จริงๆแล้ว แก่นแท้ที่พระพุทธเจ้าสอนคือยึดหลักธรรมคำสอน ไม่ยึดติดกับรูป รส สัมผัส
...ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์
สมัยพระพุทธเจ้าบรรลุธรรม ได้เดินทางตามหาปัญจวัคคีทั้ง 5 เพื่อแสดงธรรมในสิ่งที่พระองค์บรรลุมา
(ซึ่งก่อนหน้านั้นปัญจวัคคีทั้ง 5 ก็เคยเลื่อมใสศรัทธาพระองค์ในตอนที่บำเพ็ญทุกกิริยา ต่อมาเมื่อยังไม่บรรลุธรรมเป็นองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์จึงบำเพ็ญเพียรสายกลาง ฉันท์อาหารบ้างสลับกับนั่งวิปัสนา เมื่อพระองค์เลิกบำเพ็ญทุกกิริยา เหล่าปัญจวัคคีทั้ง 5 ซึ่งประกอบไปด้วย อัญญาโกณทัญญะ วับปะ ภัททิยะ มหานามะและอัสสชิ ก็เลิกเลื่อมใสและหนีไป)
ครั้นเมื่อปัญจวัคคีทั้ง 5 เจอพระพุทธองค์ก็หาได้เลื่อมใสศรัทธาไม่ จนพระพุทธองค์ได้แสดงธรรม
ปัญจวัคคีทั้ง 5 จึงได้บรรลุโสดาบัน
...เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้าให้เชื่อในพระธรรม คำสอน ซึ่งเป็นหลักเหตุและผล ไม่ใช่รูป รส สัมผัสภายนอก ซึ่งไม่ควรหลงยึดติด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
