ส่วนมนุษย์ทั้งหลายก็แค่สัตตานังผู้ยึดติดในรูปร่าง สุข ทุกข์ เฉยๆ จำอดีต จำอนาคต ยึดจิต ว่าเป็นของเรา สัตตานังเหล่านั้นจึงจมอยู่ติดอยู่ข้องอยู่ในความทุกข์ในโลก เลิกยึดรูปร่าง สุข ทุกข์ เฉยๆ จำอดีต จำอนาคต ยึดจิต ได้เมื่อไหร่ก็เป็นผู้ประเสริฐ เมื่อนั้นแหล่ะ