เรื่องสั้น : Yaoi'Girls Remix! รักวุ่นวายของยัยวาย
ในโรงเรียนชายล้วน
แนวเรื่อง : รักตลก,คอเมดี้,วาย
การเล่าเรื่อง : ผ่านตัวละครหลัก
บทนำ : สาววายมาแล้ว
โรงเรียนชายล้วนนั้นเป็นสถานที่ในฝันของเหล่าสาววาย ผู้หญิงที่ชื่นชอบการจับคู่ชายรักชาย และเสพติดสื่อสายยาโอย การได้เล่นเกมส์จีบหนุ่มและเป็นผู้หญิงในกลุ่มชาย นั้นมีเป้าหมายสูงสุดแค่ได้เป็นแม่สื่อจับคู่หนุ่มๆ ในจินตนาการ...
ทำใมถึงได้พูดถึงโรงเรียนชายล้วนงั้นเหรอ เพราะเบื้องหน้าฉันในตอนนี้น่ะ ก็คือที่นี่ไงล่ะ สวรรค์บนดิน รร.ม.ปลายชายล้วน! ที่เต็มไปด้วยมิตรภาพและตวามรักอันงดงามของเหล่าชาย...
พอนึกถึงความลักกี้ที่ได้มาอยู่ที่นี่ ฉันนี่มันโชคดีจริงๆที่เกิดเป็นสาววาย
เรื่องเริ่มต้นเมื่อสองเดือนก่อน รร.ชายล้วนและหญิงล้วน ที่อยู่คนละฝั่งมีแผนจะทำการเปิดเป็นแบบรับทั้งชายและหญิงใน ภาคเรียนหน้า ฉันไม่รู้ว่าใครคิดเรื่องส่งตัวแทนนักเรียนฝั่งชายและหญิง มาสลับกัน เป็นนักเรียนพิเศษแลกเปลี่ยน 1 เทอม โดยเลือกจาก นักเรียนดีเด่น 1 คน คงเพื่อทดลองดูว่าจะดีมั้ย พอเทอมถัดไปก็จะเพิ่มตัวแทนขึ้น จนเปิดรับได้ปกติ
ด้วยเหตุข้างต้น ฉันถึงได้มาเรียนที่นี่ โรงเรียนชายล้วนชื่อดังระดับเขต นักเรียนชายเก่งมีฐานะ และหน้าตาดี ซึ่งที่นี่ใกล้กับรร.หญิงล้วนที่ฉันเรียน จึงไม่กังวลมากนัก ถึงแม้จะเป็นนักเรียนหญิงคนเดียวใน รร.ชาย จะทำให้หวิวบ้างก็ตาม แต่เลเวลความวายของฉัน มันเหนือกว่า..
ช่วงที่ 1 : ความรักเท่ากับความหึงหวง
ช่วงเช้าในวันที่อากาศสดใส ฉันที่สดใสยิ่งกว่า ได้เดินผ่านรั้วเหล็กที่เปิดรับ เข้ามาในโรงเรียนชายล้วนเขตเหนือ ส่งสายตามองไปรอบๆ อย่างตื่นเต้น ระหว่างทาง ที่เต็มไปด้วยหนุ่มๆ เดินคู่กันบ้าง เดินเป็นกลุ่มบ้าง พ่วงด้วยอาจารย์หนุ่มที่กำลังตรวจเครื่องแต่งกายนักเรียนชาย
ไม่นะ คงจะได้ใจมากไป ทำให้ฉันกำลังจะวูบ กำลังเซล้มเพราะฟิลเตอร์สาววาย แต่ก็ถูกใครบางคนจับแขนจากด้านข้างไว้ก่อน..
"คือ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ.."
ฉันหันไปมองเป็นนักเรียนม.ปลายชาย ผมแดงยาว รูปร่างผอมสูงโปร่ง ผิวขาวและหน้าตาดี อย่างกับตัวเอกในนิยายวายที่เคยอ่าน
"ขะ ขอบคุณค่ะ ฮ่าๆ ฉันไม่เป็นไร"
ฉันตอบแบบแก้เขิน ขณะกำลังตั้งสติยืน ก็รู้สึกถึงแรงกดดันอันทิ่มแทงจากด้านหลังนักเรียนชายผมแดง จึงมองไปทางนั้น สถานการณ์นี่มัน หรือว่าจะเป็น..
