[Lucky review] รีวิวนิยายเรื่องแรกที่แต่งได้ยาวที่สุด ชื่อเรื่อง "ถึงจะอ้วนยังไงถ้าใจไม่ท้อก็ผอมได้" เอาละ เรื่องนี้ เรามีชื่อนามปากกาที่ชอบแล้ว คือ "แสงอักษร" คือเขียนนิยายภายใต้กรอบความคิดของนักเขียนที่ชื่อ แสงอั

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

Lucky review

•

8 ต.ค. 2021 เวลา 08:55 • ไลฟ์สไตล์

รีวิวนิยายเรื่องแรกที่แต่งได้ยาวที่สุด ชื่อเรื่อง "ถึงจะอ้วนยังไงถ้าใจไม่ท้อก็ผอมได้"

เอาละ เรื่องนี้ เรามีชื่อนามปากกาที่ชอบแล้ว คือ "แสงอักษร" คือเขียนนิยายภายใต้กรอบความคิดของนักเขียนที่ชื่อ แสงอักษร

(เรื่องนามปากกาก็มีที่มานะ เดี๋ยวค่อยเก็บมาเล่า)

เขียนจากความคิดที่ว่า ตัวเองเป็นนักเขียน กำลังเขียนนิยาย ไม่ใช่ไดอารี่ ไม่ใช่เรื่องจริง นี่คือโลกมายา

แล้วเราสามารถใส่จินตนาการอะไรลงไปก็ได้ เรามีสิทธิ์เขียนให้ใครเป็นยังไงก็ได้ แต่งเรื่องราวขึ้นมา ใส่ชีวิตและอารมณ์ความรู้สึกใส่ลงไป ปั่นไปเลย

ในส่วนของข้อมูล ความรู้ เรื่องงาน คือเรื่องจริง ที่ถ้าใครทำตามแล้วได้ผลแน่นอน

Cr : แสงอักษร

แต่กว่าจะเข้าถึง และยอมรับว่าตัวเองเป็นนักเขียน ก็นั่งจับปากกาหมุนเล่นไป หมุนเล่นมาอยู่หลายวัน

เพราะยังสลัดความเป็นตัวจริงออกจากความเป็นนักเขียน นักแต่งนิยายไม่ได้

ไม่รู้จะเขียนยังไง เริ่มตรงไหน

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ เขียนได้แค่โครงเรื่อง พล็อตเรื่องคืออะไรไม่ค่อยแน่ใจ แต่ก็เอาว่ะ ใส่หัวข้อไป 1,2,3

เขียนพล็อตเรื่อง ไว้ประมาณ 40 กว่าตอน ดีใจมาก รู้สึกดีมาก เขียนออกมาได้เยอะ อืม แล้วมันก็ช่วยได้จริง ๆ ด้วย

พอเอาพล็อตที่ร่างไว้มาเขียน หัวข้อเหล่านั้น กลายเป็นเรื่องเดียวกัน ก็ต้องจับมารวมให้อยู่ในตอนเดียวกัน

เรื่องนี้เลยแต่งมาได้ทั้งหมด 17 ตอนจบ

กว่าจะหลุดออกมาจากชีวิตของตัวละครได้ เห้อ !!!

คือตอนแรกนะ เรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากโครงเรื่องชีวิตจริงของใครคนหนึ่ง มันเลยกังวลหลายอย่าง จะพาดพิงใครไหม จะบรรยายยังไง ก็ติดกับดักของความมีตัวตนนั่นแหละ

Cr : canva.com

พอได้ลองเขียนไปเรื่อย ๆ สนุกไปกับตัวละคร เริ่มคิดปรับแต่งให้ตัวละครมีชีวิตที่แตกต่างจากเค้าเรื่องจริง

เริ่มคุยกับตัวละครตัวหลักมากขึ้นว่า ถ้าเธอเป็นคนแบบนี้ ความคิดเธอน่าจะประมาณไหน คือไม่เอานิสัยของตัวจริงมาเล่นแล้ว

ปล่อยให้ตัวละคร เขามีชีวิตของเขา แล้วเราก็รู้สึกดีที่ได้มีส่วนรู้เห็น ในความเป็นไป การเติบโตของตัวละคร

สารภาพเลยว่า ยังมีความเขินอาย ที่จะให้ตัวละครที่เป็นสามีภรรยา พูดคุยกันกระหนุงกระนิง อย่างที่ควรจะเป็น เรื่องนี้พระเอกแทบไม่มีบทบาท หรือบทพูดเลย (สงสารเด้อ 555)

ก็นะ ! กว่าจะยอมให้พระเอกนิยายมีชื่อได้

(นิยายหรือเรื่องสั้นที่แต่งไว้ก่อนหน้านี้ พระเอกก็ไม่มีชื่อนะคะ)

เขียนไปเรื่อยตาม 1,2,3,4 ที่พล็อตเรื่องไว้ ได้เห็นพัฒนาการของตัวละคร เริ่มรู้สึกรักตัวละครของตัวเอง

(รักคนง่ายเนอะ แต่งนิยายยังตกหลุมรักตัวละครเลย)

แต่ก่อนที่ฉันจะผูกพันกับตัวละคร แล้วลากกันไปลงทะเลไกลกว่านี้

ฉันต้องหักห้ามใจ ปล่อยให้พวกเขาไปมีชีวิตในแบบของเขาเอง การจบแบบที่พล็อตไว้จึงต้องมา เพื่อที่จะได้มีนิยายเรื่องยาวเล่มแรก และส่งทำ e-book สักที

