และด้วยการแทรกแซงจากอึ้งย้งที่พูดให้เห็นถึงความแตกต่าง
ระหว่างนางกับเอี้ยก่วยว่าหากให้เอี้ยก่วย
อยู่ในสุดสานโบราณที่เย็นยะเยือก และมืดทะมึน
.
มาตรว่าอาศัยอยู่ 10 ปี 20ปี ยังไม่เบื่อหน่าย
หากอยู่ถึง 30-40 ปีเล่า เอี้ยก่วยย่อมอึดอัดขัดข้องใจ
เมื่อถึงเวลานั้นเอี้ยก่วยคงต้องออกจากสุสาน
และมีผู้คนเหยียดหยามเขา เซียวเล้งนึ่งคิดว่า
.
นางคงเป็นตัวอัปมงคล เมื่อรักเอี้ยก่วยแม้แต่ชีวิตก็มอบให้ได้
แต่เช่นนี้กลับทำให้เอี้ยก่วยไม่มีความสุข
.
ทบทวนหวนนึกถึงตอนนี้ นางย่องฝีเท้าถึงข้างเตียง
ได้ยินเสียงลมหายใจเอี้ยก่วยทราบว่าหลั่งสนิท
นางอดหลั่งน้ำตาออกมามิได้😢
.
นางจึงใช้เข็มทองสลักบนพื้นโต๊ะว่า
“ขอให้ถนอมตัว อย่าได้ครุ่นคิดถึง”
แล้วจึงตัดสินใจจากเอี้ยก่วยไป