ถ้าคนๆหนึ่ง อยู่ในจุดที่คิดว่าการหายไปจากโลกนี้จะทำให้เขาพ้นความเจ็บปวดที่ไม่มีใครเข้าใจเขาได้ บางครั้งการปล่อยให้เขาได้เลือกที่จะจากไปอย่างสงบด้วยตัวเองก็น่าจะดีกว่า บางคนอาจคิดว่าการที่เขายังอยู่เรายังช่วยกันแก้ปัญหาให้ได้ แต่ที่สำคัญที่สุดถ้าตัวเขาเองหาแหล่งกำลังใจให้ตัวเองไม่ได้แล้ว เขาก็ไม่ต่างจากคนตายไปแล้ว แถมการทำแบบนั้นรั้งแต่จะสร้างความทรมานให้กับเขาเพิ่มขึ้นไปอีก ในท้ายที่สุดปลายทางอาจเหมือนกัน เพราะฉนั้นจากกันแบบที่เรารับรู้และเขาสบายที่สุดในวันที่จากไปน่าจะดีกว่า ใช่การที่จะทำใจให้คนที่เรารักจากไปตลอดกาลเป็นเรื่องทำใจได้ยาก แต่เราไม่มีสิทธิ์เลือกหรือตัดสินตัวเลือกในชีวิตของใครทั้งนั้น เราแค่ต้องเคารพและรับฟังในสิ่งที่เขาเลือก