Tefa Mamus Adicson
EP. 8 Jito คืออะไรกันนะ
Funan Centre Point สถานที่รวมตัวของนักเที่ยวทั้งกลางวันและกลางคืน อุดมไปด้วย ร้านอาหาร สถานบันเทิง แฟชั่น แสงสีเสียง ยาเสพติด การพนัน แหล่งค้าประเวณีชายหญิง ตลาดมืด อาวุธ และ มาเฟีย พวกคนที่ชอบสถานที่แห่งนี้จะเรียกที่นี่ว่า Paradise เป็นเขตเดียวในเมืองที่เจ้าหน้าที่ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวตามกฏหมายของเมืองนี้ เรียกว่าเขตปลดปล่อย ใครอยากทำอะไรก็ทำ ถ้ามีการตายหรือได้รับบาดเจ็บในเขตนี้ ผู้พิทักษ์วิญญาณ จะไม่เข้าไปยุ่ง รวมทั้งเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ด้วย เขตนี้กินพื้นที่ประมาณ 14 บล็อก มีกำแพงสูงล้อมรอบ เข้าออกได้สี่ทางสี่ทิศ ดูแล้วน่ากลัว
แต่จริงๆ ภายในก็ดูเป็นสถานที่ท่องเที่ยวให้ผู้คนเข้ามาพักผ่อนเสียมากกว่า เพราะทุกคนที่อยู่ในเมืองนี้ก็คือคนที่ตายไปแล้วทั้งสิ้นและได้รับโอกาสที่สองเหมือนกัน ไม่มีใครกล้าที่จะเสียโอกาสนี้ในการทำผิดพลาดอีก สถานที่แห่งนี้ก็เลยดูเหมือนพิพิธภัณฑ์แห่งความป่าเถื่อนของมนุษย์ซะมากกว่า การพนัน ใครอยากเล่นก็เชิญ เพราะเงินทองไม่ได้สำคัญกับคนในเมืองนี้ คุณค่าของคนสำคัญกว่า ต่อให้มีเงินมากมาย แต่ไม่มีคุณค่าใด หมดสัญญาหนึ่งปี วิญญานก็จะถูกส่งให้ Manian
ฉะนั้น การจะอยู่ต่อ ต้องทำตัวให้มีคุณค่า อนึ่ง คุณค่าของแต่ละคน วัดกันที่ผลของงาน ไม่มีเจ้านายคอยจ่ายเงินเดือน ไม่มีส่วนกลางหรือใครคอยให้เงินสนับสนุน เงิน เกิดจากคุณค่าของตัวเองทั้งสิ้น แค่ดูแลร่างกายตั้งแต่ตื่นนอน ก็จะมีตัวเลขเงินเข้าบัญชีแล้ว ถึงจะทำงานอยู่บ้านคนเดียวไม่มีใครเห็น นั่งสมาธิเข้าชาญ ก็เป็นเงินหมด คำถามคือ เมื่อทุกคนผลิตเงินได้เอง แล้วเงินไม่เฟ้อหรือ
ก็บอกแล้วไง เงินมีค่าแค่แลกเปลี่ยนสิ่งของ ความรู้ความสามารถ ไม่ได้มีการค้าค่าเงินระหว่างเมือง เพราะทุกเมืองก็ใช้กฏเกณฑ์นี้เหมือนกันหมด แล้วเงินจะเฟ้อยังไง การก่อสร้างอาคารบ้านเรือนไม่ต้องใช้แรงงาน มีหุ่นยนต์ให้บริการฟรีของส่วนกลางมากมายจนเกินพอ ทองคำ เพชร โลหะมีค่าต่างๆ พบเจออยู่ทั่วไปตามผนังถ้ำเขตเมือง ตามท้องถนนก็ยังมี มันก็มีค่าแค่สวยงาม แต่มีค่าทางงานวิทยาศาสตร์มากกว่า ซึ่งมันไม่ได้หายากเย็น และเหมืองโลหะมีค่าทั้งหลายก็ถูกขุดโดยแรงงานหุ่นยนต์ทั้งสิ้น ใครอยากได้เอาไปทำอะไรก็ไปหยิบได้เลยไม่ต้องขอด้วยซ้ำ เพราะมันมีมากมายจริงๆ
