บทสุดท้าย
พ.ศ.๒๕๖๐
ไม่มีบันทึกจากแม่
15 กันยายน 2560 หลังจากที่ขาหักวันที่ 23 มีนาคม 60 มาตัดใส่เฝือกดามเหล็กหมอให้พัก 3 ถึง 6 เดือนก็ไปนอนอยู่ บ้านลูกที่ Eco ไม่กล้ากลับมานอนบ้านบางนาเพราะปีนี้ดวงตรงกับแม่เต็มๆกะว่าให้ผ่านเดือนมิถุนายนไปก่อน และได้กลับ
เป็นประธานเปิดสปาให้ลูก
ใช้เวลาร่วม6เดือน
15ก.ย.2560 แม่พาไปเบิกเงิน ไป 3,000 บาทที่แบงค์กรุงเทพ ห้างบิ๊กซี สาขาเซ็นทรัลเวิลด์ ขากลับ แม่บอกให้แวะดูตึกหน้าปากซอย ร้านโรงไม้แม่จะเช่าไว้ขายต้นไม้ ดี เดี๋ยฝแหม่มหาเงินให้นะแม่อยู่ใกล้บ้าน แม่จะได้ไม่ต้องไปไหนไกลๆไม่เหนื่อย
ในวัย 87 แม่ยังคิดค้าขายทำอะไร ที่ชอบเสมอแม่ชอบต้นไม้ ลูกก็ไม่ขัดใจ จอดรถแม่ลงไปถาม "เจ้าของไม่อยู่ค่อยมาใหม่"แม่บอก ฝนปรายลงมานิดๆ พาแม่ขึ้น รถกลับบ้าน แม่ดูเหนื่อยนะ หลังจากวันนั้น
ยิ้มมีความสุข
29 กันยายน 2560
แม่เป็นหวัด ไปหาหมอที่โรงพยาบาลทหารเรือพี่หนุ่ยกับพี่ป้อมพาไปไม่เจอหมอประจำเจอแต่หมอเวร (เวรจริงๆ)ไม่เก่งไม่ตรวจละเอียด ไม่ยอมเอกซเรย์ ให้แม่เอายามากินกะว่าเดี๋ยววันจันทร์พาไปใหม่ แม่นอนกินยาอยู่ 2วัน
ซื้อของชอบมาให้กินก็ไม่กิน แม่ดูเหนื่อยวันที่กินข้าวให้กินยาเดินไปหา บอกแม่ ไปอาบน้ำเถอะนะ อาบน้ำอุ่นให้ ล้างเท้าให้ แต่งตัวให้แม่อย่างเร็ว ให้พี่หนุ่มพาไปส่งโรงพยาบาล ที่ปากซอยก่อน หมอตรวจ แล้วให้ออกซิเจน หมอบอกว่าแม่ติดเชื้อที่ปอด แล้วนำส่งตัวต่อไปที่โรงพยาบาลที่ใช้สิทธิ์ที่ธัญบุรีเรียกรถแอมบูแลนซ์มาส่งแม่ไปโรงพยาบาลจังหวัดปทุมธานี
แม่อยู่ CCU 2 วันก็รีบทำเรื่องขอย้ายไป ICU ให้เพื่อนช่วยติดต่ออธิบดีกระทรวงสาธารณสุขให้ช่วยบอกให้ผ.อ.โรงพยาบาลปทุมฝากดูแลแม่หน่อย แม่ทรุดลงเยอะปอดแม่ไม่ดีเลยหมอบอกว่า เอ็กซเรย์ ปอดและมาก ให้ไปขอผลเอกซเรย์ที่โรงพยาบาลโรคทรวงอกที่แม่ไปหาเป็นประจำ ปี 50 ปี 58 ก็ไม่เป็นวัณโรคไม่เป็นมะเร็งตอนนี้แม่มีโรคไตเข้าแทรกต้องฟอกไตจำเป็นต้องเซ็นให้ฟอกหมอบอกว่าถ้าฟอกได้ควรฟอกจะได้รักษาโรคที่เป็นให้หายเร็วขึ้น
