ปู่กิม สุขนิยมแห่งโลกยุทธจักรนิยาย...
วันเสาร์ที่ผ่านมา เป็นวันครบรอบการจากไปครบสามปีของท่าน"กิมย้ง" ผู้แต่งเรื่อง มังกรหยก ที่โด่งดังนะครับ
...ขอแสดงความระลึกถึงไว้ ณ. ที่นี้ด้วยครับ...
กิมย้ง หรือ ปู่กิม ที่แฟนนิยายกำลังภายในชาวไทยชอบเรียกกัน น่าจะเป็นนักเขียนนิยายกำลังภายในที่โด่งดังที่สุด มีแฟนๆเยอะที่สุด และงานได้รับความนิยมที่สุดแล้วล่ะครับ
...โดยมีที่พอจะทาบบารมีได้ ก็คงมีเพียงท่าน โกวเล้ง อัจฉริยะปีศาจสุรา มังกรโบราณจากไต้หวัน เท่านั้นล่ะครับ ...
...แต่ถ้าจะว่ากันถึงความโด่งดังของผลงานแล้ว มังกรหยก กินขาดครับ เรื่องที่ดังที่สุดของโกวเล้งอย่าง ฤทธิ์มีดสั้น ก็สู้เรื่องอันดับสามสี่ของท่านกิมย้งไม่ได้หรอก ถ้าเอาความดังนะ
...สำหรับไตรภาคมังกรหยกนี่ เอามาทำซีรี่ย์กี่รอบก็ประสบความสำเร็จ ทำเงินได้หมด เรทติ้งกระฉูด และเป็นนิยายที่ถูกทำเป็นซีรี่ย์บ่อยที่สุด ในบรรดานิยายกำลังภายในทั้งหมด
ทำไมงานของปู่กิม จึงประสบความสำเร็จที่สุด?
อันนี้ถ้าว่ากันตามจริง คือ มันมีความ "สุขนิยม" สูงนั่นแหละครับ
...พูดแบบบ้านๆ คือ ค่อนข้างโลกสวย อ่านง่าย ต่างจากงานของโกวเล้ง ที่จะออกโทนหม่น อ่านแล้วเครียดแทบทุกเรื่อง...
อีกส่วนก็คือ การมีฉากรักที่กระเดียดไปทางตะวันตกมากๆ มีพ่อแง่แม่งอน ในขณะที่นิยายกำลังภายในรุ่นเก่าๆ ก่อนปี พ.ศ. 2500 จะไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย นางเอก เป็นเหมือนพร็อพ เสริมบารมีพระเอกเสียมากกว่า
...เชื่อไหมครับ นิยายกำลังภายในรุ่นเก่าจริงๆ นางเอกนี่แทบไม่มีบทบาทอะไรเลย มาให้เห็นแป๊ปๆ ว่างามปานนางฟ้านางสวรรค์ อาจมีบางนางเก่งในด้านวิทยายุทธ์ แต่ก็มักไม่ได้มีส่วนกับพฤติการณ์ของพระเอกมากนัก มาให้รู้ พระเอกเมียสวยพอ
...ที่สำคัญ นิยายเก่าๆนี่ พระเอกต้องเป็นเทพบุตรครับ โคตรหล่อ แถมต้องเก่งทุกอย่าง มีเมียเป็นขโยง
ซึ่งก็แน่นอนว่าแบบนั้น มันยากที่จะเขียนความรักที่หวานซึ้งลงไปในเรื่องได้
แต่งานปู่กิม ต่างออกไปมาก
งานปู่กิมนั้น พระเอกที่ดังที่สุด อย่างก๊วยเจ๋ง ค่อนข้างเป็นตัวละครที่มีตำหนิ คือ ไม่หล่อ แถมดูบื้อๆอีกต่างหาก
ในงานปู่กิมนั้น พระเอกไร้ตำหนิจริงๆ น่าจะมีแค่ เตียบ่อกี้ จากเรื่อง ดาบมังกรหยก เท่านั้น...
...ลองไล่ดูนะครับ เอาเฉพาะที่ดังๆนะ...