ออง โม ยืนอยู่ในฝูงชนหลายร้อยคน ที่กำลังจับจ้องดูรายการถ่ายทอดสดบนจอทีวีขนาดใหญ่กลางสี่แยกของ Funan Centre Point ผู้คนเบียดกันแน่นมาก จน ออง โม ต้องหยุดดูด้วยว่าถ่ายทอดสดอะไร จอทีวีหลายจอจากหลายมุมกล้องถ่ายทอดสดพร้อมกัน โลโก้ เกมส์การแข่งขันปรากฏขึ้นทุกหน้าจอ Kilamisup รอบชิงชนะเลิศ ไฮไลท์เกมส์การแข่งขันของทั้งสองทีมและกฏกติกาอธิบายประกอบ แต่ ออง โม ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แสดงออกทางสีหน้า และคิดในใจว่า "กีฬาอะไรวะ คนชอบกันจัง"
ผู้ดำเนินรายการการแข่งขันกล่าวทักทายเข้ารายการเหมือนดูการถ่ายทอดสดกีฬาทั่วไป ออง โม ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะอึดอัดกับผู้คนเบียดเสียด อยากหาทางออกจากฝูงชนซะมากกว่า แต่ทำทีรอให้การแข่งขันดำเนินไปซักพักก่อน
ผู้ดำเนินรายการประกาศเริ่มการแข่งขัน เสียงผู้คนกรี๊ดกันลั่น แต่ในสนามแข่งขัน ยังไม่เห็นนักกีฬาทำอะไรกันเลย แค่เดินไปเดินมาในเขตของตัวเอง จอทีวีหนึ่งจับภาพนักกีฬาคนหนึ่งที่แต่งตัวเป็นเด็กนักเรียนหญิงญี่ปุ่น คนก็กรี๊ดกันใหญ่ ทีวีอีกจอนึงก็จับภาพนักกีฬาอีกฝ่ายเดินไปมา คนก็กรี๊ดกันอีก ออง โม ส่ายหัว "อะไรกันวะเนี่ย" แต่บางอย่างกำลังกระดุ๊กกระดิ๊กอยู่ที่กระเป๋าคาดเอวของ ออง โม
ด้วยความว่องไว ออง โม เหลือบตามองแล้วคว้าหมับ เป็นมือของเด็กน้อยอายุราว 12-14 ปี ผมสีทองหน้าตาฝรั่งกำลังล้วงกระเป๋าของ ออง โม เด็กหัวทองกับเพื่อน 4-5 คน ตกใจพากันเตลิดฝ่าฝูงชนวิ่งหนี แต่เจ้าเด็กผมทองหนีไปไหนไม่ได้เพราะ ออง โม จับมือไว้แน่น เจ้าผมทอง ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด จนเพื่อนๆ เจ้าผมทองหนีหายกันไปหมดแล้ว ผู้คนข้างๆ ที่เบียดกันแน่น แตกออกเป็นวงกลม คงเหลือแต่ ออง โม กับเด็กน้อยยืนอยู่กลางวง ผู้คนต่างมอง ออง โม ด้วยสายตาจิกหัวจรดเท้า ประหนึ่งว่า อย่ามารบกวนสมาธิการชมการแข่งขัน ออง โม ถึงกับวางตัวไม่ถูก เพราะทุกสายตาหันมามองที่เขาว่าเป็นคนก่อความวุ่นวาย
เสียงชายคนนึงจากตรงไหนก็ไม่รู้ตะโกนมาว่า "เลี้ยงเด็กคนนึงให้เติบโตนี่มันยากนะ ถ้าจะเอาแต่ใช้กำลัง มันไม่โอเคนะ กลับบ้านไปเถอะ กลับบ้านไป" เด็กน้อยกับ ออง โม หันมองหน้ากัน ทันใดในจอทีวีนักกีฬาก็เริ่มเคลื่อนไหวเข้าโจมตีกัน ผู้คนหันกลับไปดูถ่ายทอดสดกันต่อแล้วกรี๊ดกันใหญ่ ออง โม จึงถือโอกาส ลากตัวเจ้าเด็กน้อยผมทองฝ่าฝูงชนออกไปด้านนอกไกลพอประมาณ ผู้คนเบาบางลงมาก ออง โม หันไปมองเด็กน้อย กำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆ ไฟฟ้า ช๊อตที่มือของ ออง โม จน ออง โม ต้องปล่อยมือเด็กน้อย เด็กน้อยออกตัววิ่งหนีทันที
