มีเพื่อนเป็นอยู่ครับ.. เสียดายไม่ใด้อยู่ใกล้.จะใด้พบปะพูดคุยกันทุกวัน.โรคนี้ผมเคยมีเพื่อนเป็นก่อนหน้านี้1คน.จนต้องลาออกจากการทำงาน, เราคุยกันและพบปะบ่อยๆผมให้กำลังใจอยู่เรื่อย.และฟังแกทุกเรื่องที่แกพูด.จนเดี๋ยวนี้แกบอกว่าแกไม่ต้องใช้ยาทุกๆวันแล้ว.. และเว้นระยะยาใด้เป็นเดือนแล้ว.ผมคิดง่าแกน่าจะปกติพอสมควรแล้วครับ.ส่วนเพื่อนอีกคนอยู่ใกลปรับทุกข์อยู่เรื่อย.ผมเขียนใลน์ให้กำลังใจบ่อยๆ.สั่งให้งดยานอนหลับ., และเว้นระยะยาคลายเครียด.พร่อมทั้ยา.บ้างแต่คงช่วยไม่ใด้มากการสังคมไม่ใด้พบปะทุกวัน.น่าสงสารครับ