อายุ15 ปีเรียนจบม3 พ่อแม่ไม่มีเงินสงเรียนต่อวิทยาลัยเกษตรชึ่งใฝ่ฝันอยากทำการเกษตรทั้งที่ไปเสียค่าเทอมแล้วเรียบร้อย ถามว่าเสียใจมั้ย ตอบเลยว่าไม่ครับ เพราะเรารู้ว่าพ่อแม่ท่านกำลังลำบากมากหลังจากส่งพี่สาวเรียนจนจบวิชาครูแต่สอบบรรจุไม่ได้ พ่อมาบอกผมก่อนวันเปิดเทอมแค่วันเดียว พี่สาวเองสอบบรรจุครูไม่ได้พ่อไม่มีเงินส่งเองเรียนแล้วนะเองไปหาเรียนเองที่กทม.เด้อ
ผมตัดสินใจออกเดินเข้ามากทมภายในวันนั้นเลย.ด้วยรถบขส(รถแดง)แล้วมาถึงกทม.รู้สึกตัวเองเป็นคนตัวเล็กกเวลาไปใหนมาใหนไม่กล้าพูดภาษาอิสานกลัวเขาจะดูถูกจะพูดไทยก็ลาวแคดแลดออกมาอายก็อาย นั้นมือสมัยเป็นวัยรุ่นก็สามสิบกว่าปีมาแล้วครับ
แต่หลังมาอยู่กทม.ได้ชักห้าหกปีไปใหนมาใหนพูดอิสานกับเพื่อนแบบไม่อายใครภาษาไทยจะใช้ตอนชื้อสินคัาที่เขาฟังอิสานไม่ออกแค่นั้น และตอนนี้นะเว้าลาวจ้อยจ้อยบ่อายใครแล้วเน้อครับ
แล้วลูกชายกะหลานสาวผมที่เขาเกิดและโตที่กรุงเทพผมนี้สอนภาษาอิสานจ้อยยครับภูมิใจนะ
#ภาษาท้องถิ่นเราพูดในที่ที่เขาไม่ห้ามพูดไปเถอะฟังภาษาที่หลากหลายมันเพลินดีนะ
#ภาษาไทยเราก็เช่นกันครับเพราะภาษาไทยอนาคตก็คืออีกหนึ่งภาษาที่มีอิทธิพลของโลกนะผมว่า ฝันไว้ก่อน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