"เอาไฟฟ้าที่ไหนมาช๊อตกูวะเนี่ย" ออง โม พูดกับตัวเองแล้วกัดฟันวิ่งตามเด็กน้อยไปทันที เด็กน้อยคล่องตัวมาก วิ่งลัดเลาะผู้คน ชิ่งกำแพงตึก กระโดดข้ามสิ่งกีดขวางต่างๆ ห้อยโหน ตีลังกา อย่างกับนักกีฬา park out ซึ่ง ออง โม ก็คล่องแคล่วว่องไวไม่แพ้กันเลย ข้ามถนน ลัดเลาะซอกตึก ปีนกำแพง กระโดดข้ามรถ จนออกจากกำแพง Funan Centre Point และก็ยังไล่ล่ากันไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เจ้าเด็กน้อยตาโต หันไปมอง ออง โม บ้างเป็นครั้งคราว "เจ๋งเหมือนกันโว้ย ไม่เคยมีใครกวดเราได้ไกลขนาดนี้มาก่อน" เด็กน้อยพูดกับตัวเอง "เจ้าเด็กนี่ อนาคตไกล ตัวเท่านี้ยังเก่งได้ขนาดนี้" ออง โม พูดกับตัวเองเช่นกัน …
จนมาถึงอาคารหลังหนึ่ง เจ้าเด็กผมทองกระโดดป่ายปีนขึ้นไปที่อาคารนั้นจนถึงชั้นที่สาม พุงตัวเข้าหน้าต่างที่เปิดไว้ แล้วปิดหน้าต่าง ปิดม่าน ปิดไฟจนหมด ออง โม ตามไปหยุดอยู่ตรงหน้าต่าง "คงถึงบ้านแล้วสินะ เจ้าเด็กหัวทอง เล่นเอาหมดแรงเลย" ออง โม พูดพร้อมหายใจแรงเพราะเหนื่อยหอบแฮ่กๆ แต่ก็ยังยิ้มออกมาปากกว้างมือท้าวเอว หายใจลึกทั้งเข้าและออก ออง โม ลงนั่งที่หลังคาขอบหน้าต่าง "เธอโอเคนะ พี่ชอบเธอเลย เธอเจ๋งไม่เบานี่ .. พี่ชื่อ ออง โม นะ เธอไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่ไม่โกรธ พี่สนุกด้วยซ้ำ แล้วเราคงได้เจอกันอีกนะ" ออง โม แกล้งพูดเสียงดังให้เด็กน้อยได้ยิน แล้ว ออง โม ก็กระโดดลงไปข้างล่างในครั้งเดียวโดยไม่ได้ปีนป่ายลงไป ยืนอยู่หน้าอาคารอย่างเท่ห์ แล้วหันกลับไปมองตัวอาคาร เขียนป้ายติดไว้ว่า สู้เพื่อชนะ
ถัดลงมามีอีกป้ายเขียนว่า สำนักมวยไทยนายขนมต้ม "เฮ้ย!! มีสำนักมวยไทยด้วยเว้ยเฮ้ยนายขนมต้ม ของจริงป่าวเนี่ย" ออง โม คิดในใจ ยืนดูป้ายอยู่แป๊บนึง ก็กลับหลังเดินห่างออกมา แถวนี้บรรยากาศเงียบเหงา เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยแบบ คอนโดมิเนียม แต่ละตึกแต่ละห้องล้วนปิดไฟกันหมดแล้ว เหลือเพียงไม่กี่ห้องที่ยังเปิดไฟอยู่ มุมถนนอาคารข้างหน้านั้น มีร้านของชำยังเปิดอยู่ มีผู้คนสิบกว่าคนนั่งดูทีวีกันอยู่ ออง โม เดินเข้าไปที่ร้านนั้นก็เห็นทีวีกำลังถ่ายทอดสดกีฬานั้นเช่นกัน
"มีเบียร์ขายมั๊ย" ออง โม เอ่ยถามไปในกลุ่มคนที่ดูทีวีอยู่ เพราะไม่รู้เจ้าของร้านเป็นใคร อาแปะ ลุกขึ้นมา ตามอง ออง โม บ้าง แล้วหันไปดูทีวีต่อบ้าง แต่ปากก็ถาม "้เอาเบียอาลายค๊าบบบ" ออง โม ก็ตอบไปว่า เบียร์อะไรก็ได้ แต่ขอนุ่มๆ ไม่ปวดหัว ซัก 2 กระป๋อง เออ .. แล้วก็เอา บุหรี่ เย็นๆ มาซองนึง mental light น่ะครับ ยี่ห้ออะไรก็ได้" "เมงท่องไล้นะ" อาแปะพูด…
