ผมเริ่มเรียนสายช่างครั้งแรกที่เทคนิคกรุงเทพ
ในแผนกวิชา ช่างเคหภัณฑ์ ที่นั้นเป็นแหล่งเพาะบ่มความรู้ ด้านเฟอร์นิเจอร์ งานไม้และตกแต่งภายใน
รวมไปถึงการเรียนเขียนแบบขั้นพื้นฐานที่แน่น
ความเป็นลูกพระวิษณุกรรม หลอมรวมใจให้เป็นเพื่อนพ้องกันทั้งแผนก เกเรบ้างเรียนบ้าง
โยนระเบิดบ้าง ตีกันก็พอมี ตามแบบลูกผู้ชายวัยรุ่น
(มีอยู่ครั้งเคยวิ่งลงไปแตะนักบอลที่แตะแกล้งเพื่อนเราที่สนามศุภ ก็เคย ไปธรรมศาสตร์ เดือนตุลาก็เคย และอีกมากมายเล่าไม่หมด)
พอมาเรียนต่อที่สถาบันเทคโนโลยี่พระจอมเกล้าพระนครเหนือ ในคณะวิชาวิศวกรรมศาสตร์
ภาควิชาก่อสร้าง แผนก Furniture&Decoration
ซึ่งต่อมา คือคณะสถาปัตย์และการออกแบบ
การเรียนที่ยากขึ้น เลยไม่มีเวลาไปเกเร
ชีวิตก็เปลี่ยน ในอีกรูปแบบหนึ่ง
ก่อนที่จะไปเรียนต่ออีกหลายที่ในเวลาต่อมา
เช่นที่วิทยาลัยครูพระนคร(ออกแบบก่อสร้าง) สถาบันเทคโนโลยี่พระจอมเกล้า ลาดกระบัง
(สถาปัตยกรรมภายใน) มหาวิทยาลัยศรีปทุมชลบุรี
(นิติศาสตร์) มหาวิทยาลัยบูรพา(คณะศึกษาศาสตร์สารสนเทศ) และ มสธ.(นิเทศศาสตร์)
จบบ้างไม่จบบ้าง แต่ที่ได้มาคือความรู้จากครูที่เก่งๆและเป็นต้นแบบที่ดีในสายวิชาชีพ
"ผมชอบเรียน แต่ไม่ชอบถูกสอน"
"ครูทั่วไปก็แค่สอน ครู่ที่เก่งแสดงให้ดู
ครูที่ยิ่งใหญ่ สร้างแรงบันดาลใจ"
สุดท้ายดั่งคำขงจื้อกล่าวไว้ว่า
"ศิษย์หากขยันใยต้องมีครู ข้าเรียนรู้ด้วยตนเอง"
Kosolwattana Manus Junior
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
