คำว่ามู มาจากคำว่ามูเตลู สันนิษฐานกันว่าน่าจะมาจากภาพยนตร์ของอินโดนีเซีย ชื่อว่า Penangkal limu Teluh ภาษาอังกฤษชื่อว่า Antidote for witchcraft หนังดำเนินเรื่องด้วย 3 ตัวละคร คือชายเพลย์บอยที่หล่อจนทำให้สาวสองคนต้องแย่งชิงกันด้วยอาคม เวทย์ ไสยศาตร์ต่างๆ แต่คนไทยเอามาใช้ โดยตัดคำที่ยืดยาวออกตามแบบไทยๆ เหลือคำว่า limu Teluh จนกลายเป็นคำว่า มูเตลู ที่ตีความหมายเป็น เรื่องลี้ลับ ไสยศาสตร์ ความเชื่อ หรือการบูชาเพื่อหวังผลอะไรสักอย่าง ดังนั้นสายมู จึงนำมาใช้เรียกกลุ่มคนที่มีความเชื่อด้านอาคม เวทย์ ไสยศาตร์ต่างๆนั่นเอง
ส่วนคำว่าขิง หากไม่ได้หมายถึงขิง ที่เป็นพืชล้มลุก มีรสเผ็ดร้อนแล้วล่ะก็ เท่าที่ทราบ บรรดาวัยรุ่นจะนำมาใช้เรียกขาน คนที่ขี้อวดค่ะ เช่น "อย่ามาขิง" มันหมายถึงว่า อย่ามาอวดโม้ค่ะ มีข้อมูลที่อ้างว่า คำว่าขิง น่าจะมาจากคำว่า ซุยขี้ขิง ซึ่งเป็นคำผวนของ สิงห์ขี้คุย ก่อนนี้ “อวด” จะใช้คำว่า ซุย เช่น อย่ามาซุย (น่าจะมาจากคำว่า "อย่ามาคุย") ต่อมา ก็เปลี่ยนมาเป็น "อย่ามาขิง" ค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
