13 พย. 63
" ท้องฟ้าวันสุดท้ายของพ่อ "
หลังจากที่ได้อ่านอัลกุรอานพร้อมกับคนอื่นๆราว 40 กว่าคน มันถึงเวลาที่ผมต้องไปรพ.นรา เพื่อไปเป็นเพื่อนแม่เฝ้า ซึ่งวันนี้ก็จะเป็นวันสุดท้ายที่อยู่รพ.ล่ะ เพราะจะพาพ่อกลับมาอยู่บ้านแล้ว ก่อนจะขับรถเลือบมองดูท้องฟ้า "ทำไมท้องฟ้าดูมืดหมองจัง มันไม่ได้สดใจอย่างที่ผ่านๆมาเลย ถึงแม้ว่าด้านล่างท้องฟ้านั้นจะมีทะเลหมอกก็ตาม" ยังไงแล้วผมก็ได้ถ่ายรูปมันเก็บไว้แล้วก็ได้ขับรถออกไปแต่ทำไมก็ไม่รู้สึกว่าวันนี้จะเป็นวันที่ซวยมากเลย เกือบจะชนวัวซึ่งอยู่กลางถนน ตอนช่วงมัฆริบ แต่โชคดีที่เบรคทันและหักหลบไป
21:02 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงที่ว่า "วัง...พยาบาล icu โทรตามบอกว่าพ่อหัวใจเต้นช้ามาก พาแม่ขึ้นไปด้วย" ณ เวลานั้นหัวใจเหมือนตกอยู่ที่ตาตุ่ม แล้วก็ได้ไปบอกแม่พยายามบอกให้แม่ไม่ตกใจที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทันใดนั้นแม่ก็เดินออกพร้อมสีหน้าที่มีน้ำตาในเบ้าตาและเราทั้งสองได้เดินมาที่ห้อง icu
"นี่คือญาตินายมะลีเพ็งใช่ไหม เชิญที่เตียง 10 เลย" ผมม พูดได้คำเดียว "ครับ" เวลาที่เข้าไปอยู่ใกล้เตียงพยาบาลก็บอกว่า "เมื่อกี้คนไข้ได้สลบไป ตอนนี้รู้สึกตัวล่ะ แต่อัตราเต้นของหัวใจต่ำมาก จะอ่านยาซีนหรืออัลกุรอานได้น่ะ" ผมได้อ่านอัลกุรอานให้พ่อฟังโดยไม่มีทางรู้เลยว่านั้น คือ การอ่านอัลกุรอานครั้งสุดท้ายต่อหน้าท่านตอนที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่
ทันใดนั้นก็มีเสียงเปล่งขึ้นมาว่า "ถ้าตัวเลขสีเขียวเป็น 0 คนไข้เสียชีวิตน่ะ" ผมม "ครับ" และแล้วเลขลดลงเหลือ 26 ใจผมเต้นแรงมากก พยายามอ่านอัลกุรอ่านต่อไป แล้วตัวเลขก็เปลี่ยนขึ้นมาเป็น 56 ผมก็พยายามจะอ่านให้จบจนสุดท้าย..... เลขตัวเขียวตัวนั้นที่พยายามจับจ้องดูมาตั้งแต่วินาทีที่พยาบาลได้บอก มันเป็น 0 พร้อมกับเสียงที่ดัง ตี้ดดดดดดด!!!!! อายัตสุดท้ายที่ได้อ่านในซูเราะห์ยาซีนคือ 25 "إِنِّيٓ ءَامَنتُ بِرَبِّكُمۡ فَٱسۡمَعُونِ" Lo! I have believed in your lord, so hear me! แท้จริงฉันศรัทธาต่อพระเจ้าของพวกท่าน ดังนั้น พวกท่านจงฟังฉันซิ!
21:15 น. นายมะลีเพ็ง บูชิ บิดาของกระผมได้กลับไปสู่ความเมตตาของอัลลอฮแล้ว และนั้นคือวินาทีสุดท้ายที่ผมได้มองหน้าท่าน ได้เห็นน้ำตาหยดสุดท้าย พร้อมกับน้ำตาตัวเองที่ไหลมา พยายามที่จะไม่ร้องไห้คร่ำครวญเสียงดัง แต่ขอโทษด้วยพ่อผมอดไม่ไหวจริงน้ำตามันไหลเหมือนแม่น้ำเลย
"ท้องฟ้าวันศุกร์ที่ 13 พ.ย. 63 เป็นท้องฟ้าที่มืดหมองที่ไม่สดใสเลย และท้องฟ้าวันสุดท้ายของพ่อผมด้วย" สุดท้ายนี้แล้ว... كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ Every soul will taste death. "ทุกสิ่งมีชิวิตต้องลิ่มรสความตาย บันทึกนี้ไว้เพื่อไว้เตือนในปีต่อไป
((เขียนบทความนี้ด้วยน้ำตาและเสียงสะอื้นการกระทำใดที่ผม แม่ พี่ชาย พี่สาว และทุกคน พ่อมาอัฟให้ด้วยน๊าาา))
นายมะลีเพ็ง บูชิ ผู้ซึ่งเป็นบิดาของกระผม ได้กลับไปสู่ความเมตตาของพระองค์แล้ว ซึ่งพ่อผมติดเชื้อในกระแสเลือดมาหลายวัน และวันนี้เป็นวันที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ฝากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆดูอาร์ให้พ่อเราด้วยน๊าาาา!!! ญาซากัลลอฮูค็อยรอน
#บันทึกความทรงจำบูชิ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
