ช่วงวัยรุ่นหัวร้อน 13-15ปี
ผมเคยอยู่ในรร. ชายล้วน ที่มีเเต่ดงคนเถื่อน ตอนผมถูกรังเเกถูกบลูี่ ตลอด3ปี ไม่มีใครช่วยเหลือ มีเเต่นิ่งเงียบ พอฟางเส้นสุดทเายขาดสะบั้น มันทำให้ผมเกือบทำคนตายครั้งเเรก มากสุดคือส่งไป ICU เพราะค่อนข้างต่อสู้เป็น // หลังจากพ่อมาหา เป็นพ่อคนเดียวที่เชื่อมั่นในตัวผม ว่สผมไม่ได้ทำร้ายใครก่อน หรือ เป็นฝ่ายก่อเรื่อง ทุกๆคนรวมถึงแม่ไม่มีใครมองผมดีสักคน (กรณีแม่เเค่ไม่เคยเจอผมในมุมนี้มาก่อนทั้งขีวิต หลังๆเีิ่มเข้าใจที่มาที่ไปแล้ว) พ่อผมจึงสอนวิธีการต่อสู้เเละป้องกันตัวที่ควรทำให้ เช่น การป้องกันการโจมทีทั้งมือเปล่าเเละคนที่ใข้อาวุธ ยัน ฝีปากที่จัดจ้าน (จากคนเรียบ100 สู่ คนปากสุนัขสำหรับคนเถื่อนในข่วงสั่นๆ รวมถึงมุขขำๆเล็กๆไว้เล่นกัน)