เรื่อง...มนต์รักข้ามภพ
เขียน...CORDIA
หมวด...นิยายรักผู้ใหญ่
ตอนที่ 13
ยิ่งแก่ยิ่งเด็ด
"ถึงบ้านแล้วขอต่ออีกนะครับ" น้ำเสียงนุ่มลึกกระซิบบอกข้าง ร่างกายที่เกือบจะเป็นปกติของเธอเริ่มสั่นไหว เลือดในกายสูบฉีดแล่นพล่าน เธอพยายามทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเขา เหลือบสายตามองออกไปด้านนอกหน้าต่าง
พอถึงบ้านก็เป็นอย่างที่เขาพูดไว้ไม่มีผิด กว่าจะได้นอนหลับก็เกือบตีสาม ธาดาเกเรไม่ทำกิจวัตรประจำวันที่เคยทำแต่เปลี่ยนเป็นออกกำลังกายบนเตียงนอนนุ่ม ๆ กับเมียเด็กแทน เช้านี้ปรางจึงไม่ได้กินปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้เหมือนเช่นทุกวัน
เธอตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวัน จึงอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่และลงมาที่ครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้เขาทาน เป็นอาหารเช้ามื้อแรกที่ปรางทำก็คือข้าวผัดหมูให้เขาได้ทาน เธอทำทุกอย่างทุกขั้นตอนเหมือนที่คุณทิพย์มารดาของเขาสอนมา รับรองว่าไม่เหมือนครั้งนั้นแน่นอน เธอรู้ดีว่าธาดาโกหกว่าอร่อย เขาฝืนกินจนหมดจาน หญิงสาวแอบสงสารที่เขาต้องกินของไม่อร่อยจนหมดและท้องเสียหนักต้องพึ่งยาธาตุน้ำแดง
ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมงเช้า เป็นครั้งแรกของเขาที่นอนตื่นสาย มือหนานุ่มกวาดหาพื้นที่ว่างข้างกาย รู้สึกถึงความว่างเปล่าและเย็นเฉียบของผ้าปูที่นอน เขาลืมตาขึ้นมามองที่ว่างข้างกายไร้ร่างบางที่นอนกกกอดเมื่อคืน ลุกไปตั้งแต่เมื่อไรทำไมถึงไม่ปลุกเขานะ
เขาลุกอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดลำลองกางเกงขาสั้น เสื้อไม่ใส่ นี่แหละชุดลำลองเวลาอยู่กับเมีย เดินลงมายังชั้นล่างกลิ่นหอมของอาหารลอยแตะจมูก ธาดาขมวดคิ้วสงสัยเธอทำอะไรในครัวกันนะ จึงเดินเข้าไปหา
"อุ๊ย พี่หมอ"
"ทำไมไม่ปลุก หนีลงมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษรู้ไหม" เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง ปรางอยู่ในชุดเสื้อกล้ามรัดติ้วสีครีมกับกางเกงยีนขาสั้นจนเห็นแก้มก้มสีขาว ธาดาเลื่อนมือบีบทรวงอกประกอบคำพูดของตนเอง
"อย่าค่ะ หนูเห็นพี่หมอหลับเลยไม่อยากปลุก พี่หมอคะหนูทำข้าวผัดหมูตามที่คุณแม่ท่านสอน" ปรางอวดผลงานของตัวเองเหมือนเด็กน้อย ยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงกันสวยงาม ธาดาถึงกลับต้องยิ้มตาม
เขาจับเธอพลิกหันหน้ามาหาเขาประกบปากจูบไม่ให้เธอตั้งตัว เธอมีอาการขืนในทีแรกแปรเปลี่ยนเป็นโอนอ่อนคล้อยตาม
