ฝ่าวิกฤต สู้พิษแอสตร้าเซนเนก้า !!!
"หนุ่มไร้โรคประจำตัว นั่งฟุบเสียชีวิตคาจานข้าว หลังไปฉีดวัคซีนเข็ม 2"
"เรื่องเศร้า! หนุ่มเมืองอรัญฯ วัย 26 ปีเสียชีวิตจากอาการไข้ขึ้นสูงหลังเข้ารับการฉีดวัคซีนโควิด-19 เข็ม 2 เป็นแอสตร้าเซนเนก้า"
"แม่บ้านศรีบุญยืนเชียงราย รับวัคซีนแอสตราฯ เข็ม 2 ไม่ครบ 48 ชั่วโมง วูบดับคาห้องน้ำ!!!"
ผมยอมรับว่ามีอาการจิตตกเล็กน้อยเมื่อได้เห็นข่าวเหล่านี้ทุกวันทางโลกออนไลน์
แต่ก็พยามปลอบใจตัวเองว่าคงไม่ใช่เราและเขาก็ฉีดกันทั้งเมือง
วัยหนุ่มกับวัยทำงานส่วนใหญ่จะเป็นไข้สองถึงสามวัน หนักหน่อยไม่เกินอาทิตย์
ส่วนผู้สูงอายุได้รับผลกระทบน้อยมาก
เหมือนการฉีดวัคซีนไขว้ออกแบบสำหรับผู้สูงวัยอย่างไรอย่างนั้น
เมื่อทางเลือกมีไม่มาก รู้ว่าเสี่ยงแต่ก็ต้องขอยอม
ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวยามบ่าย
ภายใต้ร่มเงาของโดมกลางแจ้ง
พัดลมไอน้ำตัวใหญ่ครางกระหึ่ม พ่นละอองความเย็น
แต่ไม่อาจลดความร้อนรุ่มภายในใจของใครหลายคนได้รวมถึงผมด้วย
ประชาชนร้อยกว่าชีวิตนั่งเงียบ ๆ บนเก้าอี้อย่างเป็นระเบียบ เว้นระยะห่างพองาม
อีกครั้งที่สัมผัสได้ถึงความกดอากาศต่ำปกคลุมไปทั่วบริเวณ
ความเครียดกระจายตัวเป็นหย่อม ๆ
คลื่นกระแสความกังวลแผ่พัดกระจายเต็มบริเวณ
มีแนวโน้มทวีความรุนแรงขึ้น เมื่อหมอถือเข็มเคลื่อนตัวเข้าใกล้
วินาทีที่เข็มแทงเข้ากล้ามเนื้อหัวไหล่ รู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอมไหลเข้าแขนขวา
ชาเล็กน้อยตรงปลายนิ้ว จากนั้นวูบวาบทั่วร่างกาย หัวใจเต้นเร็ว
ระหว่างรอดูอาการ 30 นาที ไม่มีเสียงพูดคุยกัน
ผู้รับบริการมีหน้ากากอนามัยปิดหน้าเห็นแววตายากจะอ่านได้
แต่ไม่ใช่แสดงออกถึงความยินดี
ส่วนบุคลากรทางการแพทย์แลดูวุ่นวายและเหนื่อยล้า
กลับมาถึงบ้านอาบน้ำ กรอกยาฟ้าทะลายโจรเข้าปาก 3 แคปซูล
ตามคำแนะนำของพี่น้องผองเพื่อนผู้มีประสบการณ์ก่อน
มื้อเย็นผ่านไปถึงย่ำค่ำ ยังไม่มีอาการใด ๆ สภาพทั่วไปยังปกติ
แค่ตึง ๆ ปวด ๆ บริเวณไหล่ขวาที่โดนเข็มแทงเท่านั้น
ก่อนเข้านอนป้องกันด้วยฟ้าทะลายโจรอีกหน
ราตรีนี้จึงเป็นดัชนีวัดปฏิกิริยาของวัคซีนในร่างกายผม
ว่าจะส่งผลข้างเคียงแค่ไหน เลยต้องสั่งเสียคนเคียงข้างไว้
" ดึก ๆ ถ้าน้องรู้สึกตัวก็ช่วยเอามือมาแตะจมูกพี่ด้วยนะว่ายังหายใจอยู่ไหม
ถ้าพี่เป็นอะไรไปไม่ต้องให้หมอปั้มหัวใจนะ กลัวฟื้นขึ้นมาเป็นเจ้าชายนิทรา"
ผมบอกเธอแบบทีเล่นทีจริง กึ่งยิงกึ่งผ่าน
หลับไหลไปนานมาตื่นอีกทีตอนตีหนึ่ง
รู้สึกหนาวเข้ากระดูกดำ ไม่ใช่เย็นจากเครื่องปรับอากาศในห้อง
แต่เป็นเหน็บหนาวจากภายในร่างกาย ผ้าห่มหนาก็ไม่ช่วยให้อุ่น
ผมคุ้นเคยดีกับอาการนี้เพราะเคยผ่านการเป็นไข้มาลาเรียมา 2 ครั้ง
ในหัวเหมือนมีตัวอะไรกำลังขบกัดให้ปวดตุ๊บ ๆ
ทั่วตัวคล้ายมีมือยักษ์มาบีบจนเจ็บปวดกล้ามเนื้อ
ไหล่ขวาหน่วงหนักดั่งถูกเหล็กทับ
ผิวกายร้อนผ่าวประหนึ่งเพิ่งผ่านหน้าเตาไฟมา
คอแห้งเป็นผงกระหายน้ำ
นึกในใจ
"รอการมาเยือนอยู่แล้วความเจ็บปวดที่รัก
บททดสอบความเข้มแข็งของร่างกายจิตใจ"
โยนฟ้าทะลายโจรเข้าปากอีกหน กรอกน้ำตามซึ่งรสชาติอร่อยกว่าการดื่มครั้งใด"
แล้วนอนนิ่ง ๆ หายใจแรง ๆ
กำหนดอานาปาณสติ อยู่กับปัจจุบันขณะ
" พุท....โธ....เจ็บหนอ ๆ ๆ ....ปวดหนอ ๆ ๆ..... ปวดตาหนอ ๆ "
"น้ำตาไหลหนอ ๆ .......ง่วงหนอ ๆ "
ตื่นเช้ารู้สึกสบายตัวขึ้น อาการเจ็บปวดเมื่อคืนหายไป
แต่สาย ๆ วนเวียนกลับมาซ้ำเดิมอีกรอบ
ปัญหาคือจะอยู่กับภาวะนี้อย่างไรไม่ให้ทุกข์มาก
ดูหนังในเน็ตฟิกก็ไม่สนุก อ่านหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง ฟังเพลงก็ไม่เห็นเพราะ
สุดท้ายจึงใช้การเขียนหนังสือให้แป้นพิมพ์สั่นสะเทือน หวังช่วยบำบัดความเจ็บไข้
ยังนึกยินดีกับบททดสอบครั้งนี้
วัยหนุ่มเท่านั้นจะได้ทดลอง
2 ต.ค. 64
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
