ในศาสนาพุทธเรามีประโยคนึง บอกสอนว่า
“ถ้าเราเห็นโทษ ในความเป็นโทษจริงๆ ก็จะละทิ้งสิ่งนั้นได้เอง” เช่น เห็นโทษของ ขยะ’ เราก็จะทิ้งมันไป แต่ถ้ามีคนเห็นว่าเป็นประโยชน์เขาก็จะไปเก็บขยะนั้นมา, ศาสนาพุทธยังสอนเหตุของความและบอกถึงธรรมชาติที่มีจริงๆ ว่า การจำได้ หมายรู้ทั้งในอดีต และอยาคต นี้เรียกว่า “สัญญาขันธ์” (เป็นขันธ์ 1 ในขันธ์ทั้ง 5) ซึ่ง คน สัตว์ แลละเทพเทวดา ก็มีเจ้าสัญญาขันธ์กันทุกๆ คน ทุกๆ ตัว สัตว์จึงจำเจ้าของได้ คนเราจึงมีความทรงจำ…นี้เป็นเรื่องปกติ,
…อีกวิธีนึง คือ ใช้หลักการ “ละนันทิ” (นันทิ คือ ความเพลิน) การที่เรานึก คิด และปรุงแต่งจินตาการต่างๆ ไป ในช่วงเวลาที่มีอาการคือ เกาะกับอารมนั้นไปเรื่อยๆ นี่ละครับ พระพุทธเจ้าเรียกว่า “นันทิ” (ความเพลิน) เพราะมีอารมย์คิดไปเรื่อยๆ เกาะความคิดไปเรื่อยๆ เลย มีการปรุ่งแต่งทางอารมย์ต่างๆ ทั้งปรุงในอดีต ปรุงแต่งไปในอนาคต (เออ! นี่ละความจริง)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
