ชอบทุกช่วงเวลา..เพราะมันคือบททดสอบใจและกาย
วัยเด็ก เล่น เรียน ธรรมชาติวิถีบ้านนอก ใส่กางเกงตูดขาด ใส่รองเท้าหูขาดแต่เอาเชียกมัดไว้ ไม่เคยคิดน้อยเนื้อต่ำใจ พอใจวิธีแบบนั้น เพราะข้างบ้านก็จนเหมือนกัน ดิ้นรนกัน พึ่งพาอาศัยกัน น้ำใจแบ่งปันกัน สวยงามในยุคนั้น
วัยเรียน มาคู่วัยเด็กพอโตระดับมัธยมปลายเริ่มมีวัตถุ การแข่งขัน มากขึ้น
วัยทำงานข่วงเริ่มต้น มีมิตรภาพ และวัตถุแข่งกันเข้ามา ได้เรียนรู้การวิ่งตามวัตถุ ได้หนี้ ได้เพื่อนแท้ และเพื่อนเทียม
วัยทำงานตอนปลาย ได้ผ่านอะไรมาเยอะแล้ว เห็นทุกอย่าง เข้าใจทุกสิ่ง อยู่แบบพอเพียงคือสุขที่สุด ขอบคุณบทเรียนต่างๆๆที่เข้ามาสอนชีวิต