เรื่องราวของ ลิซ เมอร์เรย์ ทำให้คิดถึงตัวเอง
เปล่า ชีวิตผมไม่ถึงขนาดเรียนหนังสือข้างถนน แต่ก็มีโอกาสที่จะไม่ได้เรียนหนังสือชั้นสูงๆ
เหตุเพราะคนจีนสมัยก่อนมีลูกมาก และฐานะไม่ดี พ่อแม่ไม่มีปัญญาส่งเสียลูกเรียนจบทุกคน โดยเฉพาะลูกผู้หญิง แทบไม่ได้เรียนเลย
ผมจำได้ว่าเวลาต้องจ่ายค่าเทอม ผมเป็นคนท้ายๆ ที่จ่าย
มีโอกาสสูงมากที่จะเรียนจบชั้น ม.ศ. 3 แล้วมาทำงานค้าขายที่บ้าน
แต่พ่อผมเชื่อว่าสิ่งเดียวที่สร้างความแตกต่างหรือทำให้ลืมตาอ้าปากได้ก็คือการศึกษา
จนยังไงก็ต้องให้ลูกเรียน
พ่อแม่ผมจึงกัดฟันส่งเสียลูกทุกคนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของอำเภอ
ที่เหลือไปดิ้นรนเอาเอง
ก็ดิ้นมาจนได้ จริงจังกับการเรียน เพราะรู้ว่าถ้าสอบตกก็คือเสียเงินเพิ่ม
ผมเห็นด้วยกับพ่อว่า การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต แต่ผมเชื่ออีกอย่างว่า หยุดเรียนไม่ได้
ผมถือหลักสองข้อนี้เสมอ
1 เรียนหนังสือตลอดชีวิต ไม่มีหยุด
2 ให้วิทยาทานเสมอ สนับสนุนคนที่ด้อยโอกาสให้ได้เรียน แต่ก่อนผมส่งคนที่มาทำงานบ้านไปเรียนหนังสือแล้วไปสอบเทียบ
แต่ตอนนี้ไม่ต้องแล้ว เพราะเป็นคนใช้เอง... (เอาละๆ จะไม่วกเข้ามุขซักผ้า บทความเป็นคนละอารมณ์กัน)
ดังนั้นใครมีโอกาสเรียน ก็เรียนให้ดี มันคือของขวัญแสนประเสริฐ ไม่ทุกคนได้รับของขวัญนี้
ส่วนคนที่เรียนจบแล้ว ก็อย่าหยุดเรียน อัพเกรดตัวเองเสมอ ไม่งั้นชีวิตตกต่ำได้ ขออนุญาตขู่อย่างสุภาพนะ
"หยุดเรียน-มึงตาย!"
- 27
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