Cr : canva.com

ตัวเราเองก็เริ่มเข้าใจในบทบาทของการเป็นคนเขียนบทนิยายมากขึ้นว่า "เราไม่ใช่ผู้เล่น เราไม่ใช่ตัวแสดง เรื่องที่เขียนก็ไม่ใช่เรื่องของเรา คนที่เล่นก็ไม่ใช่เรา"

มันทำให้เขียนได้ไหลลื่นขึ้น ง่ายขึ้น ไม่ใช่เก่งนะ แค่ทำได้ดีกว่าวันก่อน เขียนได้สนุกขึ้น (สนุกอยู่คนเดียวป่าว)

ไม่ใช่สิ ! ต้องบอกว่า สนุกกับการเขียน การเล่าเรื่องมากขึ้น

"ถึงจะอ้วนยังไง ถ้าใจไม่ท้อก็ผอมได้"

Cr : canva.com

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่ง แม่บ้าน บ้าน ๆ ที่แต่งงานแล้ว

สามีผู้แสนดี ก็อยากให้เธออยู่บ้านดูแลลูกอยู่ที่บ้าน และนั่นคือเรื่องที่ดี ณ ช่วงเวลาหนึ่ง

แต่หลังจากที่เธอคลอดลูกแล้ว เธอยังอ้วน อ้วนมาก ตัวอ้วน ผิวดำคล้ำ ไม่มีสง่าราศรี ดูยังไงก็ไม่เหมาะสมและคู่ควรกับสามี เขานั้นทั้งหน้าตาหล่อ ผิวขาว รูปร่างสูง ดูดีเหมือนเจ้าใหญ่นายโต

ใคร ๆ ก็มักจะสงสัยถามเธอว่า "ไม่กลัวผัวทิ้งไปมีเมียน้อยหรือ"

ทำให้เธอเครียด กดดัน และหาวิธีลดความอ้วนแปลก ประหลาด หลงเชื่อการตลาดบนโลกออนไลน์ จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

และจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้เธอลดความอ้วนได้สำเร็จ หนึ่งในนั้น คือเธอเคยเป็นเบาหวาน ถึงขั้นต้องฉีดยาให้ตัวเอง เธอไม่อยากเป็นแบบนั้นอีกแล้ว

Cr : canva.com

สิ่งที่จะไม่พูดถึง ไม่ได้เลย นั่นคือ "พลังงานความรัก" ความรักที่ลูกและสามีมอบให้เธอ ตลอดช่วงเวลาที่เธอโดนคนข้างนอกบูลลี่ต่าง ๆ นานา มีแค่สามีกับลูกสาวที่ยังคงบอกว่า "ไม่เป็นไร อ้วนยังไงก็รัก"

พวกเขารักเธอที่เธอเป็นเธอ ไม่ว่ารูปร่างเธอจะน่าเกลียดแค่ไหน สามีของเธอก็ยังยืนยันว่าจะไม่ทิ้งเธอไปไหน

กำลังใจที่ยิ่งใหญ่นี้ ในวันที่เธอกลับมารักตัวเอง กลับมาเห็นว่าใครที่รักเธออย่างแท้จริง ทำให้เธอลดน้ำหนักที่เหมือน กรง ขังเธอไว้มานานนับสิบปีได้สำเร็จ !

รวมถึงอีกหลากหลายวิธี ที่เธอบังเอิญทำแล้วมันได้ผล เธอได้เคล็ดวิชาดี ๆ มาโดยไม่รู้ตัว

มันเป็นไปได้ยังไง เธอเองก็ไม่รู้ และมันก็เกิดขึ้นแล้ว จากจุดเริ่มต้น คือ "การกลับมารักตัวเอง ดูแลตัวเองในทุกมิติ เมตตา ให้อภัย เข้าใจ เข้าถึง ภายในใจตน และเข้าใจในความมีตัวตนของคนอื่นด้วย"

ที่จริงยังมีอีกหลากหลายเรื่องราวรายละเอียดปลีกย่อยที่อยากใส่ลงไป แต่พอชื่อเรื่องคือ "ถึงจะอ้วนยังไงถ้าใจไม่ท้อก็ผอมได้ "

ธีมของเรื่องจึงต้องบีบให้อยู่แค่เรื่องของความอ้วน ผอม ปัญหา จุดแตกหัก และวิธีการแก้ไข พอแค่นี้ก่อน

อยากจะเขียนให้ยาวกว่านี้ ให้ดีกว่านี้ แจกเคล็ดลับให้มากกว่านี้ อาจจะสักวันที่ฉันจะจับเจ้าหนังสือเล่มนี้มาแก้บทใหม่

อ้อ ! ฉันคิดแบบนี้มาตลอด ถึงขั้นแต่งนิยายเรื่องหนึ่งขึ้นมา เพื่อวิจารณ์งานตัวเอง !!!

(ต้องใจ ยัยเด็กจุ้น) เรื่องนี้สนุก จิกกัดเจ็บ ๆ

คุ้น ๆ ชื่อกันบ้างไหมคะ

เอาละ เมื่อเขียนเรื่องยาวจบหนึ่งเรื่อง ฉันจะปลอบใจ ให้รางวัลตัวเองด้วยการ เขียนเรื่องสั้น ขำ ๆ สักเรื่อง ก็แล้วกัน

เรื่องอะไรดีนะ

เส้นทางแห่ง แสงอักษร

Cr : canva.com

อ่านฟรีบางตอน

ถึงจะอ้วนยังไง ถ้าใจไม่ท้อ ก็ผอมได้