คุณคิดว่าทำไมพี่น้องส่วนใหญ่ถึงไม่ลงรอยกัน?
“มันชั่งเป็นปัญหาโลกแตกของคนที่เป็นพี่น้องเสมอมา”
ฉันเป็นคนหนึ่งที่โตมาด้วยการมีน้องสาว คำพูดที่มักได้ยินเสมอมาคือ เป็นพี่ต้องเสียสละ เป็นพี่ห้ามทำน้อง คำพูดมากมายที่ถาโถมเข้ามาใส่
วันนี้เราจะมาแชร์ในมุมมองประสบการณ์ชีวิตของการมีพี่น้องในปัญหาที่ทุกครอบครัวต้องเจอ
เราเป็นหลานคนโตของบ้าน เราเป็นที่หนึ่งเสมอมามีคนรักมากมายถูกเอาใจใส่เป็นอย่างดีด้วยความรักเต็มเปี่ยม แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเด็กน้อยอีกคนเกิดมา แรกๆมันก็ดีใจอยู่หรอกแต่พอนานเข้าทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป พ่อแม่ไม่มีเวลาให้เรา อาทิตย์หนึ่งเจอกันนานๆครั้งทำให้เราเริ่มถามหา เหตุผลที่เค้าไม่เป็นเหมือนเดิม จนสุดท้ายที่เราหันไปเห็นเด็กคนหนึ่งที่ถูกเรียกว่าน้อง น้องได้ความรับจากแม่มากกว่าเรา นานวันเข้าจากที่เคยดีใจกับการมีน้องเริ่มเป็นความห่างเหิน สุดท้ายก่อเกิดเป็นความเกลียดชัง ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าเราจะถูกหรือผิด หากน้องเป็นฝ่ายร้องหรือฟ้องก่อน ความผิดจะมาลงที่เรา ด้วยประโยคที่ว่า “น้องยังเด็ก ทั้งที่อายุมันก็มากแล้ว” หรือแม้แต่ ของเล่นชิ้นโปรดที่เราหวงหากวันดีคืนดีน้องอยากได้ เสียงสวรรค์ที่จะโผล่มาคือ “ให้น้องสิเป็นพี่ต้องเสียสละ” มันยิ่งทำให้คนเป็นพี่ไม่มีทางมองคนตรงหน้าดีๆได้สักครั้งอีกต่อไป
นานวันเข้าปากเสียงภายในบ้านเริ่มมากขึ้น การพูดระหว่างกันเริ่มสั้นลง จนถึงจุดที่ต่างฝ่ายต่างอยู่อย่างไม่ลงรอยกัน ตัวเรากับน้องตลอดระยะเวลา13 ปีเต็มเราไม่เคยคุยกันมากกว่า3-4ประโยค บางวันแม้แต่เดินสวนกันก็ไม่มีแม้คำทักทาย สิ่งที่เป็นแผลในใจเราที่สุดคือเราถามแม่ว่า
“ ทำไมแม่ถึงรักน้องมากกว่าลูก” 5555555 ชั่งเป็นคำถามที่เจ็บปวด
จนวันหนึ่งที่ครอบครัวเรามีปัญหาเราเป็นพี่สาวที่ต้องรับภาระทั้งหมดไว้โดยพูดออกไปไม่ได้แต่สิ่งที่ไม่เคยรู้เลยคือน้องสาวเรากำลังคอยมองเราอยู่ห่างๆ รอยร้าว13ปีที่มีมานานทำให้น้องเราทำได้เพียงมองทุกอย่างอยู่ไกลๆ และเเล้ววันหนึ่งที่เราสองพี่น้องรับปัญหานี้ไม่ไหวจนกอดคอกันร้องไห้ บางสิ่งบางอย่างในใจเราสองคนไว้ถูกแก้ไขขึ้นอย่างไม่รู้ตัว สิ่งที่รู้ตัวอีกทีคือเราสองคนกำลังช่วยกันแก้ปัญหา และในวันที่เราต้องออกจากบ้านมาให้ชีวิตของตัวเองสิ่งที่เกิดขึ้นคือเราสองคนโทรคุยกันทุกวัน ครั้งที่10กว่าปีไม่เคยมี เราแชตหากันเกิน2-3ประโยคทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป …….
จนเมื่อมีโอกาสที่เราได้กลับมาเจอกันเราได้นั่งคุยถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาตลอดหลายสิบปี คำตอบที่เราได้จากเรื่องนี้ชั่งเป็นสิ่งที่ไม่ได้คาดหวังไว้สักนิด
น้องเราได้แชร์แง่มุมของเค้าตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นคือ คำพูดที่เค้าต้องเจอบ่อยๆเช่น “ทำไมไม่เป็นเหมือนพี่ “
“ทำไมถึงต้องซื้อใหม่ใช้ของพี่ก็ได้” ”ทำไมลูกถึงเถียงพี่” ทั้งๆที่เราเป็นคนแกล้งนางให้หัวเสียแต่เราฟ้องแม่ก่อน😁
จนวันหนึ่งสิ่งที่รู้คือปัญหาพวกนี้ไม่ได้มาจากเราโดยตรงเลยต้นต่อของสาเหตุจริงๆ”สำหรับครอบครัวเรา”
มาจากพ่อแม่ สำหรับครอบครัวเราพ่อก็เคยพูดต่อหน้าเราว่าเค้ารักน้องมากกว่า (พูดตอนเมาเค้าคงไม่จำ🥲) แต่นั้นแหละค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดคือการที่พ่อแม่ควรแบ่งปันเวลาให้ลูกอย่างเท่ากัน และเลิกพูดกับลูกว่าทำไม ควรเลือกคำในการใช้ปฎิบัติที่ถนอนน้ำใจเด็กที่สุด สุดท้ายแล้วเด็กคือผ้าขาว อะไรที่เค้าปลูกผังให้เป็นแผลมาทางจิตใจมานานๆ มันยากเกินที่จะรักษาเสมอ……..
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