เราก็เชื่อหมอ หมอต้องเจาะคอให้แม่สงสารเหลือเกินแม่ใส่ท่อช่วยหายใจตอนมาระบบหายใจล้มเหลว แม่อยากให้ถอด ถ้าถอดออกหมอบอกว่าเสี่ยงถ้าเอาออกมาหายใจไม่ได้จะทำอย่างไรก็ต้องบอกแม่ว่ารออีก 2 วันนะแม่ รอฟอกไต แล้วแม่ดีขึ้นหมอจะถอดสายให้แม่รู้ทุกอย่างที่คุยกันแม่ลืมตาตอนลูกๆทุกคนมาเยี่ยมแม่ส่งเสียงบอกกับลูกลูกและหลานแต่ไม่ค่อยเข้าใจ เลยเอากระดาษปากกามาให้เขียน
แม่เขียนไม่ถนัดเพราะนิ้วบวมมากจับปากกาไม่ถนัด แต่ก็เขียน คำว่า "นอนนี่"ไม่รู้ความหมาย หมายถึงว่าให้ เรานอนนี่หรือ แม่ไม่อยากนอนที่นี่หรือแม่จะนอน นี่เราก็บอกแม่ว่านอนนะแม่ แต่ให้หน่อย กับ น้อยเขาอยู่ข้างๆห้องนะแม่แม่กไม่ต้องกลัวอยู่กันทุกคนหน่อย น้อยมานอนเฝ้าแม่ทุกคืน 6:00 น ทุกวันแต่เข้าเยี่ยมได้ 10:00 น พาแม่สวดมนต์แม่เองก็สวดมนต์อยู่ในใจตลอดเวลา
เวลาของแม่เหลือน้อยแล้วเรารู้วันที่ 13 ต้องเข้าไปฟอกไตเป็นครั้งที่ 3 ไม่อยากให้แม่ฟอกเลยเช็คจากดวงดาวของแม่แล้วตำแหน่งดาวราหู๘ กับดาวจันทร์๒ไม่ให้คุณเลยแต่ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้หมอบอกว่าจะได้เริ่มรักษาโรคปอดก็จะได้ให้ยาได้
ฟอก 8:00 น วันนั้นตื่นสายปกติต้องตื่น 5:00 น ไปถึงแม่ 6 โมงแล้ววันนั้นตื่น 6 โมงเหมือนแม่มาปลุกด้วยซ้ำรีบอาบน้ำแต่งตัวบอกพี่หนุ่ยสายแล้วรีบไปกันเถอะในใจไม่ค่อยปรกติแล้วไปถึงห้องพยาบาล 07:00 น ก็เบาใจแต่พอขึ้นไปบนห้องน้อยบอกว่า"เขาพาแม่ไปฟอกไตแล้วนะ"ทำไมวันนี้เร็วล่ะไม่ได้เจอแม่เลย"น้อยเข้าไปดูแม่หรือเปล่าเดี๋ยวแม่ กลัวนะ "น้อยบอก เข้าไปส่งที่เตียงฟ กไตเอาพวงมาลัยให้ด้วย จึงโผล่ลหน้าเรียกพยาบาล บอกฝากพวงมาลัยที่พี่หน่ยนั่งสวดให้ทั้งคืนไปไว้ข้างเตียงให้ด้วย
วินาทีหมอปั้มหัวใจให้แม่
น้าทิศ น้าธรรม น้าเทียน อ้อมมาถึง12.00น.รอจนตอนบ่ายพยาบาล มาเรียก "ญาติคุณพรรณวดี "อาการไม่ค่อยดีนะคะมีเลือดไหลในปอดให้เลือดไป14ถุงแล้ว หมอ กับ พยาบาลช่วยอยู่เต็มที่ให้ญาติเข้ามา
ได้ฟังแล้วใจจะขาดน้ำตาไหลแทบจะเป็นสายเลือดรู้ได้เลยว่าแม่จะไป แล้วแน่นอนต้องไปจริงๆ บอกแม่ กอดแม่ กอดเค้าบอกหน่อย น้อยให้มาบอกลาแม่
