24 ต.ค. 2021 เวลา 02:17 • ปรัชญา
ว่ากันว่าทุกวันนี้โลกไร้พรมแดน ด้วยระบบอินเตอร์เน็ต แต่คนกลับห่างเหินกันมาขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริง
สังเกตว่าคนเราไม่น้อยเอาแต่จ้องหน้าจอ อยู่ด้วยกันทางกายภาพก็จริง แต่จิตใจนั้นต่างคนต่างเตลิดออกไปในโลกกว้าง ในทางที่ตนเองชอบ เลยขาดการสื่อสารจริงระหว่างคนต่อคน
เวลาไปเที่ยวที่สวยงาม บางคนยังต้องมองโลกผ่านกล้องในโทรศัพท์ และสาละวนกับการโพสลงโซเชียล จนลืมดื่มด่ำธรรมชาติสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ด้วยตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ซึ่งธรรมชาติให้เรามาเพื่อรับรสสัมผัส
นี่อาจทำให้มนุษย์เปลี่ยวเหงามากขึ้นหรือไม่สำหรับบางคนโลกอินเตอร์เน็ตเริ่มเป็นจริงต่อเขามากกว่าโลกจริงขึ้นไปทุกวันๆ ราวกับจะเข้าไปสู่โลกแห่งความฝัน เหมือนภาพยนต์เรื่อง The Matrix เข้าไปทุกวันๆ
ลองถามตัวเองดูว่าวันๆหนึ่งเราเสียเวลากับหน้าจอแบบนี้นานเท่าไหร่ สิ่งนี้พรากเวลาเราจากชีวิตจริงไปเท่าไหร่
ผมว่าเพื่อชีวิตที่สมดุลเราควรพักหน้าจอยาวขึ้นในระหว่างวัน เปิดใช้ตามสมควรของแต่ละบุคคล สื่อสารระหว่างคนต่อคนให้มากขึ้น สัมผัสธรรมชาติสิ่งรอบกายให้มากขึ้น เอาเวลาในความเป็นมนุษย์ของเรากลับมาให้มากขึ้น
นี่เป็นข้อเสนอในการปรับสมดุลชีวิตระหว่างชีวิตจริง กับโลกเสมือนจริงให้สมดุล ชักปลั๊กออก พักหน้าจอเสียบ้าง เอาชีวิตจริงเรากลับมามากขึ้น เพื่อชีวิตที่ดีครับ พิจารณาดูนะครับ พ่อแม่พี่น้องประชาชน
โฆษณา