ยังไม่ทันคิดจบ เจ้าของแรงกดดันก็พุ่งออกมาจับมือของนักเรียนชายผมแดงแยกกับมือฉันทันที
"ออกห่างจากพี่ของชั้น เดี๋ยวนี้ ยัยบ้า"
เจ้าของแรงกดดันที่เข้ามาขวางข้างหน้า ผลักฉันออกจากนักเรียนชายผมแดงยาว จนฉันเกือบล้มอีกครั้ง แล้วกอดแขนอีกคนแน่น พอฉันมองดีๆแล้วเป็นนักเรียนชายผมสั้นสีน้ำเงินตัวเล็กผอมหน้าตาน่ารักที่แววตาดุดัน น่ารัก นี่มันใช่ อย่างที่ฉันคิดมั้ยนะ
"ใจเย็นๆสิ เรย์ เธอคนนี้ดูไม่สบายนะ"
นักเรียนชายผมแดงพูดดุด้วยเสียงที่หนักแต่ยังอ่อนโยน เด็กนักเรียนตัวเล็กผมน้ำเงินชื่อเรย์สินะ พอเรย์ได้ยินก็แววตาอ่อนลงและหลบไปทันที
"ผมชื่อ อายาโตะ ส่วนเจ้าตัวเล็กนี่น้องชายผม เขาชื่อ เรย์ ครับ"
นักเรียนชายตัวสูงผมแดง ตัดบทด้วยการยิ้มแนะนำตัวเอง กับอีกคนที่ยืนกอดแขน ฟิลเตอร์สาววายของฉันบอกว่า สองคนนี้ต้องเป็นคู่พี่น้องที่มีความสัมพันธ์แบบนั้นแน่ๆ อาจเพราะฉันทำหน้ายิ้มหื่น ทั้งคู่จึงมองฉันอย่างสงสัย
"ว่าแต่ เธอคือ นักเรียนหญิงที่เขาลือกันสินะ"
อยู่ๆเรย์ก็พูดถามขึ้น เขาส่งสายตาที่ไม่สบอารมณ์ มาที่ฉันประมาณว่า กำลังมองสาววายโรคจิตที่ชอบด้อมๆมองแถวโรงเรียนชายล้วนเป็นประจำ..
ฉันสัมผัสได้ถึงความเกินพี่น้องของ อายาโตะ กับ เรย์ ที่ดูเหมือน เรย์ จะหวง อายาโตะเกินเหตุ ฟิลเตอร์สาววายของฉันบอกว่าต้องมีอะไรแน่ๆ ถึงพระเจ้าจะไม่ปลื้มฉันก็ยอมบาปจับจิ้นคู่ต้องห้ามนี้...
ช่วงที่ 2 : แว่นตาไม่ได้ปิดบังความคิดของคน คนสายตาปกติถึงไม่ใส่แว่น
"เธอคือนักเรียนพิเศษแลกเปลี่ยนจากโรงเรียนหญิงล้วนเขตเหนือสินะครับ"
อายาโตะพูดถามฉัน เรย์นั้นกอดแขนพี่ชายไว้พร้อมส่งสายตาไม่เป็นมิตรสักนิด มองมาทางฉัน แบบนี้นี่เองอายาโตะเป็นผู้ชายที่ไม่หยุดยิ้มหวานจริงๆ ผู้หญิงธรรมดาคงจะหลงรักเอาง่ายๆ เรย์ถึงได้หวงสินะ ฉันเผลอยิ้มแบบหื่นกระหายมองทั้งคู่ที่เหมาะสมกันเป็นอย่างดี..
"ชะ ใช่ค่ะ..คือฉัน"
ฉันพูดแบบติดขัด หลบตามองพื้น เพราะสายตาที่มอง ทั้งสองคนตรงหน้าไม่เป็นพี่น้องกันอีกต่อไป..
ใช่แล้ว ฉันคือนักเรียนแลกเปลี่ยนจาก รร.หญิง ล้วน ถึงเป็นสาววายแต่ก็ไม่ได้โรคจิตแต่อย่างใด
"ยังไงก็ช่าง ถ้าคิดจะมาทำใกล้พี่ชายชั้นละก็!" เรย์พูดขึ้นตัดบท ดูเหมือนเด็กคนนี้จะไม่ชอบฉันเอามากๆ ยิ่งกระตุ้นต่อมวายในตัวฉันให้เบ่งบานสุดๆ
"ขอโทษแทนเรย์ด้วยนะครับ คุณ.."
อายาโตะ ยิ้ม พูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนยื่นมือมาอีกครั้งพร้อมกับถามชื่อฉัน
ฉันไม่ได้จับเพราะสายคู่นั้นทำให้เสียวมือเกินจะยื่นออกมาได้ แต่สารยาโอยในตัวฉันยิ่งหลั่งใหลออกมาจนฝืนยิ้มไม่อยู่ จึงฝืนพยายามพูดแนะนำตัวไปตามปกติ ก่อนที่จะขอตัวแยกออกมาให้ไว ก่อนจะหลุดและเพื่อเข้าไปในรร.ก่อนที่จะเข้าเรียนสาย พลางคิดในใจแบบตัวร้ายที่มองพระเอกนางเอกเดินกอดแขนกัน..