กราบเท้าขออโหสิกรรมให้ซะสิ่งที่ทำไม่ดีไว้กับแม่สิ่งที่ทำให้แม่ทุกข์ใจเสียใจมาตลอด โอ๋ ย่าเลี้ยงมาจนโต นัฎ ในท์ ยายเลี้ยงมา2คน กับมือมากราบยายซะคิดถึงแม่เหลือเกิน
เราตั้งใจจะไม่กลับบ้านเลย6 เดือนอยู่ที่บ้านลูกสาวลูกชายก็คิดถึงโทรมาบอกให้ลูกชายรับยายมาบ้านมานอนกับแม่บ้างลูกบอก ยายอยากไปสวนหลวง ก็บอกว่ารับยายมานอนวันอังคาร ซัก 3 วันพฤหัสก็กลับบางนาสุดท้ายได้มานอนเฝ้ากันที่โรงพยาบาล 13 วัน นวดเท้า นวดมือเช็ดตัว ทำความสะอาดให้ คุยกันอยู่กันมา 57 ปีอยู่ๆก็มาจากไปจะให้ทำใจได้ไงใจสลายไปหมดแล้วหอมมือหอมเท้า
ท้ายเล่ม
โกงเวลา
โกงอะไรก็ได้ยกเว้นเวลา
ช่วงปีที่แม่อายุ 86 เรากับพี่หนุ่ยเช็คดวงแม่แล้วเดี๋ยวแม่จะสุขภาพไม่ดีเราจึงระวังดูแลแม่อย่างมากวันเกิดปีนั้นพาแม่ไปทำบุญวันเกิดใส่บาตรพระถึง 100 ขึ้นไปแม่
มีความสุขมากแม่ยังคงไปสวนหลวงร .9 ทุกเสาร์ อาทิตย์โดยมีอาจารย์พร ขับรถมารับ :แม่บอกสงสารมีแม่ที่เป็นอัลไซเมอร์เรียกหาลูกตลอดเวลาตัดผมลูกค้าก็ต้องเอาไปด้วยกตัญญูมากแม่เลยให้ขับรถรับส่งให้สตางค์ช่วยเหลือต่างหากด้วยความสบายใจเห็นแม่มีเพื่อนไปไหนมาไหน
จนกระทั่งในเดือนพฤศจิกายนแม่ของอาจารย์เสีย แม่ก็ช่วยเป็นเจ้าภาพให้ในวันเผา อาจารย์พรเสียใจตายตามแม่ก็ไปต่อหน้าแม่เลยแม่ช๊อก และเสียใจมาก แม่เล่าให้ฟังว่ามันติดตา
ก็คิดว่า:โอ๊ยแม่ยังมีบุญนะอยู่กับลูกนะอาจารย์มา รับไปแทนทำบุญส่งอายุให้แม่พอผ่านอายุที่ 86 ของแม่ไปพวกเราก็ค่อยสบายใจขึ้นจนวันที่แม่อายุ 87 แม่ป่วยด้วยโรคปอดติดเชื้อและมีโรคไตวายแทรกต้องคุยกับพี่น้องว่าเอายังไงดีหมอบอกถ้าฟอกไตแล้วดีขึ้นจะได้รักษาโรคต่างๆได้ง่ายขึ้น ก็ตัดสินใจ (ความตายเหมือนตัดสินใจผิด)แล้ววันรุ่งขึ้นตอนจะเจาะคอหมอขึ้นมาบอกว่าในการเจาะอาจมีอาการปอดทะลุได้"อ่ะทำไมเพิ่งมาบอกว่ะ" แอบเคืองเล็กๆใช้เวลา 4 ชั่วโมงนั่งรออยู่ข้างนอกมันทรมานมันเหมือนตกอยู่ในที่มืด ทั้งๆที่แดดก็จัดแต่มันนั่งหนาว ยเหยือก
สักพักหมอเดินออกมาส่งยิ้มให้เท่านั้นแหละโลกสว่างขึ้นมาทันที
นั่งรออยู่4ช.ม.