หลังจากที่ อาแปะ ส่งเบียร์และบุหรี่ให้ ออง โม ..ออง โม ก็ยื่นบัตรประจำตัวที่ได้มาให้อาแปะ อาแปะเอาไป scan เสร็จ ก็ส่งบัตรคืนให้ ออง โม แล้วพูดว่า "ลื้อเด็กใหม่นี่" ออง โม ตอบว่า "ครับ" คำเดียวก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ก็เปืดเบียร์กินแล้วออกเดินต่อ อาแปะเองก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็แค่ทักไปเท่านั้นเพราะเห็นว่ายังใช้บัตรอยู่ แถมบัตรก็ยังดูใหม่มาก แต่ก็รีบหันกลับไปดูถ่ายทอดสดต่อ ในทีวีนักกีฬากำลังต่อสู้กันอย่างสนุกและเสียงเชียร์ในกลุ่มอาแปะก็ดังไม่ขาดสาย ออง โม จุดบุหรี่ดูดและกระดกเบียร์เดินทางไปต่อโดยยังไม่มีจุดหมาย
ตัดกลับมาที่ห้อง VIP บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความคึกครื้น ทั้งบรรยากาศในสนาม และจอทีวีถ่ายทอดสด ทุกคนในครอบครัว Adicson ต่างจับจ้องดูการแข่งขันอย่างไม่ลดละสายตา โดยเฉพาะ Tony ผู้เป็นพ่อ ออกเสียงเชียร์ทีม The4Fish ทีมในดวงใจจนออกนอกหน้า เสียงดังอยู่คนเดียว จนคนที่เหลือต่างพากันขำ Tony ส่วนหุ่นยนต์บริกร ก็บริการเติมเครื่องดื่ม เติมอาหารไม่หยุด สมกับเป็นห้อง VIP จริงๆ
Tom. :. อย่างกับดูมวยปล้ำ WWE เลยพ่อ เพียงแต่มันเร็วมาก บางครั้งมองไม่ทันเลย ต้องมาดูที่อทีวี ที่เขา slowmotion ให้ดู ถึงจะเห็นว่า พวกเขาทำอะไรกันบ้าง แถมมีปล่อยไฟ ปล่อยน้ำแข็ง มีพลังฝ่ามือด้วย เขาเข้าใจคิดการแสดงเนอะ คนเลยติดกันงอมแงม มายากลก็แนบเนียนมากด้วย อลังการดีพ่อ 5555
Tony. :. เหอะๆๆๆๆๆๆ เนี่ย.. ของจริงทั้งหมดลูก มันไม่ใช่อย่างที่ลูกเคยรับรู้มาหรอก
Tom. :. ล้อเล่นน่ะพ่อ
Tony. :. จริงๆ .. ไม่เชื่อก็ถามแม่กับเจ้าเล็กดูสิ
Tom. :. มันจะเป็นไปได้ยังไง ยังกะดูหนัง X-men มนุษย์กลายพันธุ์หรือหนังยอดมนุษย์ DC แล้วพ่อ
Tony Rose และน้องเล็กหันมองหน้ากันยิ้มๆ
น้องเล็ก : เธอดูนี่นะ Tom
ทั้งสามคน ยื่นมือมาใกล้ที่หน้าของ Tom เพื่อให้ Tom เห็นว่าในมือไม่มีอะไร และทั้งสามคนก็แบมือทั้งสองข้างของแต่ละคนไว้ที่ระดับอกตัวเอง แล้วประกายไฟแปล๊บๆ ก็ค่อยๆ เกิดขึ้นทีละน้อยในแต่ละฝ่ามือ Tom แปลกใจเขยิบถอยหลัง แต่ทุกคนก็เขยิบตาม จากไฟแปล๊บๆ เริ่มเป็นเปลวไฟเท่าแสงเทียน ส่วนฝ่ามือของ Tony ไฟจะแรงขึ้นมากกว่าจนท่วมฝ่ามือ ทำเอา Tom ตกใจ หุ่นยนต์บริกร ทำเสียงกระแอม