"อื้อ พะ พอแล้วค่ะ" เธอก้มหน้างุดใช้สองมือดันอกแกร่งไว้ เบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากร้อนนั่น
"หึ ๆ งั้นทานข้าวกินนะครับ หิวแล้ว วันนี้ตื่นสายไม่ได้กินปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้เลย"
ปรางหันหลังไปตักข้าวผัดใส่จานแล้วตกแต่งจานให้สวยงาม ธาดามองภรรยาที่กำลังตั้งใจจัดการทั้งที่ไม่จำเป็นเลย เขาไม่ใช่คนเรื่องมากเจ้ายศเจ้าอย่างอะไร แค่ตักข้าวผัดในกระทะใส่จานแล้วมาวางตรงหน้าธาดาก็กินได้แล้ว แต่เขาเองก็ไม่ได้ขัดอะไรปราง เขาปล่อยให้เธอทำต่อไป แค่ได้มองใบหน้านวลที่ยิ้มเล็กน้อยเวลาทำอะไรเพื่อเขาดูแล้วมีความสุข และอยากเห็นแบบนี้ในทุก ๆ วัน
"ลองชิมนะคะ"
"ป้อนหน่อยสิครับ" ธาดาออดอ้อนเมียสาวที่กำลังจะหย่อนก้นนั่งที่เก้าอี้ข้าง ๆ แต่เขาไวกว่าดึงแขนเรียวมานั่งบนตักกว้างเสียเอง
เธอดิ้นขลุกขลักบนตักกว้าง ยิ่งดิ้นธาดายิ่งกอดรัดแน่น ปรางมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ช่วงหลัง ๆ มานี่เขาทำตัวแปลกไปมาก ปกติเขาจะรักษาระยะห่างกับเธอเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น เวลาที่เขาจะกอดจะหอมเธอเรามักจะอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวหรืออยู่ในห้องนอนมากกว่า แต่ธาดากอดเธอหอมเธอจูบเธอในห้องครัวที่เป็นพื้นที่โปร่งโล่งคนสามารถมองทะลุเข้ามาเห็นได้
"พี่หมอปล่อยหนูก่อนค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น"
"ป้อนก่อน" เขาไม่ฟังที่เธอพูดเลย ปรางจำต้องยอมเอื้อมมือหยิบช้อนตักข้าวมาจ่อที่ปากนุ่มของเขาแทน ธาดาอ้าปากงับช้อนที่มีข้าวผัดเข้าไปในปากเคี้ยวตุ้ยอย่างเอร็ดอร่อย
ปรางลืมสติไปชั่วขณะ เธอนั่งมองธาดาเคี้ยวข้าวผัดอย่างตั้งใจและรอคอยคำวิจารณ์จากปากเขา เขาไม่ตอบว่ารสชาติเป็นอย่างไรแต่เอ่ยปากขอข้าวอีกคำ และอีกคำ ปรางรู้สึกสนุกที่ได้ป้อนข้าวและมองดูเขากินข้าวผัดที่เธอตั้งใจทำ
"ปรางกินบ้างสิครับ" เธอชะงักมือที่กำลังยกช้อนขึ้นมาจ่อปากเขา จริงด้วยเธอยังไม่ได้กินข้าวเลยก้มมองดูจานเขาที่เธอตักป้อนเพลินจนตอนนี้หมดไปแล้วครึ่งจาน
ปรางจึงเอี้ยวตัวจะเอื้อมไปหยิบจานข้าวของตนเองที่วางอยู่ถัดจากจานข้างของเขา ธาดาดึงตัวเธอกลับมากอดแน่นขึ้น เธองุนงงจึงหันหน้ามามองเขาอย่างไม่เข้าใจ
"กินจานเดียวกันก็ได้ หรือปรางรังเกียจผม"
"ไม่ใช่นะคะ" เธอตอบปฏิเสธทันที
"งั้นก็กินด้วยกันสิครับ จานนี้หมดค่อยต่อจานนั้น" ปรางนิ่งเหมือนใช้ความคิดก่อนจะยอมตักข้าวเข้าปากตนเอง สลับกับป้อนเขาจนข้าวผัดหมดทั้งสองจาน
"อิ่มไหมคะ ข้าวผัดยังมีอยู่ในกระทะเอาเพิ่มไหมคะ" เธอไม่อยากรู้คำตอบแล้วว่าข้าวผัดฝีมือเธออร่อยหรือไม่ เพราะธาดากินมันจนหมดทั้งสองจาน เธอได้กินเพียงนิดเดียวเท่านั้น
