นิทาน เรื่อง ผึ้งน้อยแสนขยันผู้แบ่งปัน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าแห่งหนึ่ง เป็นที่อยู่ของสัตว์นานาชนิด การเป็นอยู่ของพวกมันพึ่งพาอาศัยกันอยากมีความสุข โดยเฉพาะเจ้าผึ้งน้อย แสนขยัน พวกมันรู้ตัวเองดีว่า การทำรังผึ้งของมันนี้ ขึ้นมา ๑ รัง จะสามารถสร้างประโยชน์ให้กับสัตว์ต่างๆ มากมาย
เมื่อทำรังผึ้งสำเร็จ ๑ รัง จะเป็นที่หมายปองของเจ้าหมีน้อย หมีใหญ่ ที่เฝ้าตั้งตารอทานน้ำผึ้งแสนอร่อย แต่เจ้าหมีสังเกตเห็นว่า การที่สร้างรังผึ้งขึ้นมาได้ ต้องใช้ความขยัน อดทนไปอย่างมาก จากเหล่าผึ้งทั้งหมด จะสามัคคีกันทำทั้งวันตั้งแต่เช้าจนค่ำ จนสร้างเสร็จ
เจ้าหมีสังเกตเห็นว่า ผึ้งน้อยต้องไปเก็บน้ำฝนจากดอกไม้ในป่า เป็นระยะทางไกล กว่าจะบินกับมาถึงรังเก็บน้ำผึ้ง ที่ต้นไม้ใหญ่ เจ้าหมีจึงคิดอยากจะช่วยปลูกสวนดอกไม้ขึ้นใกล้ต้นไม้ใหญ่ที่ผึ้งพวกนี้สร้างรัง จะได้สะดวกในการขนน้ำผึ้งจากดอกไม้ มาเก็บในรัง เมื่อสะดวกและจะได้สร้างรังผึ้ง ให้ได้เยอะพวกสัตว์ต่างๆ จะได้ทานน้ำผึ้งอร่อยกัน
เจ้าหมีจึงไปปรึกษา เจ้ากระต่ายเพื่อสอบถามวิธีการปลูกดอกไม้ให้งอกงามบริเวณใกล้ต้นไม้ใหญ่นี้ กระต่ายบอกว่าดอกไม้นั้นชอบแสงแดด และน้ำที่เพียง พวกต้องเลือกพื้นที่ เหมาะสมนี้ให้ได้ก่อน เจ้าหมีและกระต่ายใช้เวลาเลือกกันอยู่นาน ไม่นานนักก็เลือกได้ พื้นที่นี้มีองค์ประกอบครบถ้วนคือ ดินดี มีแสงแดด น้ำ และใกล้ต้นไม้ใหญ่ของพวกผึ้ง
เจ้าหมีจึงแบกขอนไม้ใหญ่มาวางเป็นแนวกันดินเพื่อเตรียมปลูกดอกไม้ ส่วนเจ้ากระต่ายรู้แหล่งดอกไม้ เลยเดินทางไปเก็บพรรณดอกไม้ เพื่อนำมาปลูกในจำนวนที่พอเหมาะ สักพักใหญ่ เจ้ากระต่ายก็เดินทางกลับมาถึง ณ ที่เตรียมปลูกที่เจ้าหมีได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เจ้ากระต่ายได้นำเม็ดพรรณดอกไม้โปรยจนทั่วบริเวณ ระหว่างบอกให้เจ้าหมีไปนำจากลำธารมาช่วยรด เจ้าหมีเห็นว่าลำธารนั้นอยู่ไม่ไกลจาก แปลงปลูกดอกไม้จึงพยายามขุดร่องน้ำเล็กๆ เพื่อให้น้ำไหลผ่านมาที่แปลงปลูกดอกไม้จะได้สะดวกในการดูแลเรื่องรดน้ำ เจ้ากระต่ายปลูกเสร็จ ร่องน้ำของเจ้าหมีก็ทำเสร็จแล้ว สัตว์ทั้งสองต่างภูมิใจที่ทำสำเร็จ
เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานนัก ดอกไม้ในแปลงปลูกของเจ้าหมี และเจ้ากระต่าย เริ่มผลิดอกออกมาเป็นจำนวนมาก และเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ส่งกลิ่นหอมกระจายไปทั่วบริเวณทุ่งแถวนั้น เป็นที่ประหลาดใจของสัตว์น้อย ใหญ่ โดยเฉพาะเจ้าผึ้งนั้นดีใจมาก ที่เจ้าหมีและเจ้ากระต่ายทำสำเร็จ เจ้าผึ้งไม่ต้องบินไปหาน้ำผึ้งจากดอกไม้ไกลๆ อีกแล้ว เจ้าพวกผึ้งยิ่งขยันทำงาน สร้างรังผึ้งอย่างมีความสุข โดยเจ้าผึ้งได้ทำรังพิเศษ เพิ่มขึ้นมาอีก ๒ รัง เพื่อแบ่งปันให้เจ้าหมี และเจ้ากระต่าย สามารถทานน้ำผึ้งกันได้อย่างสะดวกสบาย โดยไม่ต้องไปแย่งชิงกับสัตว์ตัวอื่นๆ น้ำผึ้งที่ได้จากสวนดอกไม้ของเจ้าหมี และกระต่าย นั้นหอมหวาน และอร่อยมาก
สัตว์ทั้ง ๓ ก็ทำหน้าที่ของตนเองอย่างดี เจ้าหมีดูแลดินและการรดน้ำในแปลงดอกไม้ ส่วนเจ้ากระต่ายช่วยดูแลการขยายพรรณดอกไม้ต่อไป ส่วนเจ้าผึ้งก็ขยันสร้างรังอย่างต่อเนื่องปริมาณประชากรผึ้งก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จึงทำให้สร้างสามารถผลิตรังผึ้งได้เป็นจำนวนมาก อย่างอัศจรรย์ สัตว์ทุกตัวจึงมาชิมน้ำผึ้งแสนอร่อยนี้ได้อย่างทั่วถึง น้ำใจการแบ่งปันของเจ้าหมี เจ้ากระต่าย และเจ้าผึ้ง ในเป็นประโยชน์ต่อป่าอย่างไม่น่าเชื่อ นิทานเรื่องนี้ก็จบ
นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่าการคิดที่จะช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความตั้งใจที่ดี จะนำผลดีกับมาหาตนเองอย่างไม่คาดคิด การแบ่งปันจึงสร้างสุขใจให้กับผู้ให้และผู้รับ ในระยะสั้นและระยะยาว
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
