ลมพัดผ่านดาว | ความรักต้องเรียนรู้เอง
- รีวิว หนังสือ -
กลับมาที่นิยายกันบ้างค่ะ เรื่องนี้นานแล้วแต่เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน ถือเป็นนิยายที่แปลกใหม่ในสมัยนั้น เพราะผู้เขียนมีตอนจบสองแบบ ให้คนอ่านเลือกเอาตามใจชอบ ตอนท้ายหนังสือมีรวบรวมความเห็นของคนอ่านที่ส่งมา (ก่อนรวมเล่ม นิยายจะลงเป็นตอนที่นิตยสารสกุลไทย — รู้สึกแก่มากเลย 😂😂) ปรากฎว่าเสียงแตกค่ะ มีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบที่ผู้เขียนเลือกตอนจบให้มีสองแบบ ถือว่าเป็นสีสันของสมัยนั้นนะ
#ลมพัดผ่านดาว เป็นเรื่องราวความรักของหญิงสาวที่อายุล่วงเลยมาจนปีที่ 35 แล้ว แต่เธอก็ยังปักใจกับรักแรกที่ไม่สมหวัง เพราะผู้ชายมอบพี่น้องโซนให้ตั้งแต่เริ่ม แต่แล้วเธอกลับได้พบหนุ่มรุ่นน้องสุดติสต์ ที่ก้าวเข้ามามีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย ความรักของทั้งสองดำเนินไปด้วยความหวานชื่น แต่ขณะเดียวกันก็เปราะบาง เพราะอายุ ฐานะ และทัศนคติ ในช่วงที่ความรักกำลังแย่ ผู้ชายที่เธอเฝ้ารักมาตลอดหวนกลับมา สุดท้าย เธอจึงต้องเลือกหนทางชีวิตให้ตนเองว่า เธอจะเลือกคนที่สังคมเห็นว่าเหมาะสม หรือเลือกคนที่เธอรักแต่อาจจะต้องทนทุกข์ไปด้วยตลอดเวลา
อ่านนิยายของนักเขียนรุ่นเก่าทีไร มักจะเต็มไปด้วยความเครียดค่ะ แต่เป็นความเครียดเพราะมันเรียลนะ รู้สึกว่าเค้าเก่งกันจัง ทั้งมุมมอง ชีวิตและการใช้ภาษา
เรื่องนี้ตอนอ่านไม่ได้ชอบทั้งดารชาและวายุเท่าไหร่ รู้สึกว่าทั้งสองคนแตกต่างกันที่ความคิดจนเกินไป คนนึงมีกรอบชัดเจน ส่วนอีกคนนึงก็ไม่มีกรอบ เน้นทำตามใจตัวเอง ส่วนพี่ชายที่แสนดี ผู้เขียนมาเฉลยในตอนจบแบบที่สอง ซึ่งสำหรับสมัยนั้นมันก็หักมุมอยู่แหละ แต่พออ่านตอนจบทั้งสองแบบ เราก็เชียร์แบบที่สองนะคะ ให้นางทุกข์ของนางไปเถอะ เรื่องความรักมันต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองจริง ๆ นะ ใครก็แนะนำไม่ได้
ด้วยนิยายเขียนมานานแล้ว สภาพสังคมและความคิดของคนเปลี่ยนไปมากค่ะ ถ้าหากนิยายเขียนขึ้นในยุคนี้ เรามองว่าดารชาน่าจะเลือกอยู่คนเดียวมากกว่า คบกับวายุมีแต่จะทำให้เหนื่อยใจไปเรื่อย ๆ สุดท้ายแล้วกับคนบางคน เราอาจจะมีไว้เพื่อรักแค่ในใจ เพราะเขาก็ไม่เหมาะที่จะอยู่ในชีวิตเราเหมือนกัน
หนังสือ : ลมพัดผ่านดาว
ผู้แต่ง : ว.วินิจฉัยกุล
สำนักพิมพ์ : เพื่อนดี
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
