หลังจากพ่อกับแม่ส่งเราเสร็จ เราใช้เวลาเดินบนถนนเรียบๆ ที่มีฝั่งถนนด้านขวาติดคลอง และฝั่งด้านซ้ายติดทุ่งนาอยู่ประมาณ 10 นาที ก็มาถึงตึกนอนสีเขียวอ่อน ที่ตั้งอยู่บนลานหญ้าสีเขียวนุ่มน่านั่งนอนเล่น
ครูหารหันมามองเรา แล้วบอกว่า "เดินขึ้นตึกไปเลย เพื่อนๆรอเจอพวกเธอสองคนกันมาหลายวันแล้วล่ะ"
วันนี้ไม่มีการเรียนการสอน เพราะเป็นวันแรกที่โรงเรียนเปิดเทอมปกติได้อีกครั้ง หลังจากต้องปิดเพราะโควิดระบาดมานาน หันไปทางไหนจึงดูโล่งๆ เหงาๆ
ตะวันยกกระเป๋าขึ้นบ่า แล้วเรียก "อาทิตย์ ไปเหอะ พวกเพื่อนใหม่รอเราอยู่"
ที่แห่งนี้ เป็นที่ที่ตะวันรอที่จะได้มาเรียนนานแล้ว มีเพื่อนสนิทตอนประถมสองของตะวันเคยย้ายมา และชอบโทรมาเล่าถึงเรื่องราวน่าสนุกให้ฟังเป็นประจำ แม่ซึ่งเชื่อใจตะวันเสมอจึงลองโทรถามแม่ของเพื่อนถึงรายละเอียดของโรงเรียนในฝันที่ตะวันคุยถึงทุกวันมาพักใหญ่ๆ
และในที่สุดตะวันจึงลากน้องชายคนเดียวมาเรียนที่โรงเรียนทางเลือกแห่งนี้ได้สำเร็จ
โรงเรียนทางเลือกนี้จะเป็นอย่างไร ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่ามันเป็นโรงเรียนแห่งเดียวที่แม่ไว้ใจปล่อยให้เรามาอยู่กันเองในฐานะนักเรียนประจำ และมันมีอะไรหลายอย่างที่เราไม่เคยเห็นในโรงเรียนอื่น
ที่แน่ๆ ดูจากยิ้มหวานๆ ของเพื่อนสี่คน ที่รอเราอยู่บนเตียงนอนสีขาวแล้ว มันต้องไม่ธรรมดาแน่
เล่าฝัน ปั้นนิทาน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
