้อนึงคือต้องรายงานที่หน่วยงานต้นสังกัด เเล้วนี่คือเป็นตำนานของที่ทำงานไง เป็นคนเเรกที่ทำไข่เเตก หลังจาก ยอดติดเชื้อคงที่เลข 0 มาเป็นปีๆ (ตำแหน่งอยู่ไม่นาน ตำนานอยู่ตลอดไป) ก็ตามระเบียบ ไม่มีใครว่าอะไร ทั้งผู้บังคับบัญชา เพื่อนร่วมงานทุกคนห่วงใยเเละเข้าใจว่าไม่มีใครอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น เป็นก็รักษา
ซึ่งทุกอย่างมันก็ไม่แย่เลยนะ ติดเชื้อก็รักษา
เเต่ที่รู้สึกแย่คือจากเป็นคนที่่ทำอะไรทุกวัน มีกิจกรรม มีเรื่องให้คิดให้ทำทุกวัน กลายเป็นต้องมาอยู่ในห้องกักตัว 14 วัน ในห้องมี Facility พร้อมอำนวยความสะดวกให้ก็จริงเเต่น่าเบื่อมากๆกว่าจะหมดไปในเเต่ละวัน ซึ่งช่วงที่ผ่านมาก็อาศัยได้คุยกับพี่ๆเพื่อนๆคนที่รู้เรื่องโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบ ให้กำลังใจ ซึ่งต้องขอบคุณมากๆจริงๆ เเล้วก็ต้องบอกเรื่องกำลังใจนี่ไม่ต้องห่วงเลยมาเต็มมากๆ 😚
พอผ่านมาซัก 4 - 5 วัน อาการทุกอย่างเริ่มหายดี เข้าสู่ภาวะปกติ ชงกาแฟเเล้วได้กลิ่นหอมของกาแฟ ได้กลิ่นสบู่ ได้กลิ่นอากาศ เริ่มรู้สึกอยากกินนู่นนี่ไปหมด ในหัวเริ่มกระวนกระวายอยากออกจากที่กักตัวเต็มที่เลย ได้เเต่ภาวนาให้วันๆนึงผ่านพ้นไปไวๆ
ตอนนี้อยากบอกใครก็ตามที่ยังเป็นห่วงว่าไม่ต้องห่วง สบายมากๆ หายเเล้ว เเต่ต้องกักตัวให้ครบ
(ฉันจะไม่ยอมมาตายง่ายๆกับเรื่องนี้หรอก)
ถือว่าได้ประสบการณ์เพิ่มมาอีกเรื่องนึง
อยากให้ทุกคนดูแลตัวเอง เเละคนที่รักให้ดีๆ
อย่างน้อยก็ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ เเต่ถ้ามันเกิดขึ้นเเล้วก็ Let It Be , Let It Be (ช่างแม่งมันเถอะ) ✌
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
