ตอนสมัยม.ต้นที่เห็นเพื่อนๆในกลุ่มเริ่มมีความรัก มีคนเข้ามาจีบ มีคนเข้ามาคุย ณ ตอนนั้นก็ไม่รู้จริงๆเนอะว่าความรักมันคืออะไรกันแน่ แต่ที่รู้ๆ พอมีคนเข้ามาคุยด้วย มันรู้สึกตื่นเต้น มันรู้สึกถึงการมีคนเอาใจใส่ตลอดเวลา โดยรวมๆมันอยู่สึกดี…
ณ ช่วงนั้นเราคงจะไม่ได้คำนึงถึงเรื่องอื่นๆ มันเป็นเพียงแค่ความสนุกและมันเป็นอะไรที่เป็นสีสันของชีวิต…
แต่พอมาถึงในช่วงอายุของวัยทำงาน เชื่อว่าทัศนคติและมุมมองของความรักของคนเรามักจะเปลี่ยนไป เพราะเมื่อโตขึ้น มันทำให้รู้ว่าคนเรามันไม่สามารถโฟกัสที่เรื่องๆเดียว มันจะทำหลายสิ่งจิปาทะเข้ามาให้วุ่นวายในชีวิตเสมอ เช่น งาน,เงิน,ครอบครัว,เพื่อนฝูง และอะไรต่ออะไรมากมาย ซึ่งพอถึงจุดนั้น ‘ความรัก’ มัน(อาจจะ)ไม่ใช่สิ่งที่อยู่อันดับต้นๆของชีวิตต่อไป….
สำหรับเราคนนึงล้ะที่มุมมองของความรักมันเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง..
เอาจริงๆ มันมีอะไรที่มากกว่าแค่ความรู้สึกรัก...
จากแต่ก่อนเคยแค่คิดว่า..แค่รักกันแค่นั้นพอละ
แต่มันไม่พอ...
มันต้องมี...
♥️ ความเข้าใจ...
เข้าใจความเป็นตัวตนของกันและกัน...
เข้าใจในความต่างของกันและกัน...
เข้าใจในสิ่งรอบข้างของกันและกัน...
#ทะนุถนอมซึ่งกันและกันในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางร่างกายและจิตใจ….คอยซับพอร์ตกันและกันไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหน ให้กำลังใจกัน เป็นที่ปรึกษาของกันและกัน ทุกๆอย่างล้วนแล้วมันคือการกระทำของคน 2 คนที่มีร่วมกัน จูงกันไปในทางที่ก้าวหน้า คอยประคองกันในวันที่คนใดคนนึงสะดุด…หรือบางทีแต่นั่งเงียบๆข้างๆกันในวันที่แย่ที่สุด….
ถ้าคน2คน ไม่มีความเข้าใจซึ่งกันและกัน...
จะะรักษาความรักเอาไว้ได้นานแค่ไหน...
สักวันไม่คนใดคนนึงหรืออาจจะทั้งคู่ต้องเหนื่อย..และอาจจากไปในที่สุด
ถ้าเจอรักที่ใช่แล้ว..จงรักษาให้ดีและนานที่สุด ❤️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