หุ่นยนต์ : ห้ามใช้ Jito ในบริเวณสนามทุกส่วนนะครับ รวมทั้งในห้อง VIP ด้วย ยกเว้นนักกีฬาที่ใช้ในสนามช่วงแข่งขันที่มีบาเรียป้องกันแล้วเท่านั้น ผู้ใดฝ่าฝืน มีโทษทั้งจำและปรับครับ ครั้งนี้ถือว่าพวกคุณเป็นลูกค้าใหม่ห้อง VIP และ Jito ไม่ได้รุนแรงจนสร้างความเสียหาย ผมจึงยังไม่ได้แจ้งไปฝ่ายดูแล แต่ถ้ามีครั้งต่อไป ผมคงต้องแจ้งฝ่ายดูแลนะครับ คำพูดใดในการกล่าวแนะนำของผมทำให้เสียบรรยากาศในการรับชม ต้องขออภัยมา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ
ทุกคนต่างดับไฟในมือลงเป็นปกติ
Tony. :. โทษทีนะ พวกเราจะไม่ทำอีก
Tony พูดจบ หันไปมองเจ้าหุ่นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เจ้าหุ่นยนต์ก็หมดพลังงาน คอพับ เครื่องดับกองลงกับพื้น
Tony : เดี๋ยวเครื่องดื่มกับอาหารเราหยิบกันเองนะ ขอบคุณที่ให้บริการอย่างดี ท่าจะเหนื่อย พักซักหน่อยคงจะดีเนอะ 55555
Rose. :. คุณก็นะ
Tony. :. ก็แหม ทำเสียอารมณ์ 5555
Tom ตกใจผงะตาโต
Tom. :. พ่อเป็น Jedi หรือผมเมาเบียร์เนี่ยะ
Tony. :. (((โทรจิต))) ลูกไม่ได้เมา ลูกไม่ได้ฝัน นี่คือของจริงทั้งหมด การโทรจิตนี่ก็ของจริง เห็นมั๊ย พ่อไม่ได้เปิดปากก็พูดกับลูกได้ทางจิต 555 เจ๋งมั๊ยล่ะ
Tom. :. เป็นไปได้ยังไง ทำได้ไงเนี่ย
Tony. :. อย่าลืมสิ ว่าพวกเราได้ตายกันหมดแล้ว
Tom หยุดคิดอยู่ชั่วขณะ Tony ชี้มือไปที่ อัฒจันทร์คนดู
Tony. :. เห็นมั๊ย คนดูหลายคนที่ทำท่าทางแปลกๆ น่ะ พวกเขาพยายามที่จะโกงเกมส์การแข่งขัน ทางสนามถึงมีบาเรียมาครอบไว้ กันไม่ให้คนภายนอก ส่งพลัง Jito เข้าไปรบกวนการแข่งขัน
Tom. :. แล้วพวกเขาจะโกงทำไม
Tony. :. อ้าว.. เขาก็อยากให้ทีมที่ตัวเองเดิมพันชนะน่ะสิ 555 สนามนี้ อยู่ในเขตปกครองพิเศษ จำตอนที่เราเข้ามาในเขตนี้ได้มั๊ย จะมีกำแพงสูงๆ ล้อมไว้ทั้งหมด ฉะนั้น ในเขตนี้ ไม่มีกฏหมาย เจ้าหน้าที่ก็คือลูกน้องมาเฟียที่ดูแลสนามกีฬาแห่งนี้ เขาตั้งกฏของพวกเขากันเอง ถ้าไม่มีอะไรวุ่นวายหรือเสียหาย พวกนี้ก็ไม่เข้ามายุ่งหรอก ไม่ใช่แบบมาเฟียบนโลกหรอก เพราะเงินไม่ได้มีค่ากว่าคุณค่าของคน
Tom. :. แล้วตั้งรางวัลการแข่งขันทำไมซะสูงลิ่วล่ะพ่อ
Tony. :. พ่อบอกว่า เงินไม่ได้มีค่าไปกว่าคุณค่าของคน แต่เงินก็ยังมีค่าในการแลกเปลี่ยนจับจ่ายใช้สอย แต่พอถึงวันวัดผล ครบ 1 ปี คนที่มีคุณค่าไม่พอกับที่นี่ จะถูกริบร่างกายคืน แล้ววิญญาณจะถูกส่งไปให้ Manian ซึ่งแต่ละปี ไม่น้อยเลยทีเดียว กับวิญญาณที่ไร้ค่าและถูกส่งไปให้ Manian จะถามต่อล่ะสิ Manian คืออะไร ไว้ว่างๆ วันหลังจะเล่าให้ฟัง ถาม เจ้าเล็ก ก็ได้นี่ 555
ดูเกมส์กันต่อเถอะ
โฆษกอ้วน : ดูเหมือนว่าทีม SistersAct ยังทำอะไรทีม The4Fish ไม่ได้เลยแม้แต่รอยขีดข่วน