ธาดาส่ายหน้าไปมา
"ตักใส่กล่องไว้ไปกินที่โรงพยาบาลดีกว่า"
หญิงสาวตักข้าวผัดใส่กล่องจนเต็มแล้วใส่ในถุงผ้าสีน้ำตาลเข้มอีกชั้น เตรียมช้อนส้อมให้หนึ่งคู่ ธาดาชวนเธอมานั่งดูหนังรักในห้องนั่งเล่น เขาเชื่อมต่อไวไฟเข้ากับทีวีเพื่อค้นหาหนังรักโรแมนติกที่อยากดู ปรางที่เดินถือจานแอปเปิลที่ถูกปอกเปลือกและหั่นเป็นชิ้นเล็กพอดีคำเดินตามเข้ามา ยังเหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงที่ธาดาจะไปทำงาน
"ประวัติศาสตร์ที่พี่หมอพูดถึง มีหนูอยู่ในนั้นด้วย พี่หมอพอจะบอกได้หรือไม่คะว่าเรื่องราวของหนูเป็นอย่างไรบ้าง" จู่ ๆ เธอก็เอ่ยถามขึ้น ธาดานิ่งไปสักพักเพราะเท่าที่เขาได้อ่านมา มันไม่ใช่เรื่องที่ดีสำหรับปรางเท่าไรนัก
"เอิ่ม เท่าที่อ่านมาก็ไม่ได้บอกอะไรมากมายหรอกครับ บอกแค่ว่าปรางหนีการแต่งงานไปกับชายคนรักที่เป็นทหารและไม่กลับมาอีกเลย จนพระยาเกรียงไกร....เอ่อ" ธาดาหยุดพูดกะทันหันเมื่อรู้ว่าสิ่งที่จะพูดต่อไม่สมควรและอาจกระทบกระเทือนจิตใจของคนตัวเล็ก
"อะไรหรือคะท่านพ่อเป็นอะไรคะพี่หมอ" ปรางเซ้าซี้ให้ธาดาเล่าต่อ เธอไม่ได้หนีการแต่งงานและไม่ได้หนีไปกับทหาร ประวัติศาสตร์ไม่เป็นความจริงเอาเสียเลย
"เอ่อ...ท่าน ตรอมใจ"
"ไม่จริง" ปรางอุทานออกมาเสียงแหบพร่า เมื่อรู้ชะตากับของบิดาผู้ให้กำเนิด การที่เธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้จะทำให้ท่านถึงแก่ชีวิตได้ คนเป็นลูกยิ่งรู้สึกผิดในหัวใจกับตราบาปที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น
หากเป็นไปได้เธอจะไม่เดินตามแสงสว่างนั้นไปเด็ดขาด น้ำตาไหลรินพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย เธอร้องไห้จนตัวโยกตัวโย พร่ำโทษว่าตนเองเป็นลูกทรพีอกตัญญูทำให้บิดาทุกข์ทรมานจนตรอมใจ เธอไม่ได้ตั้งใจหนีการแต่งงานระหว่างหมื่นพรรธน์ยศกับเธอเลย เพราะเธอหายตัวไปแบบนี้นี่คงเป็นสาเหตุให้น้องสาวต่างมารดาต้องมาเข้าพิธีแต่งงานแทนพี่สาวอย่างเธอสินะ เธอทำผิดต่อทุกคนจนไม่น่าจะให้อภัยได้
หมอธาดาทำตัวไม่ถูกเหมือนเห็นเมียรักร้องไห้หนัก อยากจะยกมือตบปากตนเองที่พูดอะไรออกไปเช่นนั้น ธาดาสั่นศีรษะอย่างคนหัวเสียที่ปากไวพูดอะไรไม่ทันคิด ได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ ดึงร่างบางที่สั่นสะอื้นเอามาในอ้อมกอดลูบแผ่นหลังเนียนปลอบประโลมเบา ๆ
"ไม่ต้องคิดมากนะครับ บางครั้งประวัติศาสตร์อาจจะไม่ใช่ความจริงเสมอไปก็ได้นะ คุณดูอย่างที่บอกว่าหนีตามทหารไปสิ แค่นี้ก็ไม่จริงแล้ว อีกอย่างคนรักของปรางคือหมอธาดาคนนี้ต่างหาก" เขาพูดติดตลกให้เธอคลายความเศร้าเสียใจ และมันได้ผลเมื่อปรางแย้มยิ้มให้ได้เห็น