...ก๊วยเจ๋ง ก็อย่างที่บอกครับ รูปร่างหน้าตาธรรมดา แค่ดูดี สัตย์ซื้อ แถมค่อนข้างสมองช้า
...เอี๊ยะก๊วย อาจหล่อได้จากพ่อ แต่เป็นคนเข้าใจยากมากติสท์แตก อารมณ์แปรปรวน เพราะปมตั้งแต่เด็กๆ
...เล่งฮู้ชง จากกระบี่เย้ยยุทธจักร ก็ไม่ถึงกับหล่อเทพบุตร แถมเสเพล ขี้เมาอีกต่างหาก ดูเผินๆเหมือนคนไม่เอาถ่าน
...สามตัวเอก จากแปดเทพอสูรมังกรฟ้าก็เหมือนกัน ไม่ค่อยเพอร์เฟคนัก แม้แต่ต้วนอี้ ที่เป็นเจ้าชาย ก็มีบุคลิกที่ค่อนข้างงมงายในรักจนเกินเหตุอยู่เหมือนกัน หว่านไปทั่วเหมือนกัน
เราจะเห็นว่า ปู่กิมจงใจสร้างตัวละครที่มีตำหนิขึ้นมาอย่างจงใจ
...แม้แต่นางเอกอย่าง เซียวเหล่งนึ่ง ก็ไม่ใชสาวพรหมจรรย์ แต่ในท้ายที่สุดก็ได้อยู่กับพระเอก
ซึ่งนี่จัดว่าเป็นความกล้าหาญอย่างมากในการแต่งนิยายขายคนจีนในสมัยนั้น
เพราะความบริสุทธิ์ของผู้หญิง เป็นเรื่องใหญ่มากในค่านิยม ปกติในงานนิยายกำลังภายในเก่าๆ ถ้าไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ ก็ต้องมีฐานะเป็นอนุภริยาเป็นอย่างมากเท่านั้นล่ะครับ เซียวเหล่งนึ่งนี่คือคนแรกของยุทธจักนิยายเลยที่ไม่เป็นแบบนั้น
แต่ความไม่สมบูรณ์ มีตำหนิเหล่านี้ล่ะครับ นำไปสู่ความสมบูรณ์แบบ...
เพราะคนเรา ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ การเขียนให้ตัวเอกในนิยายไม่สมบูรณ์นั้น มันสร้างมิติเชิงลึกให้กับตัวละครอย่างมาก และทำให้เข้าถึงจิตใจคนอ่านได้มากกว่า
เดิมนั้น นิยายกำลังภายในค่อนข้างจะขาดมิติเหล่านี้ครับ เพราะมันสมบูรณ์แบบเกินไป ดีชั่ว ชัดเจน ดีสุดๆ เลวสุดๆ มันจึงเหมือนตัวละครเหล่านั้นไร้อารมณ์
แต่เมื่อให้ตัวละครมีตำหนิ คิดแบบคนธรรมดาบ้าง มันทำให้คนอ่านคิดตามว่า "ถ้าเป็นเรา จะทำอย่างไร" ได้ดีกว่า
ผู้อ่านจึงมีอารมณ์ร่วมกับนิยาย มากกว่านิยายเก่าๆ หรือแม้แต่ปัจจุบันที่เน้นไปทางนิยายเทพเซียนมาก
...และความพากเพียรของเหล่าผู้มีตำหนิ เพื่อประสบความสำเร็จ และสำเร็จในท้ายที่สุดนี่ล่ะครับ
ทำให้มองได้อย่างชัดเจนว่าปู่กิม มีลักษณะของ "สุขนิยม" อย่างชัดเจนที่สุด
ในส่วนของฉากรักโรแมนติก ก็เป็นอีกส่วนที่ปู่กิมใช้เป็นจุดขายในงาน ซึ่งบอกเลยว่าได้ใจคนอ่านสุภาพสตรีมาก ผมเชื่อว่า ปู่กิมนี่แหละทำให้ผู้หญิงหันมาอ่านนิยายกำลังภายในมากขึ้น
...ความมั่นคงในรักของก๊วยเจ๋ง และเอี๊ยะก๊วย นั้นน่าประทับใจมาก
...นางเอกทั้งอึ้งย้งและเซียวเหล่งนึ่ง ก็เล่นบทแง่งอนได้ อย่างที่ไม่เคยปรากฏในนิยายกำลังภายในมาก่อน
ในส่วนของเอี๊ยก้วยกับเซียวเหล่งนึ่งนั้น หลายคนถึงกับมองว่ามันเป็นนิยายรักโรแมนติก โดยมีกำลังภายในเป็นส่วนประกอบเท่านั้นเลยทีเดียว
...ซึ่งแน่นอนว่า งานโรแมนติกแบบนี้แหละ ที่ผู้หญิงชอบอ่าน และแฟนคลับที่เป็นผู้หญิงที่มากกว่านักเขียนท่านอื่นนี่เอง คือเหตุผล ที่งานของปู่กิม ได้รับความนิยมมากกว่าท่านอื่น ที่หนักไปทางบู๊ล้างผลาญมากกว่า...
( ในงานของโกวเล้ง แม้มีความรักแบบลึกซึ้งเช่นกัน แต่มักไม่สวยงามนัก ค่อนข้างเป็นความสัมพันธ์แบบสลับซับซ้อน และลึกเกินไป ผู้อ่านโกวเล้งส่วนมาก จึงเป็นกลุ่มเฉพาะ)
ถ้าบทประพันธ์ แสดงตัวตนองผู้เขียน ผมว่างานของปู่กิม ก็สะท้อนที่มาของท่านได้อย่างดี
การผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากในการเปลี่ยนผ่านแผ่นดินจีน โดยที่ท่านมาจากตระกูลขุนนาง ยังมีฐานะร่ำรวย มันทำให้ไม่ส่งผลกับมุมมองต่อเรื่องต่างๆของท่านให้เป็นแง่ร้ายมากนัก
นี่คือที่มาของความโลกสวยของท่าน
และถ้าเราดูดีๆ ปู่กิม เป็นคนชาตินิยมมาก มีแนวคิดเชิดชูชาวฮั่น มีความหลงไหลระบอบขุนนาง เชื่อในขุนนางตงฉิน โดยแสดงสิ่งเหล่านี้ออกมาในงานเขียนเสมอๆ
...เอาง่ายๆ ตัวโกงปู่แก ไม่ค่อยมีชาวฮั่นด้วยกันหรอกครับ ไปดูเถอะ ต่างเผ่าล้วนๆ ง่ายๆก็อ้าวเอี้ยนฮง ซึ่งมาจากทางไซฮก ติดอินเดียนั่นแหละ โกงสุดๆไปเลย ...
