ผมขอเเชร์มุมทองส่วนตัวที่ผมพบเจอตั้งแต่เด็กยันปัจจุบัน
ตอนที่พ่อแม่ เเต่กับเเม่มากกว่า หาเรื่องชวนทะเลาะแบบผิดมนุษย์ ทุกวัน ทุกสัปดาห์ แรกๆไม่เท่าไรหลักๆมีที่ท่าว่าหนักขึ้นจน safe zone ถูกทำลาย จนผมป่วยเป็นซึเศร้า ด้วยความรู้สึกว่า ผมไม่มีทางหนีอีกเเล้วเพราะที่ๆปลอดภัยที่สุดถูกทำลายไปแล้ว เลยมุ่งจะดับชีวิตตัวเองโดยอัตโนมัติในไม่กี่วิ (ทำโดยสัญชาตญาณ) แต่ส่วนใหญ่ผมมักจะรอดตาย อย่างมากคือบาดเจ็บส่ง รพ. แต่ไม่อันตรายมาก ความรู้สึกของผมคือ ผมไม่ไหวเเล้วอยากจะหนีไปในที่ปบอดภัย
พอหายดิ่งเริ่มกลับมา ผมก็บอกกับคนที่ผมเชื่อใจเเละไว้ใจได้ไปว่า ผมรู้สึกยังไง อะไรที่ทำให้ผมทำเเบบนี้ เเล้วใจจริงผมมีเจตนาทีาอยากจะตายหรือไม่ เอาจริงๆผมไม่ได้อยากตายผมไม่อยากป่วย ไม่อยากทรมานกัยครอบครัวตัวเอง แต่ต้องการครอบครัว ที่เคยสุขเเบบสมัยก่อน อยากได้แม่คนดีคนเดิมกลับมา ไม่ใช่เจ้านายที่ไร้หัวใจ (ตอนนั้นผมไม่เรียกแม่ว่าเเม่ เเต่เรียกเเม่ว่สคุณ ตามด้วยชื่อจริง)
ผมอยากจะถามว่า คนเรามีความอดทนต่อเรื่องนั้นๆมากสุด ได้กี่วัน กี่เดือน กี่ปี
ของผม 20ปี กับครอบครัวตัวเองเพราะใจจริงรักมากๆจนทำทุกๆอย่างตั้งแต่ 8ขวบเพื่อให้บ้านสงบ ให้เเม่เป็นเเม่ที่เเสนดีของผมคนเดิมกลับมา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
