ตอนที่ 2 ในรอบแรกเราลงพื้นที่กันแบบเร่งด่วนแบบว่าไปวันศุกร์เสาร์แรก ศุกรต่อไป แล้วก็จันทร์ต่อไป
ในวันที่สองที่ลงไปมีเหตุการณ์ฮาๆไม่คาดฝันเกิดขึ้นด้วย แต่ไม่เล่าดีกว่า อายไป ก่อนที่เราจะปิดจ็อบแรก โดยส่วนใหญ่เน้นไปที่การรับ Requirement ก่อนที่เราจะเบรกไป 1 เดือน ให้พวกเราไป incubate โปรแกรม และเราจะกลับมา และหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
ตีสี่ของวันศุกร์หนึ่งในเดือนมีนาคม เราออกเดินทางกันอีกครั้ง เราได้พบเห็นการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง กระบี่ยังไม่ได้ฟื้นแบบเต็มที่แต่กำลังกัดฟันและฮึดขึ้นมาอีกครั้ง เราไปครั้งนี้ไม่ได้เจอผู้ประกอบการของโรงแรมที่เราทำให้ เจอแต่พี่ ๆ ที่รองลงมา แล้วก็อยู่แค่ไม่กี่คน แล้วพี่ที่เขาอยู่เขาก็บอกว่า เดี๋ยวเสร็จแล้วล็อกกุญแจแล้วเอาไปให้ที่ป้อมยามนะครับ ผมต้องไปที่ชายหาดแล้ว เอ๊ะมันเกิดอะไรขึ้น
อุปกรณ์ เวที โต๊ะ เครื่องครัวต่าง ๆ ถูกยกออกมาจากโรงแรมหลายหนหลายแห่งในกระบี่ แล้ววางลงที่หาดอ่าวนาง เพื่อรอต้อนรับเหล่ารถเครื่อง รถกระบะ และ รถชาวกระบี่ด้วยกัน ที่มารวมตัวอย่างนัดหมายกันไว้บ้าง
เกิดปรากฏการณ์รถติดนิด ๆ เกิดขึ้นตอนเรากำลังจะกลับ พวกเรายิ้มออก ที่เห็นขอบชายหาดที่เคยเคว้งคว้างเมื่อ 1 เดือนที่แล้ว กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
โรงแรมและร้านอาหารในอ่าวนางร่วมมือกัน จัดงานเทศกาลอาหารขึ้นมาริมหาด เป็นงานอีเวนท์ใหม่ที่ไม่ได้อยู่ในปฏิทินมาก่อน เพื่อที่จะดึงคนให้กลับมาที่อ่าวนางอีกครั้ง
นอกจากนั้นร้านเล็ก ๆ รถขงรถเข็น ก็มาขายไฝด้วยเหมือนกัน แม้อาจจะไม่ใช่นักท่องเที่ยว อาจจะเป็นคนภายในอาจจะกำลังซื้อไม่ได้เยอะมาก แต่อย่างน้อยเสียงดนตรีก็กลับมาอีกครั้ง พนง.โรงแรมได้มีงานทำ เชื่อว่ามันจะเป็นกำลังใจที่ดีมาก ๆ ของหลาย ๆ คน รวมถึงร้านค้าแถบ ๆ นั้นด้วย
เสียดายที่เราต้องกลับเสียก่อน ไม่ได้เข้าไปในงานนั้น ได้แต่มองดูแล้วน้ำลายไหล โถ่ อยากกิน อาหารทะเล ป่าว ลูกชิ้นทอดเนี่ยแหละ
ปิดไว้แค่นี้ดีกว่า กำลังสวยพอดี ปิดสวย ๆ บ้าง To Be continues
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