"ใช่ไหม" ปรางพยักหน้ารับ ขนตางอนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา ธาดาโน้มหน้ากดจุมพิตที่เปลือกตา
"ไม่ต้องคิดมากนะครับ ดูหนังกันดีกว่าเรา" ธาดาดึงร่างบางมาตระกองกอดหลวม ๆ ศีรษะน้อยอิงแอบแนบชิดอกกว้างที่อบอุ่นของคนรัก
เธออดคิดไม่ได้ว่าหากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเธอ แล้วทำให้เธอหลุดมายังโลกอนาคตและไม่ได้เจอคุณหมอหนุ่มที่ชื่อธาดาคนนี้ ก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าชีวิตเธอบนโลกอนาคตจะโชคดีเหมือนตอนนี้ไหม เขาเข้ามาเปลี่ยนชีวิตเธอ มาทำให้เธอได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่าง
ปรางนั่งดูหนังรักโรแมนติกในอ้อมกอดสามีทางพฤตินัยด้วยความรักที่เต็มหัวใจ หนังรักที่ธาดาเปิดให้ดูเธอดูไม่รู้เรื่องและไม่เข้าใจ ได้แต่นั่งมองภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอใหญ่จนผล็อยหลับไป เธออาจจะเพลียและเหนื่อยกับเรื่องสะเทือนใจเมื่อครู่
ปรางหลับไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้สึกตัวตื่นเพราะรู้สึกว่าร่างกายถูกก่อกวน มีอะไรบางอย่างที่ร้อนชื้นเลื่อนผ่านไปตามเนื้อตัว หญิงสาวยกมือปัดออกตัวก่อกวนหายไปสักพักแล้วก็กลับมาเป็นใหม่อีกครั้ง เธอต้องฝืนเปิดเปลือกตาขึ้นมามองเป็นธาดานั่นเองที่กำลังกวนร่างกายของเธอ เสื้อยืดคอกลมรัดรูปถูกเลิกขึ้นเหนืออกตูมส่วนเสื้อชั้นในถูกเลื่อนลงควักเต้างามทั้งสองออกมาทั้งเต้า
"พี่หมอ!" ปรางพยายามดันศีรษะได้รูปของหมอธาดาออกห่างจากหน้าอกของตัวเอง แต่เขาขืนตัวไม่ยอมให้ความร่วมมือ
แววตาตื่นตระหนกตกใจระคนประหลาดใจในความอึดถึกทนของผู้ชายตัวโตตรงหน้า ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนไม่เหนื่อยบ้างเลยหรืออย่างไร บทรักเร่าร้อนบนรถก็ว่าหนักหน่วงแล้วยังเจอบทรักรอบสองบนเตียงนอนที่แทบสูบวิญญาณเธอให้หลุดออกจากร่างได้เลย เธอแทบสลบกลางอากาศเมื่อคืนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าหลับไปตอนไหนรู้ตัวอีกทีก็เช้าเสียแล้ว
"ตื่นแล้วหรือครับ ปลุกตั้งนาน" ธาดาพูดเย้าแหย่เลื่อนหน้ามาหอมแก้วนิ่มทั้งสองข้าง
"ลุกออกจากตัวหนูได้แล้วค่ะ นี่กี่โมงแล้วหรือคะเดี๋ยวไปทำงานไม่ทันหรอก" เขาควรจะทำตามที่เธอพูด แต่เขากลับทำตรงกันข้าม เมื่อเธอบอกให้ลุกเขากลับทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทาบทับอกแกร่งบดเบียดอกนิ่ม
