วิกฤติวัยกลางคนกับโรคคิดถึงวันเก่าๆ
อ้างอิงภาพ <a href='https://www.freepik.com/photos/hand'>Hand photo created by teksomolika - www.freepik.com</a>
เคยตั้งคำถามกับตัวเองไหมคะว่า… ทำไมพอเราเริ่มเข้าสู่วัยกลางคนถึงมีอาการคิดถึงวันเวลาเก่าๆ ความทรงจำเก่าๆ ในอดีตไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุข (จนอยากจำ) หรือ ทุกข์ (จนยากจะลืม) แต่ก็เผลอยิ้มออกมาทุกครั้งที่ได้นึกถึง…
บ้างก็ชอบช่วงวัยเด็กที่ได้สนุกซุกซน ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับพ่อแม่พี่น้อง
บ้างก็ชอบช่วงวัยเรียนที่ได้ออกไปเที่ยวเล่น ไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆ เริ่มมีความรัก ตามล่าหาความฝัน
บ้างก็ชอบช่วงวัยเริ่มทำงานที่ได้ทำงานเก็บเงิน ได้ค้นหาตัวเอง พยายามมุ่งไปสู่ความสำเร็จตามเป้าหมายที่ตั้งไว้
แต่…เมื่อเราเริ่มเข้าสู่วัยกลางคน อยู่ดีดีก็เกิดอาการ burn out หมดไฟในการทำงานไปซะดื้อๆ ชอบนั่งทอดอารมณ์คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ เพลงเก่าๆ บรรยากาศเก่าๆ สถานที่เดิมๆ เหตุการณ์ต่างๆ และผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามา แล้วรู้สึกมีความสุขกับอดีตมากกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน อาการแบบนี้ เรียกว่า…”วิกฤติวัยกลางคน (Midlife crisis)”…อีกอาการหนึ่ง มักจะมาพร้อมกับโรคคิดถึงวันเก่าๆ ซึ่งเป็นโรคหนึ่งที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน ไม่เลือกเวลาและสถานที่ แต่ท้ายที่สุดหลายคนที่เจอก็จะสามารถผ่านมันไปได้
แล้วทำไม…โรคคิดถึงวันเก่าๆ จึงมีผลต่อภาวะทางอารมณ์ในช่วงวิกฤติวัยกลางคนค่อนข้างมากล่ะ?
อาจเป็นเพราะช่วงที่เราอายุยังน้อย เรามักจะคิดถึงอนาคตที่สดใสและพร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้า ประสบการณ์ในการใช้ชีวิตก็ยังไม่มากพอ และไม่ได้มีอดีตให้คิดถึงมากมายนัก
แต่เมื่อเราอายุมากขึ้นถึงจุดอิ่มตัวของชีวิตประมาณหนึ่ง สมองส่วนที่เก็บความทรงจำระยะยาว (Long-term memory) ก็พร้อม supply เราเสมอ เพียงเรา demand ความทรงจำจากสมองส่วนนี้เท่านั้น ด้วยอายุที่มากขึ้นและเกิดการเปลี่ยนแปลงต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะจากปัจจัยภายใน เช่น ร่างกาย ความเจ็บป่วย หรือปัจจัยภายนอก เช่น คนที่เรารักเริ่มล้มหายตายจาก ประกอบกับความตายก็เป็นหนึ่งในอนาคตที่ฉายภาพชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ และเหมือนนับถอยหลังให้กับชีวิตของเรากลายๆ ดังนั้น อดีตสำหรับหลายๆ คน จึงเปรียบเสมือนน้ำทิพย์ที่หล่อเลี้ยงและชโลมจิตใจเมื่อได้คิดถึง เล่นเอาหลายคนน้ำตาซึมกันบ่อยๆ เลยทีเดียว แต่อดีตสำหรับใครหลายคนก็เหมือนบาดแผลในจิตใจ ที่หากย้อนเวลาไปได้ ก็อยากกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด หรือลงมือทำในสิ่งที่อยากทำ เพื่อให้ชีวิตปัจจุบันดีกว่านี้
ทำยังไง…ถึงจะก้าวข้ามผ่านวิกฤติวัยกลางคนและโรคคิดถึงวันเก่าๆ ได้ล่ะ?
แม้อดีตจะทำให้เรามีความสุขเมื่อได้คิดถึง แต่หากเรายังคงจมปลักและยึดติดกับอดีต เราอาจจะได้โรคซึมเศร้าเข้ามาเป็น option เสริม ซึ่งคงไม่ใช่เรื่องที่ดีต่อชีวิตวัยกลางคนของเราเป็นแน่ สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราคือ ให้ยอมรับความจริงว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่เกิดขึ้นกับทุกคนที่มีความโหยหาอดีตและกังวลกับอนาคต จงกลับมาอยู่กับปัจจุบัน พยายามมีความสุขกับปัจจุบันในเรื่องง่ายๆ โดยไม่ต้องยึดติดกับสิ่งใดมากเกินไป และมองเห็นคุณค่าในชีวิตของตนเอง
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