'หึๆ ได้เห็นอะไรดีๆแล้วสิ'
ระหว่างเรียนเช้าจนถึงพักเที่ยง นักเรียนชายในห้องก็ตื่นเต้นพอสมควร กับการที่มีนักเรียนหญิงมานั่งเรียนในห้อง
นักเรียนส่วนมากจึงมอง และเข้ามาชวนคุยถามฉันบ่อยๆ รวมถึงอายาโตะที่บังเอิญอยู่ห้องเดียวกันก็พยายามจะตามติดฉันแต่เรย์ก็มาดึงออกไปอย่างง่ายดายเหมือนคอยตามดูพี่ชายตลอด
ทำให้ฉันคิด หรืออายาโตะกันแน่ที่ติดน้อง แต่นี่มันต้องเป็นรักต้องห้ามแน่ๆ
ช่วงพักเที่ยง ฉันที่เปิดฟิลเตอร์สาววายเต็มร้อยกำลังมีความสุขกับการเดินมองนักเรียนชายทำกิจกรรมคลุกคลีกัน ตามจุดต่างๆ อย่างเดินควงแขน กอดคอ เล่นกีฬา เดินคุยกัน กะหนุงหนิงกัน ระหว่างเดินไปตามห้องต่างๆ
สายตาก็ไปหยุดที่ห้องชมรมนึง ป้ายหน้าห้องเขียนว่า 'ชมรมวิจัยความรัก' สินะ ฉันที่สนใจนิดๆ จึงจับลูกบิด กำลังเปิดประตูเข้าไปก็มีมือนึงพุ่งมาจับลูกบิดตัดหน้าไว้ก่อน ก่อนที่อีกฝ่ายจะถามขึ้น
"เธอคือ?"
นักเรียนชาย ม.ปลาย ผมดำยาวปิดหน้าใส่แว่นตากลม ยืนดูเก้ๆกัง แต่ดูดีๆเป็นผู้ชายที่หน้าสวยกว่าฉันอีก มองมาที่หน้าฉันด้วยสายตาเฉยชา เจ้าของห้องหรือเปล่านะ เขาดูจะหวงห้องงั้นเหรอ
"เธอเหมาะกับแว่นตามากกว่า"
จู่ๆหนุ่มหน้าสวยก็พูดเสียงเรียบๆ ยิ้มเล็กๆมุมปาก พร้อมถอดแว่นตา ถือวิสาสะเอาแว่นมาใส่ให้ ที่หน้าฉันเฉย หรือจะรู้ว่าฉันเองใส่คอนแทคอยู่ แต่ดูเป็นคนที่คาดเดาความคิดได้ยาก
ฉันได้แต่ยืนนิ่ง ในสถานการณ์แบบนี้ เดี๋ยวต้องมีใครสักคน..
"โอ๊ะ อะไรกันๆ ยูโตะจิน สาวน่ารัก คนนั้นใครกัน หรือแอบนอกใจท่านประธาน"
ฉันหันไปมอง นักเรียนชาย ม.ปลาย ที่ดูอายุมากกว่าที่พูดแทรกขึ้น เขาเดินมาใกล้ฉัน เขาไว้ผมยาวแสกกลางสีทองดูเหมือนจะย้อมผมนะ หน้าหล่อหุ่นดี ดูมีกล้าม ถึงจะแต่งตัวแบบลวกๆ ติดกระดุมไม่ครบและปล่อยชายเสื้อ แต่ดูท่าทางไม่เหมือนนักเลง ว่าแต่คำพูดวายๆ นั่นมันน่าสนใจดึงดูดฟิลเตอร์สาววายฉันยิ่งนัก ที่แท้นายแว่น หวงห้องของนายท่านนี่เอง..
"โอ้ ชุดเครื่องแบบนั้นเธอคงเป็น.."
ยังไม่ทันที่นายผมทองที่ ชายตามองเข็มกลัดสัญลักษณ์ห้องบนหน้าอกฉันจะพูดจบ นายหน้าสวยคนที่ถูกเรียกว่ายูโตะจิน ก็ล้มเลิกความคิดที่จะเข้าห้อง แล้วเดินไปอีกทาง ปล่อยให้ฉันอยู่กับนายผมทอง กับแว่นตาบนหน้า ฉันจึงเรียกเจ้าของแว่นเพื่อคืนแว่นตา แต่เขาก็เดินไปไม่สนใจ
"ยูโตะจินก็แบบนี้แหละนะ ต้องคอยดูแลตลอดเลย"
นายผมทองพูดหันมาคุยกับฉันที่ยืนงง นี่มันสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นของเพื่อนชาย เหมือนนายผมทองจะนึกอะไรได้ เขาจับขาแว่นตาสองข้างของยูโตะจินบนหน้าฉันแล้วถอดมันออก ใส่บนหน้าตัวเอง ขยับให้เกิดประกายแสง วาบ เข้าตาฉันจนต้องหลับตา ว่าแต่นั่นมันแว่นสายตาหรือเปล่านะ..