"เหลืออีกตั้งชั่วโมง" เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มคลอเคลียข้างแก้มนิ่ม มือหนาป้วนเปี้ยนไปตามส่วนเว้าโค้งเพื่อสื่อให้เธอได้รับรู้ว่าขณะนี้เขาต้องการอะไร
เธอมองดวงตาที่สุกสกาวหวานเยิ้มของเขา ปรางแย้มยิ้มเล็กน้อยเหมือนรู้ว่าเขาต้องการอะไร และความรู้สึกของเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างกับเขาเท่าไรนัก จึงผลักออกเขาออกไม่แรงนักก่อนจะยืดตัวขึ้นจบชายเสื้อที่ถูกเลิกขึ้นมากองไว้เหนืออกของตนเองแล้วค่อย ๆ ถอดมันออกช้า ๆ ธาดาจดจ้องมองทุกการกระทำของคนตัวเล็กลิ้นหนาดุ้นข้างแก้มอย่างชอบใจ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังถอดเสื้อชั้นในลายลูกไม้ออก เต้านมสวยเด้งดึ๋งดั๋งเมื่อถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ร่องรอยแดงเป็นจ้ำบ่งบอกว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเขารุนแรงกับเธอ แต่มันดูเซ็กซี่ขยี้ใจเขาเป็นอย่างมาก ธาดาถึงกลับลอบกลืนน้ำลายเลือดในการสูบฉีดแล่นพล่าน
////ปิดเนื้อหา18+////
ในห้องน้ำไม่มีฉากร่วมรักอะไรกันเกิดขึ้นแม้ร่างบางจะถูกเอาเปรียบจากคนตัวโตก็ตาม มือหนาของธาดาป้วนเปี้ยนลูบคลำตามจุดที่อ่อนไหวต่อความรู้สึกของเธออยู่ตลอดการอาบน้ำด้วยกัน เธอจะต้องสู้รบตบมือกับเขาอยู่นานกว่าจะสงบศึก เมื่ออาบน้ำเสร็จก่อนเขาจึงอ้างกับเขาว่าจะออกมาเตรียมชุดทำงานให้เขา
เสียงเรียกเข้าจากแอพลิเคชั่นไลน์ของธาดาดังขึ้น ปรางจึงชะโงกหน้าไปมองที่หน้าจอโทรศัพท์รูปโปรไฟล์ที่ขึ้นใบหน้าน้ำฝนในชุดวาบหวิวเหมือนใส่แค่เสื้อในสีแดงสด ให้เห็นเพียงครึ่งตัว จากที่อารมณ์ดีเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นร้อนระอุหัวใจเต้นกระหน่ำโครมคราม แววตาฉายชัดถึงความกรุ่นโกรธมือเธอเย็นเฉียบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปรางนิ่งอยู่นานเพื่อให้อารมณ์ที่ร้อนเป็นไฟของตนเองสงบลง
เสียงธารน้ำหยุดไหลกระทบพื้น เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าคนในห้องน้ำกำลังจะออกมา ปรางเหลือบตามองไปที่หน้าจอที่ยังปรากฏใบหน้าคู่อริหัวใจอยู่ มันหยุดไปแล้วก่อนจะดังขึ้นมาอีกครั้ง ปรางจึงกดปุ่มสีเขียวที่หน้าจอเป็นการรับสาย เธอเคยเห็นธาดาทำจึงทำตาม แล้วคว่ำหน้าจอลง
จัดท่านั่งตัวเองที่อยู่ในชุดกระโปรงบางพลิ้วถอดกางเกงในออกโยนทิ้งข้างเตียง แล้วอ้าขาออกกว้างหันหน้าไปที่ประตูห้องน้ำ เป็นจังหวะที่ธาดานั่งผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบเดินออกมา เขาจ้องเขม็งมองภาพยั่วยวนตรงหน้า ธาดาลอบกลืนน้ำลายเมื่อกี้เขาเองก็ถึงพริกถึงขิงแล้วนะ เธอยังไม่อิ่มอีกหรือ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
