เราก็มีแผลใจที่ยากจะลืมค่ะ แต่เราไม่คิดที่จะลืมมันนะ มันยังคงหลอกหลอนเราเสมอๆ มีผุดๆขึ้นมาบ้าง แต่เราไม่ห้ามความรู้สึกนั้น ถ้ามันจะเจ็บเราปล่อยให้ตัวเองรู้ว่าเจ็บค่ะ และเด่วสักพักมันจะค่อยๆหายไป มันอยู่กับเราได้ตลอดไม่ถึง 24 ชั่วโมงค่ะ และไม่ทำร้ายเราตลอด 365 วัน เหมือนร้องไห้ไม่ได้ทุกวันอ่ะ แค่ร้องไห้ชั่วโมงนึงก็เหนื่อยแล้ว เด่วก็หยุดไปเอง เรามีสิ่งที่ต้องทำใน 1 วันหลายอย่าง หาสิ่งที่ทำเพื่อเบี่ยงเบนความเจ็บปวดนั่นแทนค่ะ เวลาผ่านไปนานๆความเจ็บปวดยังคงอยู่ แต่จะค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลาค่ะ รักตัวเองให้มากๆค่ะ แล้วคุณจะไม่อยากให้ตัวเองจมอยู่กับความเจ็บปวดไปนานๆหรอกนะ ไม่รู้ว่าจะช่วยคุณได้มั๊ย