1 ปี ที่ผ่านมา
จากชีวิตข้าราชการ สู่
พนักงานที่แสนจะธรรมดา
สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมชื่อออฟ อายุ 28 ปี ผมเป็นคนจังหวัดนครศรีธรรมราช ก่อนจะเล่าเรื่องราวต่อไปนี้ ผมขอย้อนกลับไปตอนปี 2557 ตอนนั้นผมจับได้ใบแดง จึงต้องเข้ารับการเกณฑ์ทหาร พอฝึกเสร็จเรียบร้อยแล้ว ขึ้นกองร้อยได้ปีกว่าๆเขาก็เปิดสอบเข้าเป็นข้าราชการ ตอนนั้นก็เห็นหมู่ๆ จ่าๆ เขาแต่งตัวเท่กันจัง อยากเท่บ้างเลยลองไปสอบกับเขา ลองดูสักหน่อยว่ะ ไม่เสียหาย สรุปผลสุดท้ายผมสอบติด หลังจากนั้นผมก็ไปเรียนตามหลักสูตรที่เขากำหนด พอเรียนจบ ผมก็ลงไปทำงานอยู่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ ผมไปทำงานอยู่ที่นั้น 3 ปี ผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ ตั้งแต่ความเป็นอยู่ ทักษะการเป็นผู้นำ และผู้ตาม ทักษะการเข้าสังคม ทักษะความมีระเบียบวินัย และอื่นๆอีกมากมาย ชีวิตการทำงานทุกอย่างเป็นไปได้สวย การงานในหน้าที่รับผิดชอบไม่ได้บกพร่องอะไร คนรอบข้างมีความสุขดี "จนมาถึงจุดอิ่มตัว"
มันทำให้ผมหยุดคิดกับตัวเอง มันมีความคิดขึ้นมาว่า "เรามาทำอะไรอยู่ที่นี้ เราจะอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วน่ะ นี้ไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงของเรา" ผมไม่ได้ว่าน่ะครับว่างานข้าราชการมันไม่ดี "แต่มันไม่ใช่ที่ของผม"
เมื่อผมรู้ตัวแล้ว ว่าไม่ได้ชอบงานในทางนี้ ผมเลยตัดสินใจลาออกจากราชการ ผมกลับมาบ้านที่จังหวัดนครศรีธรรมราช มาสมัคร งานเป็นพนักงานบริษัท ซึ่งเป็นบริษัทที่ผมเคยทำงานให้กับเขามาก่อน ตอนนี้ผมมาทำได้เกือบปีแล้ว กลับมาเคาะสนิมเล็กๆน้อยๆ
การใช้ชีวิตเมื่อก่อนของผม เวลาว่างก็มักจะหมดไปกับการดูหนัง ฟังเพลง สังสรรค์ เที่ยวเล่นซะส่วนใหญ่ ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่ได้คิดเลย "ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของผมคืออะไร" แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมรู้แล้วน่ะ จากที่มัวหมอง กลับชัดเจนขึ้น ในทุกวันนี้ผมใช้เวลาทุกวินาทีให้เกิดประโยชน์สูงสุดสำหรับการพัฒนาตัวเองอย่างไม่หยุดยั้ง เพื่อให้ถึงเป้าหมายที่ได้วางเอาไว้ พอผมมีเวลาว่าง ผมก็มักจะอยู่แต่กับหนังสือ เปิด podcast ฟัง หาสาระดีๆใน youtube ดู ยังไม่พอผมตัดสื่อ social media ที่ไม่สร้างสรรค์ออกจากหน้าฟีด รวมถึงเพื่อนที่มีแนวคิดลบๆ ผมก็ตัดออกด้วยเช่นกัน จากที่ผมทำเพียงเท่านี้ มันทำให้พื้นที่ว่างของผมมีขึ้นมาเพียบเลย อย่าลืมน่ะครับว่าคนเรามีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน
นอกจากนั้นผมยังจัดสรรปันส่วนรายรับ-รายจ่าย ซึ่งดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย ผมแบ่งบัญชีการใช้จ่ายออกเป็นส่วนๆ ให้มีความเหมาะสมตามวัตถุประสงค์ที่วางเอาไว้ และคิดหาช่องทางเพิ่มรายได้อยู่เสมอ ทุกวันนี้ผมตื่นเช้ากว่าเมื่อก่อน 1-2 ชั่วโมง เพื่อมาอ่านหนังสือ ออกกำลังกาย เปิด podcast ฟัง ตอนนี้ชีวิตของผมดีขึ้นทั้งร่างกาย และจิตใจมากกว่าแต่ก่อน
เห็นได้ชัดครับว่า เมื่อเราหาเข็มทิศของเราเจอ มันก็จะพาเราไปในทิศทางที่เหมาะสม อย่างน้อยการมีเข็มทิศ มันก็ไม่ทำให้เราหลงทาง แต่หากเผลอหลงทางขึ้นมาล่ะก็ มันก็ไม่ยากที่เราจะหาทางกลับได้
ออฟ ธนพนธ์
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
