ตั้งแต่รู้สึกจริงๆ ไม่ใช่แค่ความรู้ว่า ความตายอยู่ใกล้เราแค่เอื้อม เหมือนรูจมูกซ้ายกับขวา เหมือนเงาที่ตามติดเราไปทุกที่ ก็คิดถึงความตายบ่อยมากในแต่ละวัน แน่นอนว่าไม่มีใครรู้ว่าเราจะตายเมื่อไหร่ ตายที่ไหน ตายยังไง ก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าชีวิตเรามีเวลาจำกัด เราไม่รู้เลยว่าระเบิดเวลาที่พาเงื่อนไขการจบชีวิตเราจะมาถึงเมื่อไหร่ เวลาที่เรายังหายใจได้อยู่นี่แหละจึงเป็นเวลาที่มีค่าที่ยังเหลืออยู่ แล้วทำไมเราถึงจะหายใจทิ้งไปวันๆ เทียบกับการพยายามพัฒนาตัวเอง ทำความเข้าใจตัวเอง ค้นหาจุดหมายของการมีชีวิตของตัวเรา มันไม่ทำให้ชีวิตมีความหมายกว่ากันเหรอคะ?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
