หมูโสร่ง หรือ แหนมโสร่ง??
*ราชบัณฑิตยสถานยืนยืนเขียนว่า "หมูสร่ง" แต่ให้ออเจ้าออกเสียงว่าโสร่งได้ตามความต้องการ เพราะราชบัณฑิตฯ เพิ่มเติมว่า เสียงสั้น เสียงยาว จะเปลี่ยนไปตามยุคสมัยค่ะ ผู้เขียนขออนุญาตสะกด โสร่ง เพราะเหตุการณ์นี้ เมนูของเรา เราปั้นหมูใส่โสร่ง เราเข้าใจว่ามันคือโสร่งค่ะ
ส่วนคำว่า "หมี่ซั่ว" ตามที่เขียนหน้าถุงมาจากโรงงาน ราชบัณฑิตยสถานใช้เขียน "มี่สั้ว" นะคะ
เหตุการณ์บางอย่าง มันก็ช่างจำฝังใจ
เหตุการณ์นี้ มันเกิดก่อน หนังสือหรือละคร บุพเพสันนิวาส ที่แม่การะเกดทำหมู่โสร่ง อยู่หลายสิบปี!
อันนี้ทำเองวันนี้
ตอนเราเป็นวันรุ่น มัธยมต้น มีความรู้สึกเริ่มสนใจในการทำอาหาร อยากลุกขึ้นมาเป็นคนลงมือทำบ้าง เพราะตั้งแต่เด็ก ๆ ประทับใจในฝีมือการทำอาหารของคุณยาย
พวกเราหลาน ๆ อยากรับประทานอะไรขอให้เอ่ยปาก คุณยายทำได้ อร่อยทุกสิ่งอย่าง
ส่วนมากเรามักเป็นผู้เฝ้าดู ผู้รับประทาน หรืออย่างมาก ก็แค่ช่วยหยิบจับเล็กน้อย เพราะคุณยายก็มีลูกมือที่รู้ใจกันอยู่ ระดับเมนูนี้ ต้องจานแบบไหนถึงจะถูกใจคุณยาย
เมื่อถึงวันจะไปปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน สาวน้อยทั้งหลายคุยกันว่า เราเอาอาหารไปคนละอย่างดีกว่า แบบ pot luck party เราก็มานั่งคิดอยู่นาน เอาอะไรไปดี เก๋ ๆ เพื่อนจะได้ประทับใจ
บางคนเขาก็ซื้อร้านอร่อยไป บางคนก็เอาเมนูโปรดประจำบ้านไป ตอนนั้นไม่ได้ขอความช่วยเหลือผู้ใหญ่เลย
คิดเอาเองว่าเจอเมนูหมูโสร่งสุดเท่ เมนูโบราณ ในตำรากับข้าว อยากทำไปอวดเพื่อนเป็นที่สุด
เราก็นั่งเตรียมหมูสับ ตำรากผักชีกระเทียมพริกไทย เกลือน้ำปลา ไข่แดง มาคลุกหมูพักไว้
รูปแม่การะเกดจากละครบุพเพสันนิวาสช่อง3
จำได้แม่ส่งพี่เลี้ยงในบ้านมาช่วยคนนึง ช่วยตำสามเกลอ ทีนี้พอถึงคราว ม้วนเส้นหมี่สั้ว ก็ถึงคราวหายนะ
เราไม่เคยนึกมาก่อนว่า มันจะใช้เวลา เอาหมี่มาพันหมู นานถึงขนาดนี้ ด้วยความใส ๆ ไม่หัดประยุกต์
เราเอาเส้นหมี่ยาวทีละเส้น ๆๆๆ มาม้วน ใช้เวลานานมากกกกก นานจริง ๆ ด้วยความตั้งใจ เกรงเพื่อนจะกินไม่พอ เราก็ทำไปจำนวนเยอะเสียด้วย
ทำวันนี้
จำได้ว่า นั่งพันหมูอยู่เป็นชั่วโมง ๆ
ในที่สุดก็ใส่โสร่งให้หมูครบหมด
พี่เลี้ยงนำไปทอดให้ หน้าตาออกมาดีมาก ๆ สีเหลืองทอง เราก็ใส่ตลับใบเขื่องหอบไปบ้านเพื่อน อย่างภาคภูมิใจ
อาหารเพื่อนสาว ทุกคนเรียงรายอยู่บนโต๊ะยาว หน้าตาดี ๆ ชวนรับประทานกันทุกจาน
เพื่อนก็เริ่มฮือฮา มามุงดูหมูโสร่ง ด้วยเวลานั้น หาทานยาก ไม่ค่อยมีร้านไหนทำขาย ต้องระดับ home made เท่านั้นนะ ถึงจะได้ลิ้ม
เราก็เริ่มหน้าบาน แต่ต่อมาหน้าเริ่มหุบ เพราะเริ่มมีเสียง ตั้งข้อสังเกตุ และเซ็งแซ่ดังขึ้นเรื่อย ๆ.....
ว่าเอ๊ะ ๆๆ หมูมันออกเปรี้ยว ๆ รึเปล่า เธอชิมซิ เรานี้สะดุ้งเล็กน้อย รึว่าเราจะนั่งม้วนหมูนานไป เกิดอาการเฟอร์เม้น เอ.. หรือเราใส่น้ำส้มอะไรลงไป ก็ไม่นะ
จนกระทั่งมีเสียงน้องชาย นักชิม ของเพื่อน เปล่งเสียงดังลั่น ได้ยินก้องไปทั้งห้อง (เพราะเขารีบปรี่มาชิมด้วยความสงสัย)ว่า... " โอย... ผมว่ารสมันเหมือนแหนม พี่ทำแหนมโสร่งมาใช่ไหมครับพี่"
ตอนสาว ๆ ก็อายนะ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ ความอายคงไม่มี คงโม้ไปได้ ว่าใช่แล้วเมนูใหม่ ประยุกต์จากเมนูโบราณ อะไรประมาณนี้
โดนล้ออยู่นานปี ป่านนี้เพื่อนยังจำกันได้
แต่วันนี้ลุกขึ้นมาทำอีก เพราะออกขุนที่บ้าน และชายน้อย ชายใหญ่ ชอบรับประทาน ปกติไม่ทำหรอกค่ะ
แต่ตอนนี้ต้องประจบประแจง ทำตัวอยู่บ้าน ทำกับข้าว เจียมเนื้อ เจียมตัว เพราะมีแผนจะหนีเที่ยวไกล ติด ๆ กันหลายทริป
อ้อ มีเทคนิค ไม่ให้เส้นมี่สั้วหลุดง่าย ใช้ไม้เสียบลูกชิ้น ช่วยดันปลายเส้นเก็บใส่ในหมูค่ะ
เส้นมี่สั้วเลือกสีขาวแบบไม่เค็ม แช่น้ำให้นิ่มก่อนพัน หรือถ้าได้สีเหลืองมา เค็มมาก ให้ล้างออกก่อนหลาย ๆ น้ำนะคะ
อ้อ แล้วเวลาพัน ใช้พันทีละ2 เส้น 3 เส้นไปเลย จะได้เสร็จไว ๆ เดี๋ยวจะได้แหนมแบบเราตอนเป็นวัยรุ่นค่ะ😁😁
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
