มันเป็นความฝันที่หารูปภาพมาประกอบการเล่าไม่เจอ
เริ่มแรกวันพุธที่ผ่านมาบริษัทได้มีการบวงสรวงการตั้งบริษัทใหม่แค่ในเครือเดียวกันแค่แยกประเภทการผลิตเท่านั้นเอง
แรกเดินผ่านศาลพระภูมิต่างๆก็ไม่รู้สึกอะไรพอเดินผ่านศาลหน้าโรงผลิตงานของตัวเองรู้สึกขนแขนลุกชัน
พอถึงเวลาทำงานพี่ร่วมงานก็มาถามว่าทำไมเขาไม่ทำวันพระอีกวันก็เป็นวันพระแล้ว
แล้วตัวเราเองก็ตอบไปว่า"เขาเอาฤกษ์พราหมณ์"
ซึ่งในวันนั้นยังไม่มีใครมาเล่าให้ฟังว่าบริษัทเขาทำพิธีแบบพราหมณ์
แต่เราพูดออกมาเองว่าเขาจะใช้ฤกษ์พราหมณ์
....ก็ยังแปลกใจตนเองว่ารู้ได้ยังไงว่าเขาใช้ฤกษ์พราหมณ์ในการทำพิธี
หลังจากเลิกงานก็กลับห้องกินข้าวอาบน้ำนอน
นอนได้ประมาณหนึ่งเริ่มฝันว่าตัวเองขี่รถมอเตอร์ไซค์เข้ามาในบริษัทใส่ชุดสีดำพร้อมเพื่อนที่ร่วมงานทุกคนใส่สีดำหมด
พอจอดรถตรงลานจอดรถและด้านซ้ายมือจะเป็นศาลพระภูมิจุดแรกที่เข้าบริษัทบรรายากาศอึมครึม
จากนั้นก็เดินออกมายังไม่ถึงประตูทางเข้าบริษัทอีกชั้น
หางตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งร่างท้วมนิดๆมองไม่เห็นหน้าสวมชุดพนักงานกำลังพยายามย้ายรถเราไปอีกที่หนึ่ง
เขาพยายามย้ายนะแต่รถของเราไม่ขยับเลย
ซักพักก็ได้ยินผู้ชายคนนั้นท่องอิติปิโส
เฮ้ย..เขาท่องอิติปิโสด้วยเหรอแล้วเขาท่องทำไมก็แค่ย้ายรถคันเดียว
ไอ้เราก็อดใจไม่ไหว...ก็เลยหันไปบอกว่า
"ไม่ต้องท่องอิติปิโสหรอกเราอนุญาติให้ย้ายรถได้"
พอเราพูดออกไป..เชื่อมั้ยรถของเรามันขยับและย้ายได้
เออ...มันแปลกๆ
พอฝันเรื่องนี้จบอีกเรื่องก็มีต่อ
ฝันว่าไปอยู่สถานที่แห่งหนึ่งมันเป็นห้องแถวไม้สองชั้นแบบโบราณ
ห้องแถวมีอยู่สองฝั่งเรียงแถวยาวสุดลูกหูลูกตา
จากที่ยืนอยู่ห้องแถวกลับกลายมายืนตรงถนนปากทางเข้าห้องแถว
บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปมันเหมือนมีหมอกหรือควันสีเหลืองอ่อนเริ่มปกคลุมลงมามันเหมือนสารเหลืองหรือสารเคมีอะไรสักอย่างตกลงมาตรงห้องแถวและบริเวณรอบๆนั้น
ผู้คนเริ่มวิ่งหนีมีความโกลาหลวุ่นวายทุกคนต่างก็แหงนขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนพยายามหลีกหนีละอองหมอกสีเหลืองให้พ้น
บางคนวิ่งหนีไม่ทันก็ล้มลงขาดใจตายอยู่ตรงนั้น
และที่เราเห็นชัดเจนคือเสื้อผ้าผู้ชายที่เขาใส่เสื้อผ้าฝ้ายแขนสั้นคอจีนกางเกงขาก๊วย
พวกเขาคือใคร?
จากนั้นภาพก็ตัดมาที่ตรงสะพาน
ที่เห็นคือมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาจิ้มลิ้มมวยผมจุกสวมเสื้อคอกระเช้าสีชมพูนุ่งโจงกระเบนกำลังวิ่งหนีเหมือนกันใบหน้าเล็กแหงนดูบนท้องฟ้าละ
ก้มหน้าลงมาจ้องที่เรายืนอยู่เหมือนขอความช่วยเหลือ ใบหน้าเล็กหมองเศร้า
แต่เราช่วยเขาไม่ได้เหมือนมีใครบางคนอยากให้เรายืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหล่านั้นและไม่สามารถช่วยเหลือใครได้ถึงแม้อยากจะช่วยก็ตาม
ภาพตัดมาอีกครั้งเป็นภาพที่น่าเศร้า
เด็กผู้หญิงคนนั้นคงพยายามดิ้นรนกระเสือกกระสนมากเพราะภาพที่เห็นเด็กคนนั้นเดินโซซัดโซเซมาล้มลงที่นอนแล้วใบหน้าและร่างกายซีกซ้ายมีร่องรอยการถูกเผาไหม้ดำเกรียมเด็กคนนั้นนอนนิ่งและข้างมีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่ด้วยแต่เป็นการนอนที่สงบมากเหมือนคนตาย
ทำไมนะหรือ..เพราะว่าตอนที่เด็กคนนั้นมาถึงที่เตียงนอนเด็กคนนั้นได้ร้องเรียกขอความช่วยเหลือพยายามปลุกให้ผู้หญิงคนนั้นตื่นขึ้นมาช่วย
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจนเด็กคนนั้นหมดแรงและล้มลงไปนอนนิ่งเช่นกัน
มันน่าเศร้าที่เราช่วยเขาไม่ได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