...และความชาตินิยมเหล่านี้แหละ ที่ทำให้ปู่กิมได้รับการเชิดชูจากท่าน เจียงเจ๋อหมิง อดีตประธานาธิบดีของจีนอย่างสูงสุด แบบที่ไม่เคยมีนักเขียนคนใดเคยได้รับมาก่อน...
...แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้มาจากพื้นฐานของตัวท่านเอง ที่มาจากตระกูลขุนนาง ร่ำรวย ต่างจากคนธรรมดาค่อนข้างมากนั่นแหละ...
( อันนี้ยืนยันได้ด้วยคำตาม ในเรื่องกระบี่ใจพิสุทธิ์ของท่านเองที่กล่าวไว้ถึงปู่ของท่านว่าเป็นขุนนาง ในบ้านจึงมีข้าเก่าเต่าเลี้ยง)
...แต่เชื่อหรือไม่ ฉากรักโรแมนติกนั้นกลับตรงข้าม...
ปู่กิม เป็นแฟนพันธุ์แท้ของ วิลเลียม เชคสเปียร์ ครับ
ดังนั้น ไอ้ค่านิยมรักเดียวใจเดียว เทิดทูนความรัก มันจึงผิดจากนิยามของนักเขียนจีนท่านอื่น ในยุคเดียวกันมาก
...ลองนึกถึงเจ้าหญิงมองโกลนะครับ ว่าจะรักกับชาวฮั่นผู้ต่อต้านได้อย่างไร ....
...เตี๋ยเมี่ยง กับ เตียบ่อกี้ ก็คือ โรมิโอกับจูเลียต เวอร์ชั่นจีนนั่นแหละครับ ต่างกันที่ปู่กิมไม่ทำร้ายจิตใจแฟนๆแบบที่เชคสเปียร์ทำในตอนจบ เท่านั้นเอง
...และผลก็ไม่ต่างกันในโลกตะวันตก และตะวันออก เพราะใครๆก็ต้องการฉากที่แสดงรักแท้แบบนี้ทั้งนั้น ความนิยมของมังกรหยกมันก็เพราะแบบนี้นั่นแหละ...
( ถ้าว่าตามจริง งานปู่กิมได้รับอิทธิพลจากวรรณกรรมตะวันตกเยอะมากนะครับ อย่าง กระบี่ใจพิสุทธิ์ นี่คือ Monteclisto ชัดๆเลย หรือ ตัวละครอย่างเฒ่าทารก จิวแป๊ะทง ก็ไม่ต่างกับ Don Quixote เลย ไว้โอกาสหน้าจะมาเทียบให้อ่านครับ)
งานปู่กิม อาจไม่ได้ลึกลับซับซ้อน ต้องตีความหลายตลบ เล่นกับความรู้สึกคน เหมือนงานของท่าน โกวเล้ง
ไม่ได้บู๊ล้างผลาญอย่างเมามัน เหมือนงานของท่าน อ้อเล้งเช็ง
...และแม้จะเขียนถึงตัวละครหญิงสู้เพื่อนซี้ของท่าน อย่างท่าน เนี่ยอูเซ็ง ไม่ได้ ....
...แต่ทั้งหมดก็รวมเป็นงานที่ธรรมดาสามัญที่ประสบความสำเร็จ และตราตรึงใจคนอ่านมาจนทุกวันนี้...
...ถ้าความเป็นอมตะของผลงานประพันธ์ คือ จุดสูงสุดของนักเขียน...
...ปู่กิม ก็อยู่ที่จุดสูงสุดของนักเขียนนานแล้ว ...
...ใช้ความสามัญ สู่จุดสูงสุด...
...สูงสุดของกระบวนท่า คือไร้กระบวนท่า...
...อย่างที่ท่านเขียนไว้ ในกระบี่เย้ยยุทธจักรนั่นเอง...
...ขอแสดงความระลึกถึง และคารวะตลอดกาล....
ปล. ปกตินายเมาเป็นแฟนนิยายท่านโกวเล้ง แต่ก็อ่านนิยายกำลังภายในแทบทุกเรื่องที่หาอ่านได้ ตลกไหม หน้าอย่างแขก แต่ชอบอ่านนิยายจีน 555
ไม่ชอบรัฐบาลจีนปัจจุบัน แต่ไม่มีปัญหากับคนจีนนะครับ 😁😁😁
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