ในวันที่ 2 ที่ต้องฟอกไตเราไปนอนบ้านEcoนะหลับไปที่โซฟาฝันว่ายายสาหร่ายแม่ของแม่จะเข้ามานะ บอกจะพาแม่ไปรีบบอกไม่เอาไม่ ๆ ปิดประตูใส่ยายเลยไม่ให้ยายเข้าบ้าน ตกใจตื่นรีบตื่นขึ้นข้างบนระหว่างเดินเอามือไปจับรูปดอกไม้กระจกของแม่ที่วางตกแต่งบ้านให้ตั้งอยู่ 5ปีอยู่ๆทำตกแตก ใจไม่ดี สวดมนต์ทั้งคืนจนตี 5 อาบน้ำรีบไปดูแม่ที่โรงพยาบาลโทรบอกพี่หนุ่ย หน่อย น้ อย โอ๋ให้มาทุกคน เขาเข็นแม่เข้าห้องฟอกไตผ่านไป2ช.ม.เห็นเขาวิ่งวุ่นกันตกใจร้องไห้บอกพี่หนุ่ยเขาปั้มหัวใจแม่นะ สักพักพยาบาลให้เขาไปหาบอกแม่ปลอดภัยแล้ว ดีใจกันใหญ่นึกถึงความฝันที่ไ
ไม่ให้ยายมารับแม่ไป โกงความตาย
กลับมานอนบางนาพี่หนุ่ยบอกคืนนี้จะสวดมนต์ขอพรพระและเทวดาคุ้มครองแม่ตลอดทั้งคืนให้แม่ คืนนั้น6:00 น ก็ฝันว่าแม่มาเรียกรีบตื่นขับรถไปโรงพยาบาลถึง 7:00 น สบายใจเพราะเวลฟอกไต08:00 น เจอน้อยบอกว่าเขาเข็นแม่เข้าห้องฟอกแล้วนะเอ้าได้ไงก่อนเวลาน้อยเข้าไปส่งแม่หรือเปล่า?น้อยบอกเข้าไปโล่งใจกลัวแม่กลัวบอกพยาบาลขอเอาพวงมาลัยที่พี่หนุ่ยสวดมนต์กับเทวดา เอาไปให้แม่
บีบนวดให้
ครอบครัวเราทุกคนมาเฝ้า น้าทิศ น้าธรรม น้าเทียน หลานอ้อมมาพอดีพยาบาลออกมาเรียกญาติคุณพรรณวดี เสีนี้ทำโลกถล่มในบัดดลแม่ปอดทะลุให้เลือดไปแล้ว 14ถุงหมอกับพยาบาลพยายามที่สุดแล้วสงสารแม่มากไม่ได้อยู่กับลูกอีกแล้วครั้งนี้แม่ หนีเวลาไม่ได้แล้วร้องไห้เป็นเผาเต่าบอกพี่หนุ่ยว่า"จัดการเรื่องเอกสารที่โรงพยาบาลนะเดี๋ยวแหม่มจะไปทำรูปกับติดต่อวัด"ลงมาที่รถหยิบเอาเสื้อ ผ้าไหมสีเทาผ้าซิ่นไหมสีเทาเขียวที่แม่บอกไว้(ตอนไปร.พ.ไม่รู้แม่นึกอะไร แม่บอกว่า "หนุ่ยอย่าลืมผ้าไหมสีเทาแม่นะ)เราจึงเตรียวไว้ในรถครบหมดร้องเท้า กระเป๋า ต่างหูด้วยแล้วก่อนออกไปเช็ดหน้าให้แม่หอมแม่แล้วจึงเดินทางออกไป ได้วัดนวลจันทร์ศาลา 14 สวด3 วันไม่ให้ยุ่งยากใคร ไม่ให้กังวลกับแม่และไม่ให้แม่ต้องกังวล
เดินเที่ยว ตามประสา
13 ตุลาคม 2560 แม่จะไปจริงๆแล้ว 14 ต.ค/15ต.ค/ 16ต.ค.60 หลังจากนั้นเราจะได้ส่งแม่ไปอยู่กับสายน้ำแม่โตมากับสายน้ำแม่น้ำโขง
ไปส่งแม่กัน
แม่ชอบดอกกุหราบ
สายนัำไม่ไหลกลับ
แม่อยู่ครบทั้ง๔แผ่นดินเหมือนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ ของม.ร.ว. คึกฤทธ์ ปราโมทเรื่อง"สื่แผ่นดิน"การจากไปของแม่ครั้งนี้แม่จะไปไม่กลับอีกแล้วความเสียใจมิอาจประมานได้ แต่แม่อยู่ในใจลูกๆเสมอ
รักและคิดถึงแม่ที่สุด
หนุ่ย ป้อม คุณ สุวัฒน์ แหม่ม หน่อย น้อย โอ๋ นัฎ มินท์
จากกันจริงๆแล้ว
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
