ได้เห็นภาพนี้ทีไร ผมก็ได้แต่ "ถอนใจ" แล้วคิดอยู่ในใจเสมอว่า "ชีวิตเราก็แค่นี้เอง"
แม่ และลูกของแม่...
เป็นภาพที่ถ่ายไว้เมื่อคราวเข้าไปทำงานในโครงการจัดการความรู้ที่กลุ่มกลึงไม้ ตำบลจริม อำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์
ซึ่งตอนนั้นผมได้รับโอกาสทำงานร่วมกับท่านพระอาจารย์กิตติ แห่งวัดพระพุทธบาทเขาผึ้ง ตำบลวังดิน และพี่แดง คุณสุจิตต์ สว่างอารมณ์ ให้เข้าไปทำงานจัดการความรู้เรื่องของธุรกิจชุมชน
แต่สิ่งที่พบวันนั้น ทำให้ผมได้ "รู้" ว่า ความสุขที่แท้ก็แค่นี้เอง
สิ่งที่เขาต้องการมิใช่เงินทอง มิใช่ชื่อเสียงเกียรติยศ
แต่ความสุขของเขานั้นมีคำนิยามว่า
"ความสุข" ก็คือ สุขที่ได้อยู่พร้อมกับภรรยาและลูก พ่อหลังจากไปทำงานยังเมืองหลวง เมืองศิวิไลต์ เงินเดือนเป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านบาท
แต่กลับมาหาความสุขที่แท้กับการทำอาชีพ "คนกลึงไม้" ที่ได้กลับมาทำงานยังบ้านเกิด
หัวหน้าครอบครัว ที่ได้กลับมาอยู่กับครอบครัว เพื่อเป็น "ครอบครัว" ที่สมบูรณ์
เขากลับมาไม่ต้องการอะไรมากมาย ขออยู่กับครอบครัวเท่านั้น
ในภาพ ภรรยานำผ้ามาเย็บผ้าห่มและนำลูกมาเลี้ยงโดยนอนอยู่บนชั้นวางของที่
ความสุขของเราก็เท่านี้เอง
พ่อกำลังทำงานอยู่ นี่แหละคือ "ความสุขแท้"
เป็นความสุขที่เราได้อยู่ใกล้ ๆ กับคนที่เรารัก และมีคนที่รักเราคอยดูแล กล่อมเกลี้ยง ยุ่งไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม เฝ้าทะนุถนอม มิให้คลาดหายตา
ความสงบสามารถอยู่กับเราทุก ๆ เวลา ทุก ๆ นาที หากมีคนที่เรารักอยู่ในระยะสายตา
ความไม่สงบก็เช่นเดียวกัน สามารถเกิดขึ้นได้กับเราทุก ๆ เวลา ทุก ๆ นาที ครั้นเมื่อเราคอยเฝ้าถวิลหาคนที่เรารัก ซึ่งมิรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่แห่งหน ตำบลใด มีความสุขความทุกข์มากน้อยแค่ไหน เราก็ได้แต่เฝ้าส่งความคิดถึง ส่งความห่วงใย ส่งออกไป ส่งออกไป จนจิตใจของเรามิได้อยู่กับเนื้อกับตัว
เรานำกาย กลับมาอยู่กับครอบครัว แล้วดวงใจของทุก ๆ คนในครอบครัว จะพบกับความสุขที่แท้จริง
“นัตถิ สันติ ปะรัง สุขัง” สุขใด จะเสมอด้วยความสงบนั้น ไม่มี ...
งานของพ่อ ที่ทำให้พ่อ แม่ และลูกได้กลับมาอยู่ร่วมรวมกันเป็น "ครอบครัว"
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