"ยูโตะจิน รอชั้นด้วย เหวออ!โทษนะ มัวมาก ยูโตะจิน นี่นายเช็ดแว่นบ้างมั้ยเนี่ย!?"
นายผมทองตะโกนแล้ววิ่งตามนายยูโตะจินไป เดินชนนักเรียนคนอื่น กะแล้ว ทำท่าจะล้มเพราะมองไม่เห็นทางสินะ ถึงจะดูบ้าๆ แต่ว่าความรู้สึกสนิทกันเกินเพื่อนนี่มัน ทำให้ฉันเผลอปล่อยฟิลเตอร์สาววาย ถึงฉากคืนแว่นตาสุดโรแมนติกของทั้งสองคน..
ตื่นก่อนสิตัวฉัน ฉันที่ยืนนิ่งหน้าประตูห้องชมรมพักนึง เอามือตบหน้าตัวเองเบาๆ แล้วจึงเริ่มจับลูกบิดประตูอีกครั้ง บิดมันสุดแรง เตรียมก้าวเข้าไป หวังว่าคราวนี้จะเข้าได้สักทีนะ แต่ว่า..
"...มันล้อคอยู่นี่..."
ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเย็นชา เกิดจากการที่ฉันทำสีหน้าไม่ถูก....
'นี่เป็นวิธีแกล้งกันแบบใหม่สินะ'
ช่วงที่ 3 : คนที่รู้ใจคนมักจะเป็นประธานชมรม
ฉันที่ยืนนิ่งอยู่สามนาทีในสภาพจับลูกบิดประตูดู จึงต้องปล่อยมือ ล้มเลิกความคิดจะเข้าห้อง 'ชมรมวิจัยความรัก' และกำลังจะหันกลับก้าวเดินไปใช้เวลาที่เหลือ เดินชมสวรรค์แห่งนี้ต่อ ก็ชนเข้ากับหน้าอกของนักเรียนชายคนนึงเข้า..
"ขะ.."
"เราไม่เป็นไร ว่าแต่สาวน้อย สนใจชมรมเราเหรอ?"
เขาพูดขึ้นทันทuที่ฉันชน น้ำเสียงเชิญชวนดึงดูดใจ ฉันเงยหน้าขึ้นมอง เป็นนักเรียนชาย ม.ปลาย ตัวสูงมาก ผมสีเงินเป็นประกาย ดูเป็นผู้ใหญ่ รุ่นพี่มาดผู้นำ ที่ส่งออร่าความเป็นหัวหน้าออกมา อยู่ตรงหน้าฉัน.
ฉันสัมผัสได้ว่าถ้าฟังเขาพูดนานๆ จะต้องถูกชักจูงแน่ หรือนี่อาจจะเป็นท่านประธานคนที่ได้ยินมาจากปากนายหัวทอง ฉันมองสายตาของเขา
เห็นแล้ว! ฟิลเตอร์สาววายบอกว่า ชายคนนี้คือคนถูกห้อมไปด้วยเหล่าชาย เจ้าของรังรักแห่งนี้ ดูเหมือนเขาจะเห็นฉันส่งสายตาเคลิบเคลิ้มจิ้นภาพฮาเร็มวายนั้น เขายิ้มทำท่าเข้าใจบางอย่าง ยังไม่ได้พูด ก็เหมือนฉันถูกอ่านความคิด
"งั้นเหรอ สาวน้อยมากับเราหน่อยสิ?"
เขาส่งสายตาที่ผู้หญิงจะหลงใหลแน่นอน เดี๋ยวนะสาวน้อย เหรอ แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบ เขาก็จับมือฉัน ทำให้ฉันตกใจนิดหน่อย
"ดะ เดี๋ยวสินาย!?"
"มาสิ เราจะอธิบายให้ฟังระหว่างทาง"
ถึงฉันจะพูดห้ามเขาก็จับมือฉันเดินต่อ คำพูดที่เหมือนจะสั่งสาวๆ กับสายตาอ่อนโยนที่มองมาที่ฉันนั้น แม้แต่สาววายอันดับต้นๆ แห่งโรงเรียนหญิงล้วน ก็ยังหวั่นไหว ปฏิเสธไม่ลงจริงๆ แต่ฉันยังไม่ได้เข้าชมรมนะ
"ต้องรีบหน่อยนะ เราจะพาไปดูงานของชมรม สาวน้อย"
เขาปล่อยมือ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ถึงฉันจะรู้สึกหยุยๆ หูคำว่า สาวน้อย แถมยังไม่ได้คิดจะเข้าชมรม งานของชมรมเหรอ ฉันรู้สึกดึงดูดว่าต้องตามเขาไป
ระหว่างทาง เขาก็แนะนำตัวว่า เขาอยู่ม.ปลายปี 3 และเป็นประธานชมรม "วิจัยความรัก" เขาเล่าสั้นๆว่า สร้างชมรมนี้เพื่อทำให้ความรักระหว่าง ชาย×ชาย ได้สมหวัง...