โฆษกผอม : อย่างที่เราเห็นกันอยู่ รอบที่ผ่านๆ มา เหมือนทีม The4Fish วางแผนออมแรงไว้เพื่อรอบชิงโดยเฉพาะ ไม่ค่อยออกอาวุธเท่าไหร่ บรรดาโต๊ะนักเดิมพันทั้งหลายจึงใก้แต้มต่อที่ 2:1 รํ้สึกตอนนี้ แฟนๆ ของทีม SistersAct จะสิ้นหวังหมดหวังกันแล้วนะครับ
โฆษกอ้วน : เป้าไม้ ก็ถูกทำลายไปแล้วสอง สมาชิกก็ถูกจับไปแล้วห้า เพียงแค่ 15 นาทีแรกเท่านั้น และที่สำคัญ พี่ใหญ่ Tori ของทีม The4Fish เดินเกมส์คนเดียวมาตลอด เท่ากับ 1 รุม 10 ปล่อยให้สมาชิกที่เหลืออีก 3 คน คอยเฝ้าอยู่หน้ากรง และคอยจับเชลยที่ Tori ส่งมาเข้ากรงแค่นั้น
โฆษกผอม : เสียงเชียร์รอบสนามครับ Tori Tori ปิดเกมส์ ปิดเกมส์ ดังกระหึ่มทั่วสนาม ยังไงครับ! ยังไงครับ! 1 รุม 10 เป้าไม้สุดท้าย ถูกส่งมาที่ Gilda ส่วนลูกทีมอีก 4 คนของ SistersAct ขุดทุกพลังทุกวิชาการต่อสู้ที่มีหวังจะโค่น Tori ให้ได้
เร็วมากจริงๆ ดูกันไม่ทันแล้ว Tori หลบหลีกไปมาดูสวยงามมาก พริ้วจริงๆ ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ส่วนอีกสามคนของทีม The4Fish ก็ยังคงไม่ทำอะไร ยืนดูอยู่ที่กรงฝั่งตัวเองเท่านั้น
โฆษกอ้วน : อะไรกัน !!! จู่ๆ Tori ก็กระโดดสูงขึ้นไปกลางอากาศ อย่างงี้เรียกโยนหมูขึ้นเขียงรึเปล่า
โฆษกผอม : อยู่กลางอากาศแบบนี้ จะหลบหลีกยังไง เป้านิ่งชัดๆ ครับ
โฆษกอ้วน : ฝ่าย SistersAct จะทำยังไงกับเป้านิ่งล่ะครับ….. ยิงทุกพลังที่มีใส่ Tori สุดกำลัง ทั้งไฟ ทั้งน้ำแข็ง ทั้งลม ทั้งดิน จนควันตลบอบอวนมองไม่เห็นอะไรเลยครับ มีแต่พลังกระเด็นออกมาจากกลุ่มควัน คงจะเป็นการปัดป้องของ Tori น่ะครับ จนฝ่าย SistersAct หมดพลัง
โฆษกผอม : แล้ว Tori อยู่ตรงไหนแล้วครับ แล้ว Tori ไปอยู่ตรงไหนแล้วครับ!! ควันแหวกครับ ควันกระจายแล้วครับ เห็นมั๊ยครับ เห็นเหมือนที่ผมเห็นมั๊ย
โฆษกอ้วน : ไม่อยากจะเชื่อสายตา Tori ยังลอยตัวอยู่กลางอากาศครับ
โฆษกผอม : โอ้โห !!!!ฝึกถึงขั้นนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม้เด็ดของ Tori ทำเอาฝ่าย SistersAct และทุกคนในสนาม รวมทั้งผมด้วย อึ้งไปเลยครับ !! สุดยอด!!
โฆษกอ้วน : ดู !! ดู !! Tori กำลังจะทำอะไรอีกแล้ว พลังไม่หมดจริง ชายคนนี้ … กำลังวางฝ่ามือจะปล่อยพลังลงมาที่ทั้งสี่คนของ SistersAct ส่วน SistersAct เองก็หมดพลังโจมตี หันมารวมกล่มสร้างบาเรียป้องกันไว้ ทิ้งให้ Gilda อยู่ลำพัง
แล้วแสง flash สว่างจ้าก็ปกคลุมไปทั้งสนาม
Tom :. อะไรกัน มองไม่เห็นอะไรเลยพ่อ!!!
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
