"ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ล้วนมีความหมาย" เป็นหนังสือรวมงานเขียนคัดสรรของ นิ้วกลม
เราเพิ่งรู้สึกตัวว่า นิ้วกลมก็คิดอะไรหลายอย่างเหมือนเราเลย (แฮ่มๆ)
ชอบเกือบทุกเรื่อง จนรู้สึกว่าอยากซื้อเป็นของขวัญให้ทุกๆคนบนโลกนี้อ่าน (แต่เล่มนี้หนามาก รู้ว่าคนทั่วไปคงไม่อ่าน)
1️⃣เริ่มเรื่องแรก
เรื่องความหลงใหล คนที่เกิดมาแล้วเกิดความหลงใหลในสิ่งใดๆ เช่น ชอบทำอาหาร ชอบกีฬา ชอบวาดรูป ชอบเรียนหนังสือ ชอบเล่นดนตรี ชอบลงทุน ชอบทำธุรกิจ ชอบสอนหนังสือ ชอบทำบุญ จนหลงใหล หายใจเข้าออกเป็นส่ิงนั้น ถือว่าเป็นคนโชคดีมาก ยิ่งสิ่งที่ทำสร้างรายได้ด้วยยิ่งดีมาก แต่หลายๆคน ก็ไม่มีความหลงใหลใดๆ แต่ถ้าเราพอใจกับส่ิงที่เป็นไป ที่เกิดขึ้นในชีวิตมันก็จะมีความสุขอีกแบบ สูตรใคร สูตรมัน แต่ถ้าไม่รู้เลยว่าชอบอะไร แล้วก็ไม่พอใจกับสิ่งที่เป็นไปกับชีวิต แล้วก็ตามกระแส อยากให้คนรอบๆตัวมาบอกว่าชีวิตเราดีแล้ว ต้องทำอย่างงั้นซิจะดีนะ กระแสมันไปแบบนี้นะต้องแบบนี้ อันนี้ก็จะน่าสงสารที่สุด
2️⃣เรื่องที่สอง
มีแฟนหนังสือมาคุยกับนิ้วกลมพร้อมรอยน้ำตา แล้วบอกว่า เรียนมาแล้วมันไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างที่คิดไว้เลย ถ้าน้องไปปรึกษารุ่นพี่คนอื่น เค้าก็จะร่ายยาวว่า เรียนเก่งมันก็จะไม่ประสบความสำเร็จหรอก มันต้องเรียนให้เกือบตก มันต้องสำมะเรเทเมา ต้องทำกิจกรรมเยอะ มันถึงจะประสบความสำเร็จ แต่นิ้วกลมมีมุมมองให้กับน้องที่ดี คือ ไม่ประสบความสำเร็จ เรารีบตัดสินตัวเองเกินไปมั๊ย มันอาจเป็นความไม่ถูกใจ ไม่สมหวังในช่วงเวลานึงมั๊ย โลกต้องการทักษะใหม่ๆ เราเรียนเก่งตอนนี้ ไปทำงานจริงก็ต้องไปเรียนรู้ทักษะใหม่ ลองผิด ลองถูก ทำไป เรียนรู้กันไป โลกใบนี้ตอนนี้เต็มไปด้วยเรื่องเล่าของความสำเร็จ
"สำเร็จ" กันเร็วมาก เหมือนโลกย้าย "เส้นชัย" เข้ามาชิดจุดเริ่มต้นเลย มันก็ทำให้เกิดการเปรียบเทียบ มันเลยทำให้น้องรู้สึก ไม่สำเร็จใช่มั๊ย นิ้วกลมให้ข้อคิดกับน้องต่อว่า "ความสำเร็จ" สำหรับน้อง นิยามไหน เราตั้งมันขึ้นมาเอง หรือ ให้คนรอบๆตัวตั้งขึ้นมาให้ ให้กำลังใจน้อง ค่อยๆสำเร็จไปทีละขั้น วิ่งไปยาวๆ สนใจลู่ข้างๆ น้อยลง ความสำเร็จของการงาน ก็คือการเรียนรู้จากสิ่งนั้น ความสุขที่ได้เรียนรู้ โดยไม่ต้องเก่งกว่าใคร
3️⃣เรื่องที่สาม
เรื่องนี้ชอบมาก นิ้วกลมขับรถพาพ่อแม่ไปกินข้าวที่ห้าง ขับรถไปตามทางเพื่อจอดรถ เจอรถออกพอดี ทันใดนั้น มีรถอีกคนย้อนศรมากดไฟกระพริบรอจอดเหมือนกัน นิ้วกลมก็กำลังจะถอยเข้าจอด แต่รถที่ย้อนศรมากดกระจกลง พร้อมสีหน้าโมโห โกรธเกรี้ยว พ่อนิ้วกลมบอก "เรามาถูกทาง" แต่สุดท้าย....
นิ้วกลมตัดสินใจออกจากที่จอดยกให้คันนั้น (พร้อมรอยยิ้ม) แล้วไปวนหาอีกไม่นาน แล้วก็ลงไปกินข้าวกับพ่อแม่อย่างมีความสุข
พออ่านจบ เราก็รู้สึกว่า ทำไมนิ้วกลมคิดเหมือนเราเลย ถ้านิ้วกลมถอยเข้าจอด ก็อาจรู้สึกดีที่ได้ยืนยันความถูกต้องของตัวเอง สะใจที่เป็นฝ่ายชนะ (ขึ้นศาล กูก็ชนะแน่) แม้รถคันนั้นมันจะมาด่าเรา ด่าพ่อแม่เรา เราก็ด่ามันกลับซิ ยอมทำไม แต่นิ้วกลมคงกินข้าวไม่อร่อยทั้งปีแน่ ตรงข้าม เรายิ้มให้เค้า (เป็นการทำอัตตาทานครั้งใหญ่) หาที่จอดใหม่ กินข้าวอย่างมีความสุข (ด้วยอานิสงค์แห่งทานนี้)
ชีวิตมีเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่มากมาย เราไม่จำเป็นต้องทำเรื่องเล็กๆให้เป็นเรื่องใหญ่ หลายๆครั้งเราก็จะเลือก "การเป็นฝ่ายสบายใจ" มากกว่า "การเป็นฝ่ายถูกต้อง"
กินข้าวแบบบูดบึ้งแม้เป็นฝ่ายถูก ก็สู้กินข้าวอย่างเบิกบานโดยยอมให้เขาได้เป็นฝ่ายชนะ
ชีวิตเราไม่จำเป็นต้องชนะคนอื่นเสมอไปนิ จริงมั๊ย
ขอบคุณข้อคิดดีๆ นะ นิ้วกลม 😇
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