ถ้าให้เดาคุณประธานคงมีอดีตบางอย่าง ทำให้เกิดชมรมขึ้นมา แค่คิดออร่าสาววายก็เปล่งประกาย ถึงอดีตที่น่าจะเป็น
ฉันที่ได้ยินดีใจแทบเต้น นึกถึงความคิดในตอนที่ยังอยู่หน้า รร.ชายล้วน
'ความฝันของสาววาย ที่จะได้เป็นแม่สื่อให้แก่หนุ่มๆ และได้เฝ้าดูพวกเขาได้รู้ใจ สมหวัง เคียงคู่กัน ก็จะได้เป็นจริงแล้ว'
"ไว้เราจะเล่าให้ฟังหลังจาก เธอเข้าชมรมเรานะ สาวน้อย"
เขาพูดขึ้นยิ้มอย่างทะเล้นคนๆนี้ คงไม่ได้อ่านใจฉันจริงๆ ใช่มั้ย ถึงจะยิ้มเชิญชวนที่ดูไม่มีพิษภัย เป็นคนที่น่ากลัว แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นคนไม่ดีเลยนะ ฉันถึงได้ตามง่ายๆสินะ
"ไม่ต้องกังวล สาวน้อย เราก็เหมือนกับเธอ"
จู่ๆเขาก็พูดขึ้น เป็นคำพูดที่ดูมีความลึกกว่าที่คิดนะ แต่ยังไม่ทันที่จะคิดออกฉันกับคุณประธานก็เดินมาถึงที่หมาย
ที่ๆ คุณประธานพามา คือสวนของโรงเรียน พุ่มไม้และม้านั่งล้อมรอบบ่อน้ำพุขนาดใหญ่ตรงกลาง คุณประธาน ให้ฉันไปหลบกับเขาอยู่หลังพุ่มไม้ยาวขนาดใหญ่ที่คนนั่งหลบได้
คุณประธาน ชี้ไปที่ม้านั่งตัวนึง ใกล้น้ำพุ ไม่ใกลจากพุ่มไม้ที่เราอยู่นัก มีนักเรียนชายคนนึงนั่งอยู่
"เด็กคนนั้น ผู้หญิง? ไม่สิ ชายเหรอ"
ฉันพูดขึ้น พอดูดีๆ เป็นเด็กนักเรียนชาย ม.ต้น หน้าตาสวยคนนั้นไว้ผมดำยาวหน้าม้าแบบผู้หญิงเลย น่ารักสุดๆ นี่ถ้าไม่ดูชุดนักเรียน ต้องคิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงแน่ นร.ชายคนนั้น นั่งครุ่นคิด มองซ้ายขวาดูกังวล มีบางสิ่งอยู่ในใจ
"เด็กคนนั้นมาปรึกษาชมรมเรา ว่าให้ช่วยเรื่องที่ชอบเพื่อนสนิทตัวเอง ชมรมเราเลยตามหาทั้งสองมาช่วงนึง เราเลยให้สมาชิกชมรม สร้างสถานการณ์ให้เด็กคนนั้นสารภาพรัก แต่เขาก็มีปัญหาอยู่..."
คุณประธานพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขามองไปที่เด็กคนนั้นอย่างไม่ละลายตา ฟิลเตอร์สาววายฉันสัมผัสได้ว่า คุณประธานต้องมีบางอย่างในใจแน่ เพราะสายตาอ่อนโยนลึกล้ำที่มองเด็กคนนั้น..
แล้วก็มีนักเรียนชายคนนึงเดินมาอีกทาง หน้าตาน่ารักแต่ดูหงุดหงิด ร่างเล็ก ผมสั้นสีน้ำเงินนั้นปลิวตามลม เขาเดินตรงไปที่เด็กคนที่นั่งอยู่ ฉันตกใจจนเกือบส่งเสียงดัง เพราะใบหน้าที่ฉันรู้จัก คุณประธานเอามือมาปิดปากฉันทันที
เด็กคนนั่นมันเรย์ นี่นา เด็กหวงพี่ที่เจอเมื่อตอนเช้า..
"มีอะไรเหรอ ยู อยู่ๆเรียกมา ฉันกำลังตามหาพี่ชาย กับยัยจิ้งจอกหัวน้ำตาลติดโบว์เมื่อเช้า ที่จ้องจับพี่ชายอยู่ นายเห็นบ้างมั้ย?"
