ลอนดอนวันที่ 1 (ตอน 3) คืนแรกที่ลอนดอน
เดินชมเมือง ชมวิวแม่น้ำเล่นๆไปเรื่อยๆ จนเกือบค่ำก็กลับสู่ที่พัก เช็คอินแล้วก็เข้าสู่โหมดพักผ่อน คราวนี้แหละจะได้รู้สักทีว่าเราคิดผิดหรือถูกที่เลือกคฤหาสน์หลังงามพร้อมรางวัลการันตีที่นี่
https://www.hotels.com/ho336155/palmers-lodge-swiss-cottage-hostel-london-united-kingdom/?modal=property-images
ห้องพักรวมที่ผมอยู่มีเตียงไม้สองชั้นรวมกันประมาณสิบเตียงและมีคนอยู่เกือบเต็ม ผมได้เตียงชั้นสองซึ่งปีนป่ายบันไดไปได้ไม่ยากแต่สิ่งที่ยากกว่าคือการขนย้ายกระเป๋าไปข้างบน แต่นั่นก็ไม่ได้ยากไปกว่าการดูแลรักษามันไว้ โชคดีที่สัมภาระไม่มากมายจนแย่งที่นอน แต่การอยู่รวมกับคนยี่สิบคนแบบนี้ต้องระวังมาก ส่งเสียงดังก็ไม่ได้ แถมในห้องก็มืดอีกมีแสงอยู่นิดเดียว เวลาหยิบอะไรออกมาถ้ามีถุงก๊อบแก๊บก็จะได้ยินไปทั่ว รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวตุ่นอยู่ในรูแคบๆ อย่างไรก็ตามแม้ว่าการดำรงชีพอยู่ในเตียงจะแย่แล้ว แต่การเดินทางไปอาบน้ำนั้นยากยิ่งกว่า
โอ๊ย เขียนมาถึงตรงนี้แล้วสิ่งเลวร้ายต่างๆก็เข้ามาหลอกหลอน นึกไปถึงสมัยเรียน รด. ก็รู้สึกลำบากแล้วตอนนี้ลำบากยิ่งกว่านั้นอีก ปัญหาสำคัญก็คือความเสี่ยงต่อทรัพย์สินสูญหาย เพราะขณะที่เราท่องเที่ยวอยู่ตอนกลางวัน คอยระมัดระวังทรัพย์สินเงินทองที่ได้ซ่อนไว้อกซ้ายอกขวาเอวซ้ายคอขวา แต่ในที่สุดตอนอาบน้ำก็ต้องควักเอาทุกอย่างที่ซ่อนไว้ออกมา การทิ้งสิ่งของไว้บนเตียงไม่น่าจะทำให้ใจสบายได้เลย แถมที่นี่ก็ไม่มีล๊อกเกอร์ให้อีก โชคดีมากที่เราติดถุงใบใหญ่โตจากเมืองไทยมาเอาไว้ใส่ของยังชีพ อุปกรณ์อาบน้ำ แปรงสีฟัน ครีมทาตัว แชมพู สบู่ ถือพะรุงพะรังไปยังห้องอาบน้ำที่แคบแสนแคบ เปลื้องตัวเอาธนบัตร บัตรเครดิต พาสปอร์ต เช็คเดินทาง เงิน ที่อุตส่าห์ซ่อนไว้มารวมกันในถุงบางๆไม่ให้ตกหล่น คิดในใจว่าถ้าเกิดหลงลืมถุงนี้ไว้ที่ไหนสักแห่งทรัพย์สินทั้งหมดก็จะอันตรธาน ว่าแล้วก็ปิดถุงให้มิดชิดก่อนที่จะเจอกับสายน้ำที่สาดรุนแรง
ที่น่าสงสัยมากก็คือ ที่นี่เขาไม่จ้างสถาปนิกมาออกแบบหรือไง ทางไปห้องน้ำนั้นจะต้องเดินผ่านประตูสองสามชั้น แต่ละประตูก็ต้องใช้การ์ดรูดเข้าออกทั้งนั้น เขาจะทำแบบนี้ไปทำไมนะ พออาบเสร็จแล้วก็ต้องนำทรัพย์สินสารพัดลงออกมาจัดเรียงใหม่ให้พร้อมที่จะเอาไปใช้เดินทางวันพรุ่งนี้ นั่นก็ยุ่งอีกแล้วเพราะในห้องรวมนั้นทำอะไรไม่ได้เลย มืดก็มืด ยังดีที่หน้าห้องมีม้านั่งยาวตัวนึงให้เราไปทำอะไรต่อมิอะไรได้
ก่อนนอนผมนำทุกสิ่งที่ห่วงและหวงไว้ข้างตัว จำให้ได้ว่าวางอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง (แต่เอาเข้าจริงก็ลืมทุกที และมักกลัวว่าจะทำหาย) แต่สิ่งสำคัญที่จำเป็นต้องทิ้งไว้ห่างกายคือโทรศัพท์มือถือ เพราะต้องเอาลงมาชาร์จตรงปลั๊กด้านล่างกลางห้องและเป็นปลั๊กที่พ่วงกันเยอะไปหมด ถูกแย่งกันเสียบจนน่าจะไหม้เร็วๆนี้ วันแรกเกิดอาการกังวลมากต้องมองลงไปว่ามันยังคงอยู่ดี แต่ว่าไปแล้วของข้างตัวก็สามารถถูกขโมยไปได้เหมืฮนกันเพราะมีแค่ผ้าม่านมาปิดบัง ใครบางคนล้วงมือเข้ามาก็เข้าถึงทุกอย่างได้แล้ว
แม้จะกระวนกระวายขนาดนั้นแต่ก็นอนหลับเร็วมาก หวังว่าพรุ่งนี้จะได้ตื่นมาอย่างสดชื่นก่อนจะไปผจญโลก
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
