2 พ.ย. 2021 เวลา 01:36 • นิยาย เรื่องสั้น
การกลับมา
หลังจากที่รัฐประกาศเปิดประเทศ บริษัทของฉันก็มีการผ่อนปรนมาตรการโควิด ทำให้พนักงานที่เคยย้ายไปห้องทำงานใหม่ กลับมารวมตัวกันทำงานที่เดิม
ฉันถอนหายใจสั้นๆ แล้วคิดในใจว่า การผ่อนปรนนี้ มันดีหรือแย่กันแน่
ห้องน้ำที่กลับมาไม่พอใช้ในตอนเช้า เพราะ ประชากรคนที่มากเกิน มุมพักผ่อนช่วงเบรค ที่ถูกยึดจากเจ้าประจำคนก่อน ช่องทางเดิน ที่เต็มไปด้วยกลุ่มคนยืดสนทนากันอยู่เต็มพื้นที่ ทำให้จะเดินไปไหนมาไหนทีก็ต้องหลบเลี่ยงไปมา เสียงอื้ออึงตลอดเวลา ไม่มีท่าทีว่าจะสงบลง
แต่การกลับมาของผู้คนที่เคยจากไปเหล่านี้ ทำให้ฉันรู้สึกถูกจับตามองน้อยลงและเป็นตัวเองมากขึ้น เพราะ เหมือนพวกเขากำลังก่อการจลาจลเล็กๆอยู่ ทำให้ห้องนี้ดูวุ่นวายดี และดึงความสนใจไปได้ เพราะบางครั้งการสงบเกินไปก็ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด และ กดดัน ที่ต้องพยายามทำตัวให้สงบเรียบร้อยตามบรรยากาศไปด้วย ที่สำคัญ คือ ฉันไม่ต้องฟัง ผอ. พูดคนเดียวทั้งวันแล้ว
แล้วที่ฉันถอนหายใจของไปตอนนั้น มันเป็นเพราะ เอือมระอา หรือ โล่งใจ กันแน่?
โฆษณา