ชีวิตเหมือนการเล่นลูกบิด(Rubik Cube)
เกิดมาเหมือนลูกบิดที่พึ่งซื้อมาใหม่ ยังเรียงหน้าสวยงามเป็นสีละด้าน พอเริ่มโตก็ถูกสอนให้บิด เพื่อการอยู่กะโลก เข้ากับสังคม ปรับตัว ทำอะไรแบบตรงตามความรู้สึกไม่ได้ เช่น ไม่พอใจ แต่ก็ต้องยิ้มไว้ หรือชอบแต่ก็แสดงออกว่าเฉยๆ มันคือ การปรุงแต่งตัวเองเพื่อสวมบทบาทตามสถานะ
ปัญหาคือคนไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เคยมีเวลาอยู่กับตัวเองเพื่อบิดลูกบิดให้กลับเข้าที่เข้าทาง หรือ การพาใจกลับบ้านนั่นแหละ
ในการใช้ชีวิต คนเราก็ตามหาวิธีที่จะให้ลูกบิดเรียงสีได้ครบทุกหน้า แต่ไม่รู้สูตร บางคนอาจจะเก่งเล่นได้3-4หน้า ก็คิดว่าสุขมาก บางคนบิดได้ 1 หน้าบ้าง 2 หน้าบ้าง ก็ปลอบใจตัวเองว่า สุขแล้ว บางคนท้อแท้เลิกเล่นเลยก็ทำไม่ได้ซักหน้า
แต่ถ้าคนเล่นเป็นจะรู้ว่ามันมีสูตรอยู่ ในแต่ละวัน เราจำเป็นต้องอยู่ก็โลก ก็คือบิดลูกบิดไปยุ่งเหยิง แต่ก็จะไม่รู้สึกกลัวหรือกังวล พอเสร็จจากภารกิจทางโลก ก็เล่นตามสูตรไป ทุกๆวันใช้เวลาไม่มากบิดลูกบิดให้เรียงสีครบทุกหน้า จิตใจได้พักผ่อนเต็มอิ่ม ก็พร้อมจะเผชิญโลกที่ต้องถูกบิดแบบนี้ได้ทุกวัน ยิ่งเล่นก็ยิ่งคล่อง แค่นาทีสองนาทีระหว่างวันก็บิดกลับมาได้ ชีวิตมันก็จะไม่เครียดกับลูกบิดของตัวเองที่ยุ่งเหยิงตลอดเวลา
อยากเข้าใจชีวิตให้มากขึ้นก็ตามกระต่ายขาวมา จะพาไปบุกโพรงกระต่าย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
