สมัยผมเป็นเด็ก เวลามีอะไรกิน ก็สวาปามหมดเกลี้ยง เพราะของกินมีจำกัด คนผอมในเวลานั้นคือคนยากจน
ไม่นึกว่าเมื่อโตขึ้นจะพบเห็นค่านิยม "กินน้อยเพื่อผอม" และ "ผอมคือสวย"
มนุษยชาติกินเต็มที่มาสองแสนปี เพราะไม่รู้ว่าจะได้กินมื้อต่อไปเมื่อไร
จนกระทั่งไม่ถึงร้อยปีที่ผ่านมา เราจึงกลัวและรังเกียจความอ้วน
นิตยสาร Cosmopolitan มีอายุกว่าครึ่งศตวรรษ ตลอดเวลาหลายสิบปีที่ผ่านมา หน้าปกนิตยสารเป็นรูปหญิงสาวสวย หุ่นเพรียวบาง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ 'ความงาม'
จนกระทั่งฉบับเดือนตุลาคม 2018 รูปปกก็เปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังมือ นั่นคือเป็นรูปหญิงสาวที่เป็นโรคอ้วน (obese) ชื่อ Tess Holliday
สิ่งที่ตามมาก็คือคำวิพากษ์อย่างรุนแรง ข้อหา : "โปรโมตคนเป็นโรคอ้วน" "ทำให้โรคอ้วนเป็นเรื่องดี" "สร้างค่านิยมอันตราย" ฯลฯ
สิ่งที่น่าสนใจคือคำแย้งจากนางแบบ
เธอบอกว่า โจมตีผิดประเด็นแล้วละ เพราะปกนี้มิได้ต้องการส่งสารออกไปสู่สังคมว่า "เราจงมาอ้วนกันเถอะ" สารที่ส่งคือ "เราจงรักตัวเราเองเถอะ" "จงหัดรู้สึกดีกับตัวเองบ้าง"
คนอ้วนในระดับ obese มักมีปมด้อย และรู้สึกว่าตนเองด้อยค่าที่ไม่สามารถลดน้ำหนักได้ หรือหยุดกินไม่ได้ การเห็นภาพคนอ้วนบนปกนิตยสารฉบับนี้อาจทำให้รู้สึกเป็นครั้งแรกว่า แม้จะคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ ก็สามารถรู้สึกดีต่อตัวเองได้
จะมีใครกี่คนในโลกที่รู้สึกดีกับตัวเอง?
ตัวอย่างมีมากมาย คนสวยผอมเพรียวหน้าตาดีจำนวนมากที่ไม่รู้สึกดีกับตัวเอง บ้างถึงขั้นฆ่าตัวตาย
ก็มาถึงประเด็นถัดมา นั่นคือใครกำหนดคำจำกัดความของความงาม? ความงามจำเป็นต้องเป็นเรื่องผอมเพรียวหรือไม่?
สมัยผมเป็นเด็ก สังคมไม่นิยมผู้หญิงผอมๆ ผู้หญิงในยุคก่อนต้องออกท้วมจึงเรียกว่าสวย
ในทางการแพทย์และสุขภาพ เป็นเรื่องจริงที่คนอ้วนมักมีปัญหาทางสุขภาพมากกว่าคนผอม แต่การเปลี่ยนเรื่องสุขภาพเป็นค่านิยมผอม ก็อาจจะไปถึงจุดสุดโต่งได้ หลายคนไม่มีความสุขในการกินอาหารอีกต่อไป กินนี่ก็กลัวอ้วน กินนั่นก็กลัวอ้วน
หลายปีก่อนปฏิทิน Pirelli ซึ่งถือเป็นปฏิทินนู้ดเกรด A ของโลก ฉีกแนวไม่ถ่ายเซ็กซี่ แต่ถ่ายตัวตนจริงของนางแบบ ไม่ต้องแต่งหน้านางแบบ เรียกว่า “more naked than a nude.”
ไม่กี่ปีก่อนก็มีกระแสใหม่ของผู้หญิงที่จำต้องตัดเต้านมทิ้งเพราะมะเร็ง แต่ไม่ยอมทำศัลยกรรมสร้างเต้านมเทียมด้วยซิลิโคน (Reconstruction) เพราะ “เต้านมไม่ได้เป็นเครื่องบ่งชี้ความเป็นผู้หญิง” กระแสนี้เรียกว่า ‘Going Flat’
นี่ชี้ว่าสิ่งที่เรียกว่าความสวยความงามเป็นเรื่องนานาจิตตัง เป็นค่านิยมที่เปลี่ยนไป
Tess Holliday บอกว่าตลอดชีวิตมีแต่คนบอกว่า "คุณสวมชุดนี้ไม่ได้" "คุณควรปกปิดตัวเอง" "ไม่มีใครอยากเห็นคุณใส่ชุดนี้หรอก" ฯลฯ
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นต้องทำตัวเป็นเจ้าของร่างกายของเธอ ใครเล่าอยากอ้วนจนมีปัญหาสุขภาพแบบนี้ แต่ขณะที่ยังแก้ปัญหาทางกายภาพไม่ได้ ก็ไม่เห็นต้องทำร้ายตัวเองด้วยการมองโลกหดหู่ไปตลอดชีวิต
นางแบบ Cosmopolitan คนนี้บอกว่า เราทุกคนมีปัญหากับร่างกายทั้งนั้น ทำไมจึงนำมาลดทอนค่าตัวเอง หรือทำให้ตนเองรู้สึกด้อยค่า
สภาพทางจิตสำคัญกว่าสภาพทางกาย
รู้สึกดีกับตัวเองอาจสำคัญกว่าสวย
เห็นทัศนคติของนางแบบคนนี้แล้ว รู้สึกว่าผู้หญิงฉลาดอาจสวยกว่าผู้หญิงสวย
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
- 17
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
