7 ก.ย. 2021 เวลา 16:44 • นิยาย เรื่องสั้น
แม่คือคนที่ชอบบ่นไม่ว่าทำอะไรนิดนิดหน่อยหน่อยแม่ก็บ่นบ่นทุกอย่างฉันไม่เคยเข้าใจแม่เลยฉันเอาแต่โกรธแม่ปิดกันแม่จนกระทั่งวันนึงที่ฉันปีกกล้าขาแข็งต้องออกไปทำงานหาเงินด้วยตัวเองทำให้ฉันรู้ว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาแม่แบกรับทุกอย่างไว้ในรูปของพ่อกับแม่วันที่ฉันอยู่โดดเดี่ยวในกรุงเทพวันที่ฉันรู้สึกท้อใจค้าเค้าแถมจะไม่มีวันที่ชีวิตกำลังตกปั๊บฉันเช็ดกรอบรูปของพ่อกับแม่แล้วเปิดข้างหลังออกมาทำ ทำความสะอาดพบว่าภายในรูปมีจดหมายฉบับหนึ่งเขียนไว้เมื่อตอนที่ฉันอยู่ประมาณมอห้าตอนนั้นเป็นช่วงขาลงของครอบครัวฉันจำได้ขึ้นใจเป็นตอนที่แม่บอกฉันว่าไม่สามารถส่งให้ฉันเรียนต่อมหาลัยได้ไม่เขียนลงไปจดหมายบอกแล้วความรู้สึกและเหตุการณ์ตอนนั้นฉันหยิบขึ้นมาอ่านทำให้ฉันมีแรงสู้ขึ้นมาอีกครั้งแต่ฉันไม่สามารถที่จะเดินต่อไปได้เพราะปัญหาชีวิตเข้ามารอบด้านพร้อมกับโรคระบาดที่เรียกว่าโควิดที่พังชีวิตฉันลงไปอย่างไม่เป็นท่า
โฆษณา