"วาสนาซาตาส่วย ใจล้มอ่วยมันซวยหลาย..
จั่งบรรยายเป็นคำกลอน แต้มอักษรเป็น
กลอนฟ้อง..
อันเจ้าของบ่พอได้ ป้ำไม้ใหญ่บ่มีขวาน..
มีแต่ควัญบ่มีไฟ เลยทุกข์ใจได้นอนโอ้..
แนวบุญโตบ่สมช้าง ผัดหาทางซื้อกะแย่ง..
หมากกะแล่งแมนอยากค้อง คอช้างแม่นบ่คือ
แต่นี้ไปอย่าคิดดื้อ ให้เจ้าจื่อเด้อใจจำ...
สมแต่ดำนาผง ได้โก่งหลังขึ้นเทิ่งฟ้า...
แนวเกิดมาผู่ขี่ฮ้าย คือกระต่ายสิหมายจันทร์
ฝันสลายกลายเป็นทุกข์ ได้นอนอุกอกทั่งเอ่า
หวังสิกินแกงปลาย่าง ไปผิดทางได้จ้ำแจ๋ว..
บ่มีแววดวงขี้ล่าย แนวเป็นได้กะแค่ฝัน...
ซุคืนวันได้โอ้อ้าว บอกใจเฮาให้ปลงตก...
แฮงบ่มีอย่าหวังยก โอ่งแดงไปวางตั้ง...
เหมิดความหวังเคียงดอกฟ้า ไปหาจับบักจกหล่อน...
เป็นกรรมกรรับจ้าง สืบคลองสร้างอยู่ท่งนา..
อยู่กับดินกินกับหญ้า เป็นชาวนาอยู่คือเก่า...
สิสู้เขาผุรวยแบงค์ เหมิดแฮงแล้วล้าหล่อยลง..... พีน่องเอ้ยยยย... พีน่องเอ่ยยยย.."