เรื่องสั้น : Diary'GirL'S ไดอารี่ลับสาวปริศนา(0)
บทพิเศษ ผู้บันทึกชีวิต
แนวเรื่อง : แฟนตาซี,ปรัชญา,ชีวิต,ดราม่า
"ถ้าคุณพยายามอย่างเต็มที่ สุดท้ายถึงจะต้องผิดหวัง คุณก็จะไม่เสียใจที่ได้พยายาม.. แต่คุณจะต้องพยายามแบบไหน สุดท้ายจึงจะรู้สึก 'ว่างเปล่า' ได้ล่ะ?...
บทพิเศษ ผู้บันทึกชีวิต
สายฝนโปรยปรายตกลง ใจกลางเมืองที่วุ่นวาย เต็มไปด้วยผู้คน เสียง และแสงไฟ ชายหนุ่มวัยยี่สิบปลาย คนนึงยืนแหงนหน้ามองท้องฟ้า รับสายฝนราวกับจะใช้สายฝนชำระล้างจิตใจ อันแสนขมขื่นกับใบหน้าที่ว่างเปล่า
"ทุกคนต่างมีบาดแผลในใจ มีปัญหา มีความทุกข์ ความเศร้า ความหม่นหมอง ความผิดบาป "ความโชคร้าย" คือสิ่งที่อยู่คู่กับการมีชีวิต"
สายฝนเริ่มตกแรงขึ้น ราวกับการชำระล้างจิตไม่อาจทำได้ด้วยสายฝนเพียงปะปราย
สายฝนยิ่งแรง ละอองน้ำก็ยิ่งทิ่มแทงผิว และร่างกายของชายหนุ่มที่ว่างเปล่า ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ไม่ได้ก้มหน้าหลบสายฝน สายตาที่ว่างเปล่า บนใบหน้าที่ว่างเปล่า ปรากฎรอยยิ้มที่ว่างเปล่า
"แตกสลาย นั้นเป็นคำพูดใช้กับสิ่งของที่ใช้การไม่ได้แล้ว ไม่อาจใช้กับสิ่งมีชีวิตได้ สำหรับสิ่งมีชีวิต เช่น มนุษย์ ใช้คำว่า 'การตายทางจิตใจ' แต่ถึงจะ มีคำว่าตาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จิตใจ จะตายได้จริงๆ เพราะจิตใจที่ตายแล้วไม่อาจมีความรู้สึกใดๆได้อีก"
สายฝนยังคงตกแรงขึ้น เสียงโหมกระหน่ำ กลบสิ้นทุกเสียงรอบข้าง ชายหนุ่มยังคงยืนนิ่ง เงยหน้ารับการชำระล้างจากท้องฟ้า เหมือนโลกใบนี้มีเพียงแค่เขาคนเดียว
"ในเวลาที่คุณทุกข์ใจ ก็ยังมีคนที่มีความสุขอยู่ ในเวลาที่คุณมีความสุข ก็มีคนที่ทุกข์ใจ เช่นกัน"
เวลาผ่านไปนานแค่ไหน สายฝนยังคงไม่มีทีท่าจะหยุดลง และ ชายหนุ่มยังคงอยู่ที่เดิม แต่คราวนี้เขาค่อยๆ ล้มตัวลงนอนหงายกับพื้นข้างถนน ด้วยท่าทางที่หมดแรง ก่อนจะมีเงาดำของร่มมาบดบังสายฝน
เจ้าของร่มที่ยื่นมาบดบังสายฝน ยืนก้มหน้าลงมาหาเขา เธอยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มสดใส เป็นหญิงสาวปริศนาที่แปลกประหลาด ผมยาวสีขาวหม่นในชุดสีดำ เธอมีดวงตาสองสี ข้างนึงสีแดงสดใสเพียงข้างเดียวอีกข้างเป็นสีน้ำเงินหม่นหมอง
ชายหนุ่มจ้องมองไปที่ดวงตาของหญิงสาว ราวกับความรู้สึกรับรู้รอบข้างของเขา ถูกหยุดลงไปชั่วขณะนึง ก่อนที่หญิงสาวจะพูดขึ้นมา
"คุณไม่ได้ว่างเปล่าหรอกนะ"
ทำให้เขารู้สึกตัว ร่มของหญิงสาวปริศนา ค่อยๆเปิดออก แสงสว่างส่องเข้ามาทำให้ชายหนุ่มต้องยกแขนขึ้น ใช้มือปิดตา
"ฝน..หยุด..แล้ว"
ทันทีที่สายตาของเขาเริ่มปรับตัว ตอนนี้สภาพอากาศกลายเป็นแจ่มใส ราวกับสายฝนที่ตกนั้นไม่มีอยู่จริง...
หญิงสาวยื่นมือมาตรงหน้าเขา ทั้งที่กำลังรู้สึกสับสนแต่น้ำตาเขากลับใหลออกมา เขาจับมือนั้นแล้วลุกขึ้น แต่ทันทีที่ลุกขึ้น แล้วมองรอบข้างเขาก็ไม่มีใครอยู่อีก มีเพียงร่มของหญิงสาวที่ถูกพับไว้ตรงนั้น
"ขอบคุณนะ"
ชายหนุ่มมองร่มคันนั้น แล้วยิ้มออกมาทั้งน้ำตาด้วยความรู้สึกอีกครั้ง ร่มคันนั้นกลับค่อยๆจางหายไปราวกับเป็นเพียงภาพสะท้อนของกระจก
บทส่งท้าย ผู้บันทึกชีวิต
"จิตใจของมนุษย์นั้นไม่ใช่สิ่งที่จะแตกสลาย หรือว่าตายได้ เหมือนกับท้องฟ้าที่เปลี่ยนสีไปตามฤดู ต่อให้จะหม่นหมองแค่ไหนวันนึงจะกลับมาสดใส เหมือนกับคุณที่ลุกขึ้นอีกครั้ง ตัวตนของชั้นคงมีอยู่เพื่อสิ่งนี้"
หญิงสาวพูดขึ้นเธอนั่งอยู่ที่จุดรอรถเมล์ เธอกำลังจดบางอย่างลงในไดอารี่ ก่อนจะปิดมันลง ถือไว้แนบเอวแล้วลุกขึ้นยืน ค่อยๆเดินออกไป...
ติดตามบทต่อไป
- 62
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
