เรื่องราวบทที่ 4 : HANDLE MY PANIC DISORDER
ความเป็นจริงแล้วผู้เขียนสามารถไปพบจิตแพทย์คนเดียวก็ได้ แต่เพราะการเจอคนแปลกหน้า ก็เป็นภูเขาลูกใหญ่ของผู้เขียนด้วย การไปหาหมอจิตแพทย์ด้วยตัวเองเลยสร้างความเครียดให้กับผู้เขียนพอสมควร
หลังจากทำความเข้าใจกับสาเหตุและอาการของตนเองได้ในระดับหนึ่ง ผู้เขียนก็เลือกทางที่ง่ายที่สุดในการช่วยให้อาการดีขึ้น นั่นคือการ "หนี" จากชีวิตเดิมๆ ของผู้เขียนนั่นเอง
ผู้เขียนย้ายออกไปอาศัยอยู่คนเดียว ในจังหวัดที่ไม่มีญาติๆ คนไหนอยู่ใกล้เลย และก็ได้ลาออกจากการทำงานประจำ มาเป็นฟรีแลนซ์แทน
ช่วงเวลาที่ได้อยู่คนเดียว ได้สร้างความสุขอย่างไม่น่าเชื่อให้ ผู้เขียนค้นพบว่า นี่แหละคือสิ่งที่ผู้เขียนตามหา
แต่เพราะ PANIC DISORDER ไม่ใช่โรคที่สามารถจัดการได้ด้วยคำตอบเดียว หลังจากอยู่คนเดียวมา 2 ปี วันที่ผู้เขียนไม่สบายก็มาถึง
น่าแปลก ผู้เขียนที่ซึ่งที่ไม่เคยแคร์เรื่องความตายของตนเองเลยแม้แต่น้อย ยิ่งมีชีวิตอยู่นานๆ เข้า ยิ่งหาเป้าหมายในการมีชีวิตอยู่ไม่เจอ และไม่เห็นเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ไปนานๆ กลับเป็นโรคที่กลัวความตายอย่าง PANIC DISORDER บางคนที่เป็น PANIC DISORDER จะไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ เพราะกลัวว่าเมื่ออาการกำเริบขึ้นมา แล้วจะตาย น้องสาวของผู้เขียนก็เป็น PANIC DISORDER เช่นกัน แต่มีอาการกำเริบที่แตกต่างจากผู้เขียน ของน้องจะมีอาการคล้ายสะอึก แต่สะอึกที่การหายใจ ทำให้หายใจได้ไม่เต็มที่
ดังนั้น วันที่ผู้เขียนป่วยขึ้นมาในขณะที่อยู่คอนโดคนเดียว ผู้เขียนก็กังวลเรื่องความตายอย่างกะทันหัน และเรียกให้น้องมาหาที่คอนโด เพื่ออยู่เป็นเพื่อน เป็นความรู้สึกแปลกประหลาดที่คนที่คิดเรื่องตายอย่างง่ายๆ และอยากตายตลอดเวลา กลับกลัวความตายขึ้นมา
หนทางการรับมือกับโรค PANIC DISORDER ของผู้เขียน ยังอีกยาวไกลสินะ ผู้เขียนคิดแบบนั้น
หมายเหตุ ผู้เขียนเป็นเพียงมนุษย์อีกคนหนึ่ง ที่เป็นโรคทางจิตเวช ไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญ หรือเป็นจิตแพทย์แต่อย่างใด โพสเหล่านี้ จึงเป็นเพียงโพสที่บอกเล่า และแชร์ประสบการณ์ การเป็นโรคทางจิตเวช ในมุมมองของผู้เขียนเท่านั้น
HANDLE MY PANIC DISORDER
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
