ดังนั้น
หากเวลาใดที่เรารู้สึกว้าวุ่น
เราก็สามารถกลับมาตั้งหลักให้กับจิตใจได้
(ก่อนที่ความว้าวุ่นเล็ก ๆ จะกลายเป็นพายุทำลายล้าง)
โดยผ่านกิจกรรมต่าง ๆ
ที่เปิดโอกาสให้เราได้อยู่กับตัวเองอย่างมั่นคง เช่น
-การสังเกตความรู้สึกในร่างกาย (รับรู้ความผ่อนคลาย/ตึง/ปวด/อุณหภูมิร่างกาย/การเคลื่อนไหว)
-การสังเกตลมหายใจ (รับรู้ลมหายใจที่เข้าออกอย่างช้า ๆ)
-การรับรู้สิ่งรอบตัว (สังเกตสิ่งรอบข้าง/ฟังเสียงที่เกิดขึ้นรอบตัว)
-การมอบความเอาใจใส่ต่อสิ่งที่กำลังทำ (มิใช่การทำแบบให้มันจบ ๆ ไป)
อาจเรียกได้ว่า
ทุกปัจจุบันขณะที่เรามีชีวิต
เราย่อมสามารถตั้งหลักให้จิตใจได้เสมอ
“ไม่ใช้ชีวิตอย่างลืมตัว ให้ใช้ชีวิตอย่างรู้ตัว” ^^