เรย์พูดขึ้นอย่างหงุดหงิด เดินมานั่งข้างๆ นร.ชายหน้าสวยผมยาวดูเหมือนจะชื่อ ยู คนที่ตามหาก็อยู่ใกล้นี่แหละนะ..
'นี่เรย์คือเพื่อนสนิทที่เด็กคนนั้นชอบสินะ'
ฉันคิดในใจ ว่าแต่ใคร คือยัยจิ้งจอกหัวน้ำตาลติดโบว์ แล้วก็ไม่ได้จับใครด้วย พอเห็นฉันกำลังจะพูด คุณประธานทำปาก ชู่ว เขาเอาตัวเข้าใกล้ฉันมากเหมือนว่าเขาไม่สังเกต เพราะมัวตั้งใจฟัง ทั้งสองคนตรงม้านั่งอยู่ ฉันจึงต้องเงียบตั้งใจฟังด้วย..
"คือ..ว่า..ฉัน"
เด็กผมดำหน้าสวยที่ชื่อ ยู พูดติดๆขัดด้วยเสียงที่ใสเหมือนเด็กผู้หญิงขึ้นมา เรย์ ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นตั้งใจฟังทันที ฉันกับประธานมองทั้งสองคนจากพุ่มไม้ใกล้ๆ ทำให้พวกเราเห็นทั้งสองคน นั่งหันหน้ามาทางนี้ แต่ก็ต้องตั้งใจฟังเป็นพิเศษถึงจะได้ยิน..
"หรือว่า มีคนแกล้งนาย บอกมาฉันจะไปอัดมันเอง!"
อยู่ๆ เรย์ก็ตอบเสียงแข็ง พูดขึ้นมา เป็นเด็กที่ใจดีกว่าปากนะเนี่ย ในท่ามกลางบรรยากาศที่โรแมนติกสุดๆ ฉันคิดในใจว่าถ้าคู่นี้สมหวังก็ไม่เลวนะ ถึงจะเชียร์คุณพี่ชายมากกว่า เดี๋ยวสิ ถ้าแบบนั้น เด็กที่ชื่อยูก็คง
ตอนนี้มีแต่ต้องวัดกัน พูดออกมาสิ ฉันเชียร์ เด็กที่ชื่อ ยู ในใจอย่างสุดแรง คุณประธานเองก็คงเหมือนกัน เพราะเงียบไปนาน ดูเเหมือนคุณประธานจะรู้ความจริงบางอย่าง ฉันก็พอจะเห็นปัญหาของสองคนนี้แล้ว ก็รู้สึกเศร้าขึ้นมา
ช่วงที่ 4 : ในความผิดหวังไม่ได้มีความผิดหวังเสมอไป
ฉันได้พบกับ ประธานชมรม "วิจัยความรัก" ผู้ชายที่นายผมทองในตอนสอง บอกว่าเป็นเจ้าของนายแว่นยูโตะจิน แล้วประธานก็ใช้คารมเข้าว่าพาฉันไปดูงานของชมรมวิจัยความรัก ก็คือเป็นพ่อสื่อแม่สื่อให้กับหนุ่มๆได้ กัน ชายรักชาย นั่นเอง...
เรย์ พูดถาม ยูด้วยความเป็นห่วง เป็นอีกมุมนึงของเด็กเมื่อเช้าเลยนะ
" เปล่า คือว่าฉันน่ะ..ชอบ "
ยู พยายามพูดให้ชัดๆ หน้าเขาเริ่มแดง แถมยังพูดติดขัด หวาว เป็นเด็กที่น่ารักทั้งหน้าตาและท่าทางเลย ฉันเริ่มคิดที่จะเชียร์คู่นี้บ้าง
แต่ว่าถ้าสัมผัสสาววาย ของฉันเข้าใจถูกต้องละก็..
ตู้มมมม เสียงเหมือนบางสิ่งที่ใหญ่มาก ถูกโยน ตกลงมาที่น้ำพุ ข้างหลังทั้งสองคน ทำให้น้ำกระเซ็น จนทั้ง เรย์ และ ยู ตกใจ ลุกยืนพร้อมกัน
"ยูโตะจินนน! ใจร้าย แค่ทำแว่นนายหัก ถึงกับต้องโยนลงน้ำเลยเหรอ"
ไปทำบ้าอะไรตรงนั้นย้า เสียบรรยากาศหมด ฉันแทบหลุดตะโกนออกไป เพราะอยู่ๆ นายผมทองก็โผล่พรวด ออกมาจากบ่อน้ำพุ ยืนขึ้นทั้งที่ตัวเปียกตะโกนพูดเสียงดังชี้ไปที่ ยูโตะจิน ที่หน้าต่างชั้น 2 ทำให้ทั้ง เรย์ กับยู ทั้งฉัน ประธาน และนักเรียนที่เดินแถวนั้น ต่างตกใจมองมาที่นายผมทอง
"ให้ตายสิ เป็นคนดังนี่ไม่ไหวเลยนะ"
นายผมทองเสยผมตัวเอง พร้อมปลดกระดุมเสื้อเปียกๆ ที่รัดรูป ดูเหมือนนอกจากจะกระดูกเหล็กแล้ว หมอนี่ยังมีหน้าตาที่เป็นเหล็กอีกด้วย..
