31 ต.ค. 2021 เวลา 11:10 • ไลฟ์สไตล์
ทำไมตอนไม่อยากคิดแต่ยิ่งกลับคิดถึง?
หลายคนอาจจะเจอกับปัญหานี้อยู่บ่อยๆ
เวลาที่เราไม่อยากจะนึกถึงอะไรซักอย่าง แต่พอยิ่งห้ามตัวเองเท่าไหร่เราก็ยิ่งนึกถึงมากขึ้นเท่านั้น
ยิ่งบางเรื่องที่เป็นทุกข์ พอเลิกนึกถึงไม่ได้ก็ยิ่งทำให้ทุกข์หนักขึ้นไปอีก
ทำไมเราถึงควบคุมความคิดของเราไม่ได้เลยนะ
หนังสือหลายเล่มที่อธิบายถึงการทำงานของสมองและความคิด ไม่ว่าจะเป็น แนวคิดเรื่องกฎแห่งแรงดึงดูด ทฤษฎีการทำนายผลด้วยตนเอง หรือกฎแห่งการชี้นำ
สะท้อนให้เราเห็นตรงกันอย่างหนึ่งว่า สมองของคนเรา ไม่สามารถคิดอย่าง นิเสธ/ปฏิเสธ ได้
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อถูกสั่งให้ห้ามคิดถึงช้าง
สมองจะรับรู้ถึงคำว่าช้างขึ้นมาก่อนในหัว ก่อนคำว่า “ไม่”
1
ทำให้ภาพของช้างปรากฎขึ้นก่อน แทนจะที่จะไม่คิดถึงช้าง
กลายเป็นว่าเราคิดถึงช้างไปเรียบร้อยแล้ว
ดังนั้นถ้าเราพยายามไม่คิดถึง โดยบอกตัวเองว่าจะไม่คิดถึงเรื่องนี้
สุดท้ายภาพที่ปรากฏขึ้นในสมองก็เป็นเรื่องนี้อยู่ดี เพราะกระบวนการของสมองที่คิดแบบนิเสธหรือปฏิเสธไม่ได้
หรืออาจจะกล่าวอีกอย่างหนึ่งว่าสมองเราปฏิเสธไม่เป็น
ดังนั้นเมื่อเราต้องการที่จะไม่คิดถึงเรื่องใด เราจึงไม่ควรบอกตัวเองด้วยประโยคที่ขึ้นต้นว่า “ไม่”
ตัวอย่างเช่น ฉันต้องไม่ขี้เกียจ ฉันต้องไม่ตื่นสาย ฉันต้องไม่ดื่มเหล้า ฉันต้องไม่ขี้หงุดหงิด
ให้เปลี่ยนเป็นประโยคตรงข้ามที่ปราศจากคำว่า “ไม่”
เช่น ฉันเป็นคนขยัน ฉันเป็นคนตื่นเช้า ฉันเป็นคนรักสุขภาพ ฉันเป็นคนอารมณ์ดี
ยิ่งเราบอกตัวเองด้วยประโยคแบบนี้บ่อยๆก็จะยิ่งเป็นตัวชี้นำพฤติกรรมและความคิดของเราให้เป็นไปในทิศทางนั้น
หรือถ้าเป็นเรื่องบางเรื่องที่คิดวกวนอยู่ในหัว แล้วพยายามที่จะไม่คิดถึง ก็พยายามเลี่ยงสิ่งกระตุ้นให้คิด เช่น ถ้าอยากเลิกคิดถึงแฟนเก่า อย่างแรกก็ให้เอาของที่กระตุ้นทำให้คิดถึงไปไว้ให้ไกล เลี่ยงฟังเพลงที่ชวนให้คิดถึง ฯลฯ
และพยายามหาอย่างอื่นทำให้สมองหมกมุ่นแทนการคิดถึง
1
เช่น อ่านหนังสือ ดูซีรี่ย์ ออกกำลังกาย ออกไปพบปะเพื่อนฝูง หรือทำกิจกรรมใหม่ที่อยากทำแต่ไม่เคยทำมาก่อน
และถ้าเผลอคิดถึงแฟนเก่าก็อย่าโทษตัวเอง
ให้รู้ว่ากำลังคิดถึงอยู่และให้หาอย่างอื่นทำเพื่อดึงความคิดออกจากที่เป็นอยู่โดยเร็ว
เพราะทางออกที่ดีที่สุดเมื่อเราพยายามจะไม่ให้คิดถึงช้าง คือ “การนึกภาพอื่นให้ชัดที่สุด”
1
ยิ่งเรานึกภาพอื่นได้ชัดเจนมากเท่าไหร่เรายิ่งจะไม่คิดถึงช้างมากขึ้นเท่านั้น
เพราะสมองมนุษย์ไม่ได้ออกแบบมาให้ทำงานหลายอย่างพร้อมกัน มันทำได้ทีละอย่างแค่สลับไปสลับมาเท่านั้น
ถ้าเราทำให้มันหมกมุ่นอยู่กับเรื่องหนึ่งมากๆ สมองจะละความสนใจจากสิ่งอื่นในทันที
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเราถูกบอกว่าไม่เห็นนึกถึงช้าง
ให้เรานึกถึงปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่มีครีบสวยงาม แหวกว่ายในอ่างน้ำใสราวกระจก
หางของปลายาวสลวยสะบัดไปมาคล้ายธงที่ปลิวยามต้องลม
แถมยังมีสีสันหลากหลาย พอโดนแสงอาทิตย์สาดส่องก็เปล่งประกายสะท้อนแสงดั่งสีรุ้ง
และดวงตาของมันกลมโต ดำขลับ และแวววาวราวไข่มุก
จะเห็นได้ว่าตอนที่เรานึกถึงภาพปลาอยู่ตัวนี้ เรา “ไม่ได้คิดถึงช้าง”
เทคนิคนี้ไม่ได้ใช้แค่เรื่องช้างเท่านั้น เรื่องอื่นก็เช่นกัน
และแน่นอนว่าวิธีการนี้เป็นเพียงการเลี่ยงไม่ให้คิดถึงซึ่งอาจให้ผลแค่ระยะสั้น แต่ก็ยังมีวิธีอื่นเช่นการปรับวิธีคิดให้กับเรื่องที่เผชิญอยู่ หรือแก้ไขปมในจิตใจ ซึ่งจะเป็นทางออกที่ดีกว่าในระยะยาว
ไว้มีโอกาสจะมาอธิบายให้ฟังนะครับ
โฆษณา