การตั้งชื่อขุนนาง และการกำหนดจำนวนของไพร่พลในสมัยโบราณกรุงศรีอยุธยา
หากเป็นในราชสำนักที่สืบขนบธรรมเนียมจากยุคขอมละโว้ภาษาของคนทั่วทั้งเมืองคงใช้ภาษาขอมที่มีรากฐานออสโตรเอเชียติก บวกพุทธศาสนาต่อมาจึงผสมมธคบาลีและสันสกฤต บวกนานาชาติที่เข้ามาค้าขายและเหล่าประเทศราช จึงบวก มอญ ลาว จีน ฝรั่งเข้าไปอีก แต่ในราชสำนักที่เป็นสังคมสืบเชื้อสายเจ้าผู้ครองนครจึงยังคงมั่นคงกับภาษาเดิมๆมาตราบเท่านาน ทหารหรือទាហាន จึงใช้เรียกไพร่พลในหารรบทัพมาช้านาน บางครั้งอาจเรียกรวมๆว่า ไพร่พลเมื่อเป็นทหารในสังกัดขุนนาง ส่วนไพร่หลวงเรียกว่าทหารหลวง
การกำหนดตำแหน่งขุนนางที่คุมไพร่พล ไพร่พลหลายๆคน เรียกหมู่ เป็นรากฐานเรียกบ้านรวมรวมๆกันว่าหมู่บ้านนั่นเอง คนคุมเป็นหัวหน้าไพร่ที่ขุนนางแตงตั้งฝ่ายกลาโหมเรียกหัวหมู่ หากฝ่ายพลเรือนนายบ้าน มีนายบ้านหลายๆคนกลาโหมเรียก หมื่น เรียกพัน พลเรือนเรียก จ่าบ้าน หัวหน้าขุนนางระดับต้นที่ควบคุมทั้งหมู่ พัน หมื่น จ่า คือขุน และผู้ควบคุมลองจากขุนหลวงคือ ออกญา ที่แต่งตั้งจากขุนหลวง ต่อมาเมืองใหญ่มากขึ้น คนมากขึ้น สังคมซับซ้อนมากขึ้นขุนหลวงได้รับการอวยยศเทิดทูนยกย่องมากยิ่งด้วยการใส่สรรพนามนำหน้าเป็นพระ เป็นสมเด็จ ตั้งกรมบริหารราชการมากขึ้นเจ้านายราชวงศ์ไปปกครอง ก็แบ่งระดับเจ้านาย เจ้าฟ้าต่างๆมากชั้นขึ้น นมีขุนจำนวนมากจึงตั้งขุนนางที่ควบคุมขุน และมอบสิทธิให้ขุนนางบางตำแหน่งแต่งตั้งขุนได้เอง
จึงมีระดับขุนนางที่สูงกว่าขุนตามสลำดับคือขุน หลวง พระ พระยา(ออกญา)และต่อมามี เจ้าพระยา
ส่วนชั้นเจ้านายที่รับราชการในกรมต่างๆที่ปกครองขุนนางก็มีระดับชั้นเป็น กรมหมื่น กรมขุน กรมพระ กรมพระยา
ยุคปัจจุบันใช้จำนวนนับมากำหนดฝ่ายกลาโหม คือหมู่ (นายสิบถึงระดับจ่านายสิบเป็นหัวหน้า)หมวด(มีนายร้อยระดับต้นเป็นหัวหน้า) กองร้อย(นายร้อยเอก) กองพัน(นายพันตรีถึงนายพันเอก) กอง(กองหมายถึงหน่วยที่มากกว่ากองร้อยแต่น้อยกว่ากองพันในฝ่ายบก) กรม (นายพันเอก) กองพล(นายพล) กองทัพ(นายพล)
แต่ละชั้นยศแบ่งระดับเป็นตรี โท เอก ทั้งหมดทั้งนายสิบ ทั้งนายร้อย นายพัน นายพล จึงควบคุมหน่วยระดับต่างๆและหน่วยย่อยๆควบคุมอื่นๆตามความซับซ้อนในการจัดกองทัพเพื่อทำการรบ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