"เอ่อ โทษนะพวกนาย.. ยูโตะจิน! รอก่อนเถอะ ฉันจะขึ้นไปหานายเดี่ยวนี้แหละ"
นายหัวทอง ที่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร เหมือนจะรู้ว่าตัวเองมาผิดที่ผิดเวลา รีบพูดกับ เรย์ที่ทำหน้าหงุดหงิดถูกยู กอดอยู่ ซึ่งยูดูจะตกใจสุดๆ แล้วนายผมทองก็รีบวิ่งออกไป..
"ไม่เป็นไรนะ ยู ให้ตายสิ เจ้าพวกรุ่นพี่ปีสอง พวกนั้นไม่โตสักที"
เรย์พูดปลอบใจ ยู ที่ดูเหมือนเด็กผู้หญิงมากเมื่อกอดแขน เรย์ อยู๋สองคนนี้คงจะเข้าใจกันดี ถ้าแบบนั้นคิดว่า เรย์จะรู้ใจ ยู หรือเปล่านะ ฉันคิด
"ขอบคุณนะ.. ชอบนะเรย์"
ในที่สุด ฉันไม่ได้หูแว่วหรือว่าตาฝาดใช่มั้ย ยูพูดออกมาเบามาก แทบไม่ได้ยินเสียง ฉันต้องอาศัยอ่านจากปากของ ยู แต่ว่าก็พูดแล้วสินะ แล้วอีกฝ่ายจะได้ยินมั้ยนะ ..
ฉากวายๆแบบนี้มัน เรย์ ที่ดูอ่อนโยนมากเมื่ออยู่กับ ยู ไม่แปลกเลยที่ยูจะชอบ เรย์ก็อาจจะ
"เราคิดว่าไม่ง่ายแบบนั้นนะ สาวน้อย "
คุณประธานพูดขัดเบาๆ เหมือนได้ยินความคิดของฉัน เขาดูเหมือนเข้าใจดี ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบที่ฉันคิดสินะ ว่าความสัมพันธ์นั้นมีความซับซ้อน
"เรย์.. ยู ทั้งสองคนเป็นอะไรหรือเปล่า ผมได้ยินว่ามีคนตกลงมาจากชั้นสอง แล้วมีคนเห็น เด็กปีหนึ่งนั่งอยู่ เลยรีบมาดู"
เจ้าของน้ำเสียงเป็นห่วง เป็นใยทุกคนเสมอ อายาโตะ พี่ชายของ เรย์ นักเรียน ม.ปลายปี 2 ผมสีแดงสดใส ทั้งหน้าตาและรูปร่าง ที่หล่อและดูดี เขาหน้าตาตื่น วิ่งมาหา เรย์ กับยู
เรย์ คลายกอด ยู แล้วเข้าาไปหา อายาโตะ ทันที แล้วอายาโตะ ก็เข้าไปกอด เรย์ ไว้ ต่อหน้ายู
"พี่เป็นห่วงแทบแย่นะ เรย์ "
"พี่ อายาโตะนั่นแหละ ไปไหนมา ผมตามหาทั่วเลยนะ"
นั่นสินะ ทั้ง ฉันและคุณประธาน รวมถึง ยู เข้าใจว่าคงไม่มีใครแทรกกลาง ระหว่างสองคนนี้ได้ ฉันและคุณประธาน เดินออกมาจากพุ่มไม้ เรามองไปที่ ยู เขามอง พี่น้อง เรย์กับอายาโตะ ที่กำลังเป็นห่วงกัน
ยู ยิ้มออกมาอย่างจริงใจ พริบตานึงฉันเห็นแววตาที่เศร้าของเด็กที่ชื่อยู แต่นั่นก็เป็นรอยยิ้มที่ บอกว่าเข้าใจดี... และไม่ได้ผิดหวัง
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายนั้น ไม่มีคนบาดเจ็บ ฉันคิดว่านะ ก็ใกล้เวลาเรียนตอนบ่าย ดูเหมือน ยู จะขอแยกออกมา ส่วนคู่พี่น้องก็จับมือ เดินกันไปอีกทาง ฉันจึงต้องแยกจากคุณประธานไปเข้าเรียน
"คิดว่าเด็กที่ชื่อ ยู รู้สึกยังไงคะ"
"เราก็บอกไม่ได้ แต่ว่านะ สาวน้อย เด็กคนนั้นไม่ได้ผิดหวังหรอกนะ"
คุณประธานพูดทิ้งท้าย ตอนที่เขาพูดนั้นฉันกลับรู้สึกว่าน้ำเสียงของเขาดูเศร้าไปช่วงนึงก่อนจะแยกกับ คุณประธาน เขาบอกว่า ลองไปคิดดูก่อน ถ้าฉันอยากเข้าชมรม ก็ให้มาพรุ่งนี้ตอนเลิกเรียน..
