เเต่ที่พีคจนทำให้ผมเป็นซึมเศร้าบวกกับความกลัวในการใช้ชีวิตอย่างขีดสุด คือ ตอนแม่สอนการบ้าน ซึ่งผมไว้ใจเเม่มากที่สุดคนนึง แต่แม่ผมใจร้อน เพราะแม่เป็นคนไว ปุบปับ ผมเป็นคนเรียนรู้ช้ามาก (เพราะไม่ถนัดไม่เกี่ยวกับโรคทางจิตเวช) จนต้องสอนซ้ำหบาย10รอบ จนแม่หมดความอดทน ตบผมคว่ำตกจากเก้าอี้และดันเข้าใจว่า ที่ผมอ่อนขนาดนี้เพราะเกมส์ (อีกเเล้ว) เพราะโดดเรียน (ทั้งที่ไม่เคยทำ) หลับในห้อง (หลับจริงเเต่ตามไม่ทัน ถามแต่ละทีจนครูขี้เกียจอธิบาย) จากนั้น ผมก็เป็นคนที่กลัวการเรียนร฿้ไปหลาย10ปีเลยจากนั้น