ช่วงสุดท้าย : เพื่อนที่ดีไม่ต้องเป็นคนที่ดี แต่ต้องเป็นเพื่อนที่ดี
หลังจากนั้นการเรียนในคาบบ่าย เนื้อหาในการเรียนก็ไม่ค่อยจะเข้าหัว เพราะฉันมัวแต่คิดว่า ตัวเองจะทำให้คนอื่นสมหวังในความรักได้ ด้วยการเข้าไปช่วย แต่ว่า สุดปลายทางนั้น ความหวังดีของฉัน คือความหวังดีและสิ่งที่ดีจริงๆหรือเปล่านะ ฉันก็ไม่อาจรู้ได้..
จนเลิกเรียนฉันก็ เดินผ่านเหล่านักเรียนชายแวะปล่อย ออร่าสาววายสีม่วงเบาๆระหว่างทาง เพื่อกลับบ้าน ด้วยอารมณ์ที่เหมือนกับ แสงอาทิตย์ยามเย็น กับสายลม พัดเฉื่อยๆ จู่ๆ เสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้น ฉันจึงใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือกระเป๋า นั้นหยิบมันออกมาจากในกระเป๋าข้างกระโปรง และกดรับ
"เป็นยังไงบ้างจ้ะ คุณหนูสายวาย วันแรกใน รร.ชายล้วน สวรรค์ของสาววาย และสวรรค์ที่สาวๆใฝ่ฝัน บลาๆๆ"
เสียงใสๆ ปลายสายนั้น เป็นเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย และร่าเริงเช่นเคย ฉันจึงต้องปรับอารมณ์กลับเป็นโหมดร่าเริงตาม...เป็นคนที่คอยจิกกัดฐานะของฉันบ่อยๆ
"ลูก ผอ.รร.หญิงล้วน อย่างเธอเองก็คุณหนูไม่ใช่เรอะ กาอิน เธอต้องมาดูเอง สมชื่อ รร.ชายที่เต็มไปด้วยหนุ่มหล่อจริงๆนะ คุณหนูบ้าผู้ชายอย่างเธอจะได้เป็นราชินีไง"
"ชั้นไม่ได้บ้าผู้ชาย แต่ก็ขาดไม่ได้นะ ฮ่าๆ"
กาอิน เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของฉัน จนถึงที่ รร.หญิงล้วน สั้นๆเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกอย่าง แต่มีนิสัยเสีย ที่บ้าผู้ชายและชอบใช้อำนาจ บ้าผู้ชายในที่นี้ก็คือ หักอกไปทั่วนั่นแหละ เธอต้องการแค่ทาสที่เชื่อฟังและทำให้ไม่เบื่อเท่านั้น
เธฮเป็นศัตรูของสาววาย ผู้พิทักษ์ชายรักชาย อย่างฉันโดยแท้ เรียกได้ว่าเป็น คู่แค้นแสนรัก ถึงยังไง กาอิน ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ไว้ถ้ามีโอกาสฉันจะเล่าอดีตอันดุเดือด ของพวกเราให้ฟัง..
"ยัยวาย ไม่สิ อาโออิ ทางนี้"
แต่ตอนนี้ กาอิน โบกมือยิ้มร่าตะโกนเรียกฉัน จากหน้าโรงเรียน รอบข้างเธฮเต็มไปด้วยหนุ่มๆ มากมาย ฉันจึงเดินตรงไปหาเธอ อย่างคุ้นเคย
กาอิน เป็นคนที่มักจะมีแผนการเสมอ ถึงจะดูบ๊องๆ แต่ก็ไม่ค่อยพลาด โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย นี่แหละที่ทำให้ยัยนี่น่ากลัว แต่ไม่ว่าเธอจะคิดอะไร
'ฉันจะปกป้องสวรรค์แห่งนี้จากเธอเอง กาอิน'
จบ ติดตามตอนต่อไปหรือตอนเก่าๆ ได้ที่
Yaoi'Girl REMIX! 1
Yaoi'Girl REMIX! 1
อ่านมาถึงตรงนี้ : ขอบคุณมากที่อ่านงานเรา
ฝากกดติดตาม : เป็นกำลังใจให้ตอนต่อไป
สามารถแนะนำ ติชม เราจะแก้ไขเพื่อผลงานที่ดีขึ้น
- 54
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
